در راستای اجرای سیاست های استراتژیک در بخش انرژی، همواره جایگزینی بنزین با سوختی ارزان تر و با آلودگی کمتر در بخش حمل ونقل مدنظر سیاست گذاران در کشور بوده است. در همین راستا پس از انجام یک مطالعه امکان سنجی در دولت هشتم، گازسوز کردن ناوگان حمل ونقل کل کشور در قالب طرح ملی cng در دستور کار دولت قرار گرفت. لیکن در امکان سنجی مذکور تعدادی از ملاحظات در نظر گرفته نشدند. علاوه براین برنامه اجرایی که در دولت نهم تصویب گردید تفاوت آشکاری با برنامه امکان سنجی شده داشت. این موارد ما را بر آن داشت که مطالعه بر روی طرح ملی cng را با در نظر گرفتن ابعاد و عوامل بیشتر و دقیق تر مورد بررسی قرار دهیم. در این تحقیق برای ارزیابی و یافتن برنامه بهینه اجرای طرح ملی cng از مدل برنامه ریزی ریاضی نظریه کنترل بهینه استفاده می شود. تعیین برنامه بهینه اجرای طرح ملی cng از دو دیدگاه جامعه و دولت، انجام گرفت. در دیدگاه اول هدف مدل حداقل کردن هزینه هایی است که بر اثر اجرای طرح ملی cng بر جامعه وارد می شود. در دیدگاه دوم حداکثر کردم منافع دولت در اجرای طرح مذکور هدف مدل قرار گرفت. نتایج بیانگر این امر بودند که اجرای طرح گازسوز کردن خودروهای کشور از دیدگاه جامعه و دولت و در شرایط حاکم بر آن در سال 1384 بهینه است. لیکن این بهینگی حساسیت زیادی به عواملی مانند قیمت های جهانی بنزین و گاز و یارانه های سوخت دارد. به گونه ای که تغییر در این عوامل می تواند توجیه اقتصادی طرح را زیر سوال ببرد. علاوه براین بررسی عملکرد و واقعیات 4 سال گذشته نشان می دهد که اجرای طرح cng طی 5 سال هدفی آرمانگرایانه بوده که با توانایی کشور همخوانی ندارد. حتی اگر این امر نیز تحقق می یافت، نوسانات غیرقابل پیش-بینی قیمت جهانی سوخت می توانست طرح را غیر اقتصادی نماید. در نهایت نیز مقایسه ایک می بین مقادیر تابع هدف در برنامه بدست آمده از مدل و برنامه پیشنهادی دولت در سال 85 صورت گرفت. در این بررسی مشخص گردید برنامه حاصل از مدل کنترل بهینه منفعت بیشتری را نصیب جامعه می نماید.