در پلیمرهای قالب گیری شده مولکولی، قالب یک مولکول الگو که متناسب با اندازه و شکل و ساختار فضایی مولکول الگو می باشد در ماتریس پلیمری قرار می گیرد، شناسایی و تشخیص مولکول الگو در این پلیمرها توسط این مکان ایجاد شده انجام می گیرد. در این تکنیک مولکول الگو در محیطی که مونومرهای عامل دار حضور داشته باشند ایجاد یک کمپلکس اولیه با مونومرها می کند، با استفاده از یک عامل اتصال دهنده عرضی و آغازگر واکنش پلیمریزاسیون شروع می شود و مولکول الگو در بافت پلیمری قرار می گیرد، سپس الگو استخراج شده و شکل قالب آن در بافت پلیمر باقی می ماند. هدف این تحقیق سنتز ذرات پلیمری قالب گیری شده و بررسی عوامل موثر در سنتز این ذرات پلیمری برای داشتن کارایی بهتر آن ها در تشخیص الگو می باشد. گلوکز به عنوان مولکول الگو برگزیده شد, و آغازگر آزوبیس ایزوبوتیرونیتریل برای آغاز واکنش پلیمریزاسیون در 60 درجه سانتی گراد به کار برده شد. تاثیر پارامترهای زیر در سنتز ذرات پلیمری قالب گیری شده مورد بررسی قرار گرفت: مقدار مونومر عامل دار متاکریلیک اسید، مقدار عامل اتصال دهنده عرضی اتیلن گلیکول دی متاکریلات، مقدار آغازگر آزوبیس ایزو بوتیرو نیتریل، مقدار حلال هگزادکان که به عنوان حلال تخلخل دهنده انتخاب شده بود، مقدار حلال دی متیل فرمامید که برای هم فاز کردن اجزا به کار می رود، زمان و دما. طراحی آزمایش یکنواخت برای طراحی این متغیرها در بازه آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. داده های آزمایشگاهی توسط شبکه عصبی مصنوعی آنالیز شد و شرایط بهینه به دست آمد. ذرات قالب گیری شده تحت شرایط بهینه پیش بینی شده توسط شبکه که شامل 6 میلی مول متاکریلیک اسید، 9 میلی مول اتیلن گلیکول دی متاکریلات، 40 میلی گرم آغازگر، 15/0 میلی لیتر هگزا دکان، 9 میلی لیتر دی متیل فرمامید (21میلی لیتر استونیتریل)، دمای 65 درجه سانتی گراد و زمان 4 ساعت بود، به دست آمد. از الگوریتم بهینه سازی چندوجهی برای بهینه سازی و تایید کارایی شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد و نتایج مشابهی پیش بینی شد. اتصال مجدد گلوکز به ذرات پلیمری و نیز اثر مزاحمت فروکتوز در این فرایند مورد بررسی قرار گرفت و نتایج انتخابگری خوب ذرات به گلوکز را تایید نمود.