زبان فارسی میانه و متن های بازمانده از آن، نه تنها از نظر مطالب مورد بحث و واژ گان گنجینه ای گسترده و پهنه ای نا شناخته است و به بررسی و تجزیه تحلیل نیاز دارد، بلکه از جهت شیوه آوانگاری نیز مقوله ای در خور توجه و بحث است.وجود املای تاریخی فراوان با نارسایی های خطی و برخی از غلط خوانی ها که در متن های موجود راه یافته است کار پژ وهشگر این زبان را از چند جهت دشوار می سازد.از آنجا که نیاز به فرهنگ جامع ریشه شناختی به ویژه برای دانشجویان مشتاق این زبان آشکار است و از طرفی اخلاقیات مهم ترین بخش ادبیات این دوره را تشکیل می دهد، بر آن شدیم تا واژه نامه ای بسامدی-ریشه شناختی بر منتخبی از اندرزنامه های پهلوی ارائه دهیم که ضمن بررسی دستوری هر کلمه، معادل های آن در زبانهای مختلف نظیر ایرانی باستان،فارسی باستان،اوستایی،فارسی میانه ترفانی،پارتی،پازند و فارسی نو در نظر گرفته شود.ارائه این واژه نامه می تواند دانش پژوهان را در جهت شناخت بهتر این متون و نیز سیر تحول واژگان تا به امروز،راهنمایی کند.