در کار پژوهشی حاضر، روشی جدید و ساده بر اساس تکنیک پراکندگی رایلی رزونانسی (rrs) و با استفاده از نانوذرات طلا برای اندازه گیری تیوریدازین هیدروکلراید و کلرپرومازین هیدروکلراید در فرآورده های دارویی مختلف، ارائه شده است. در این تکنیک، طول موج تابش فرودی در محدوده باند جذبی یا نزدیک طول موج جذبی مولکول پراکنده کننده قرار دارد که باعث افزایش چشمگیر در شدت پراکندگی می شود. اساس روش پیشنهادی، برهمکنش میان نانوذرات طلا و داروهای فنوتیازنی است که باعث تجمع نانوذرات در محلول می شود. این امر به نوبه خود، شدت سیگنال rrs نانوذرات طلا را افزایش می دهد. در محیط اسیدی ضعیف، نانوذرات تهیه شده با روش احیای سیترات اغلب به صورت [(au)n(h2l)m(h3l)p]x-در محلول حضور دارند. گونه های -ooc-ch2-c(oh)(cooh)-ch2-coo- و ooc-ch2-c(oh)(cooh )-ch2-cooh سیترات، به ترتیب با h2l2- و h3l- نشان داده شده اند. تحت شرایط واکنش، تیوریدازین هیدروکلراید و کلرپرومازین هیدروکلراید به فرم کاتیونی (a+) در محلول حضور دارند و از طریق جاذبه الکتروستاتیکی و نیروی آبگریزی، کمپلکس [(au)n(h 2l) m(h3l)p]x- (a+)y را تشکیل می دهند. شدت پراکندگی محلولها با روبش همزمان طول موجهای تحریک و نشر در دستگاه اسپکتروفلوریمتر معمول بدست می آید. نتایج حاصل نشان داد که گستره ی خطی در سیستم نانوذرات طلا- تیوریدازین هیدروکلراید µgml-1 036/0- 003/0 و در سیستم نانوذرات طلا- کلروپرمازین هیدروکلراید µgml-1 030/0- 003/0 بدست آمد و حد تشخیص این روش برای داروهای ذکر شده به ترتیب برابر با ngml-1 1/1 و ngml-1 0/1 می باشد. روش پیشنهادی برای اندازه گیری تیوریدازین هیدروکلراید و کلرپرومازین هیدروکلراید در فرآورده های دارویی مختلف با موفقیت به کار رفت.