کیفیت زندگی یکی از نگرانی های عمده سیاستمداران و متخصصین بهداشت عمومی است و به عنوان شاخصی برای اندازه گیری وضعیت سلامت در تحقیقات بهداشت عمومی و پزشکی شناخته شده است. لذا هدف از این مطالعه، سنجش کیفیت زندگی و ارتباط آن با شبکه اجتماعی در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر شهرستان دزفول بود. در این تحقیق همبستگی، تعداد 113 نفر از پدران و مادران (جمعاً 226 نفر) دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی و راهنمایی شهرستان دزفول، طبق جدول کرجسی و مورگان (1970) بصورت نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه انتخاب شدند. جهت تعیین شبکه اجتماعی از مقیاس حمایت اجتماعی نوربک (1980) و به منظور تعیین کیفیت زندگی نیز از پرسشنامه سلامت (فرم کوتاه شده 36 سؤالی) وار (1992) استفاده شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه ها توسط والدین جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده گردید. میانگین کلی کیفیت زندگی و شبکه اجتماعی در پدران به ترتیب برابر با 2241 ،11/04 و در مادران به 2205، 10/75 بود. ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن نشان داد که بین شبکه اجتماعی با کیفیت زندگی ( p<0/001 ، 0/296= r) و سلامت عمومی ( p<0/001، 0/256 =r)، عملکرد جسمانی ( p<0/001، 0/248=r)، نقش عوامل جسمی ( p0/016=، 0/170=r)، درد جسمی (p0/001= ، 0/225=r)، سرزندگی ( p=0/038، 0/148=r)، عملکرد اجتماعی ( p<0/001،0/250=r)، نقش عوامل عاطفی ( p=0/028، 0/156=r) و سلامت روانی ( p<0/001، 0/266=r) در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر رابطه مثبت معناداری وجود دارد، ولی از همه مقیاس های کیفیت زندگی تنها بین شبکه اجتماعی با مقیاس سرزندگی در پدران و مادران، نقش عوامل جسمی در مادران و نقش عوامل عاطفی در پدران رابطه معناداری وجود ندارد. مطالعه حاضر نشان داد که بین شبکه اجتماعی با کیفیت زندگی در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، لذا بررسی و به کارگیری روشهای مناسب جهت افزایش شبکه روابط اجتماعی می تواند موجب افزایش و بهبود کیفیت زندگی والدین گردد.