در راستای تولید پارچه با قابلیت حفاظت الکترومغناطیسی، انواع روش های فیزیکی و شیمیایی به کار گرفته شده اند. در این تحقیق تنها روش های فیزیکی در پارچه مد نظر قرار گرفته است. بدین منظور اقدام به تولید پارچه با روش تاری-پودی و حلقوی پودی شد. در روش حلقوی پودی نخ های بریدینگ از جنس پلی استر با مغزی مس در ساختار پارچه های ساده و ریب 1×1 قرار گرفتند. همچنین از سیم های مس و فولاد زنگ نزن نیز به صورت این لی استفاده شد. همچنین در روش تاری-پودی با استفاده از سیم های مس، آلومینیوم، فولاد زنگ نزن، آهن و شیشه به عنوان نخ پود اقدام به تولید اینگونه پارچه ها گردید. در ادامه اثر حفاظت مغناطیسی (emse) پارچه ها اندازه گیری و تأثیر عامل های مختلف مانند تراکم، تعداد لایه ها، نوع فلز و راستای فیلامنت فلزی بر روی امواج خروجی بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که با افزایش تراکم و وجود فلز، اثر حفاظتی پارچه افزایش می یابد و مناسب ترین پارچه، پارچه ای سه لایه با فلز مس بود. همچنین برخلاف آنچه که تصور می شد، مشاهدات حاکی از آن بود که سیم مس نسبت به آلومینیم و فولاد زنگ نزن عنصر مناسب تری برای استفاده در پارچه ها و منسوجات محافظ می باشد.