نام پژوهشگر: سیده سمیه حسینی
سیده سمیه حسینی سید اسکندر صیدایی
بسیاری از تحقیقات امروزی ریشه در چهارچوب نظریات قبلی دارند که همین تحقیقات، خود ممکن است به طرح نظریات جدید و یا نقد آنها منجر شود. توسعه یکی از موضوعات اصلی می باشد که از نیمه دوم قرن بیستم مطرح شده و مورد بحث و گفتگو قرار گرفته، تا اواخر ده? 1970 توسعه روستایی متأثر از سیاستها و دیدگاههای کلی توسعه یعنی رشد اقتصادی بود، اما از اوایل دهه 1980 مباحث سیاسی و اجتماعی نیز وارد مبحث توسعه روستایی گردید. توسعه روستایی جزئی از توسعه هر کشوری محسوب می شود که برای دگرگون سازی ساخت اجتماعی و اقتصادی جامع? روستایی به کار می رود. بررسی و تحلیل نظریات توسعه روستایی از نوع بنیادی است و روش این پژوهش تحلیلی می باشد که داده ها و اطلاعات مورد نیاز آن از طریق منابع اسنادی تهیه شده که شامل برخی مفاهیم بنیادی و بررسی و تحلیل نظریاتی است که توسعه روستایی در سطح جهان همواره از آن متاثر بوده است. بررسی و تحقیق در عرصه روستا و توسعه روستایی بدون آگاهی از اصولی که توسعه روستایی هر کشور بر آن استوار است راه به جایی نخواهد برد.متاسفانه روستاهای ما محلی شده اند، برای تجربه انواع نظریه های توسعه که در سطح جهان مطرح شده اند بدون آنکه مبتنی بر فرهنگ و ایدئولوژی و جهان بینی کشورمان باشد. همان طور که از نتایج این پژوهش بر می آید همپای هر تغییری در دیدگاههای فلسفی و نظری ادبیات توسعه، به دنبال آن برنامه ریزی در جهان نیز تغییر کرده است. توسعه روستایی در کشور ما تاکنون منبعث از غرب بوده و بدیهی است که این توسعه در کشور ما با مبانی غربی خود نمی تواند زمینه ساز توسعه جامعه روستایی شود. پس ضرورت بررسی توسعه روستایی با تکیه بر جهان بینی اسلامی و تبیین نسبت آن با الگوهای توسعه پایدار از جمله ضروریات توسعه روستایی می باشد. این پژوهش می تواند زمینه ای برای پژوهش های آینده باشد و با بررسی و تجزیه و تحلیل نظریات و دیدگاههای مختلف توسعه روستایی و تحلیل این نظریات بهترین نظریه ای که منطبق با ارزش های جامعه می باشد را برگزید تا بدین وسیله هم باعث توسعه روستایی و هم منطقه ای شود. برای این منظور بررسی و تحلیل نظریه های توسعه روستایی مختلف، شناخت و آگاهی از نظریات توسعه روستایی، همچنین تبیین ویژگی های مهم در نظریات توسعه روستایی برای توسعه پایدار روستایی می تواند گامی موثر در توسعه روستاهای کشورمان باشد ولی کافی نمی باشد.