یکی از اهداف مهم پژوهش و مطالعه پورفیرین های فلزی به منظور درک جزئیات مکانیسم فالیت های اکسایشی و واکنش های انتقال الکترون که توسط آنزیم ها انجام می شود، می باشد. منگنز پورفیرین های سنتزی به طور مشخص عملکردی شبیه سیتوکروم p450 و لیگنین ها دارند. کارآیی کاتالیزوری این سیستم های زیستی معمولاً وابسته به پتانسیل کاهشی فلز مرکزی می باشد که این خصوصیت در لیگاندهای پورفیرینی نیز دیده می شود. در این پژوهش کمپلس های mn(tpp)oac (tpp: تترافنیل پورفیرین)، mn(tpyp)oac (tpyp: تتراپیریدیل پورفیرین) و mn(tmpyp)oac (tmpyp: تترامتیل پیریدیل پورفیرین) سنتز شده و فعالیت کاتالیزوری آن ها در اپوکسایش آلکن ها به وسیله پتاسیم مونوپرسولفات (اکسون) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین کربن فعال توسط اسیدنیتریک شستشو داده شده و به عنوان یک بستر مناسب برای تهیه کاتالیزور mn(tpyp)oac-c به کار گرفته شد. این کاتالیزور فعالیت کاتالیزوری بیشتری از خود نشان می دهد، به طوری که کاتالیزور معمولی mn(tpyp)oac دارای سیکل کاتالیزوری 54 می باشد و با نشاندن آن روی بستر کربن این عدد به 293 می رسد. در نهایت با توجه به میزان گزینش پذیری، بازده، عدد سیکل کاتالیزوری، زمان واکنش و حلالیت قابل توجه mn(tmpyp)oac و اکسون در آب، سیستم mn(tmpyp)oac/ اکسون به عنوان یک سیستم موثر برای اپوکسایش آلکن ها شناخته شد.