اسینتوباکترها باکتری های غیرتخمیری، هوازی وگرم منفی با ویرولانس بسیار پایین وخصوصیات فرصت طلب اند. این باکتری ها به صورت گسترده در محیط های بیمارستانی دیده می شوند و در طی دهه گذشته از مهم ترین عوامل عفونت های بیمارستانی بوده اند. علت ایجاد عفونت دربیمارستان ها بخصوص در بخشهای مهم مثل icu ایجاد مقاومت گسترده نسبت به آنتی بیوتیک ها و عوامل ضد میکروبی است. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع انواع گونه های اسینتوباکتر جدا شده از بیماران و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی این باکتریها به آنتی بیوتیک های مورد استفاده می باشد. به علاوه شیوع اینتگرون ها درنمونه های جدا شده و ارتباط آن با مقاومت آنتی بیوتیکی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. در طی یک دوره یک ساله 88 نمونه اسینتوباکتر از نمونه های مختلف کلینیکی بیماران مبتلا به عفونت در بیمارستان نمازی شیراز جدا گردید و با روش متداول باکتریولوژیک (microgen tm gna-id )api تعیین هویت گردید. سپس الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی به 12 آنتی بیوتیک شامل : شامل سیپروفلوکساسین، کلیستین، سفتازیدیم، آمپی سیلین/ سولباکتام، ایمی پنم، سفپیم، مروپنم، جنتا میسین، نورفلوکساسین، آمیکاسین ، توبرامایسین و سفوپرازون/ سولباکتام به روش e-test تعیین گردید. در مرحله بعد شیوع کلاس های مختلف اینتگرون در نمونه های جدا شده از بیماران مشخص شد و ارتباط آماری وجود اینتگرون و مقاومت آنتی بیوتیکی توسط روش chi–squane و fisher exact test مورد بررسی قرار گرفت. در پایان مقاومت متقاطع اسینتوباکترها محاسبه گردید. //شیوع عفونت بین بیماران مرد70 % و در بیماران زن 30 % بود. نمونه های جدا شده از بیماران عبارت بودند از: خون (35/6%)، زخم (17/2% )، خلط (17/2%)، ادرار (15 %) و غیره (11/5 %). بیشترین شیوع باکتری از نمونه های جدا شده مربوط به a. baumannii بود. بررسی الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که موثرترین /آنتی بیوتیک در in vitro کلیستین و کم اثرترین آنها سفتازیدیم است. آنتی بیوتیک های کلیستین، ایمی پنم و مروپنم سه آنتی بیوتیکی بودند که در درمان تجربی قابل /استفاده می باشند. بیشترین شیوع اینتگرون مربوط به اینتگرون کلاس i بود با 47/7 % ، اینتگرون کلاس ii شیوع 3/4% داشت و 2/3 % نمونه ها هر دو کلاس i وii اینتگرون را حمل می کردند. اینتگرون کلاس iii در نمونه ها مشاهده نگردید. در46/6% از نمونه ها اینتگرون تشخیص داده نشد. بین وجود اینتگرون و مقاومت به آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، سفپیم، جنتامایسین، نورفلوکساسین، آمیکاسین و سیپروفلوکساسین ارتباط معنی دار مشاهده شد.