بهاءالدین ولدمعروف به سلطان ولد (623-712ه) فرزند بزرگ و پرورده واقعی مولانا, از لحاظ روحی و جسمی شباهت فوق العاده ای به پدر بزرگوار خود داشت,علاوه براین شباهت ذاتی, وی در زندگی ,عرفان و اندیشه نیز خود را به پدر شبیه ساخت.به همین همانند مولانا دیوان اشعاری به تبعیت از کلیات شمس, معارف به سبک فیه ما فیه وسه مثنوی(ابتدانامه,رباب نامه و انتها نامه) به پیروی از مثنوی مولانا سرود.او در مثنویهای خود اکثر موضوعاتی را که جزء دغدغه های آموزشی مولانا بود, دوباره به همان سبک اما به زبانی ساده تر ارائه کرد. محتوای این آثار بسیار به هم نزدیک است.اما زبان و سبک مثنویهای سلطان ولد در مقایسه با سبک سحرانگیز مولانا, بسیار خام و ابتدایی به نظر می رسد. هدف این رساله آن بوده که با استفاده از تشابهات فکری این مثنویها, به تطبیق موضوعات مشترک در اینآثار پرداخته شود. مدخلهای اصلی این رساله عبارت اند از: اولیا,خدا, انسانع دنیاو مرگ.ومهمترین موضوع مشترک بین این مثنویها بحث اولیا و فروع مربوط به آن است. مهمترین فایده این تحقیق آن است که سخنان سلطان ولد در مثنویهای خود با آن زبان ساده, می تواند شرح و تفسیر با ارزشی بر مفاهیم عرفانی مولانا به شمار آمده, مورد استفاده مولوی پژوهان قرار گیرد.