مطالعه متغیرهایی چون تجربه غرقه شدن، خودکارآمدی و سامت روانی در کارکنان، اهمیتی حیاتی دارد. بسیاری از مدیران سازمان ها تلاش ها و اقدامات گسترده ای را برای ارتقاء سطح سلامت و عملکرد کارکنانشان انجام می دهند، اما به نتیجه دلخواه نمی رسند. سئوال این است که چرا چنین اقداماتی نمی تواند نتیجه مطلوب مدیران سازمان ها را به بار آورد؟ به نظر می رسد که عدم توجه به متغیرهایی همچون تجربه غرقه شدن و خودکارآمدی و رابطه این دو با متغیر مهم دیگری چون سلامت روانی یکی از مهم ترین دلایل این مسئله باشد. در پژوهش حاضر رابطه میان غرقه شدن در کار، سلامت روان و خودکارآمدی کارکنان شرکت ایران خودرو تحت بررسی قرار گرفته است. هدف کلی تحقیق، مطالعه این موضوع است که آیا بین غرقه شدن در کار و سلامت روان و خودکارآمدی کارکنان رابطه وجود دارد. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیق توصیفی است. گروه نمونه مورد مطالعه را 146 نفر از کارکنان شرکت ایران خودرو تشکیل داده اند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه غرقه شدن در کار که به صورت خودگزارشی و در یک مقیاس لیکرت 1-9 تنظیم شده و پرسشنامه سلامت عمومی(ghq-28) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و آزمون t استفاده شد. نتایج نشان داده است که بین غرقه شدن در کار و سلامت روان و خودکارآمدی کارکنان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها حاکی از آن هستند که بین تجربه غرقه شدن در کار و میزان سابقه فعالیت یک رابطه معکوس وجود دارد. به عبارتی دیگر، هرچه میزان سابقه فعالیت کاری یک فرد بیشتر باشد، کمتر تجربه غرقه شدن در کار را تجربه می کند.