این تحقیق به بررسی اثر رشد واقلام تعهدی اختیاری به عنوان معیاری برای سنجش رفتار گزارشگری مدیریتی بر محافظه کاری حسابداری ، در گزارشگری مالی می پردازد. از عدم تقارن زمانی (dt) به عنوان معیاری برای سنجش محافظه کاری استفاده شده است . نتایج تحقیق با استفاده از اطلاعات صورت های مالی 43 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1380تا 1387 و با بهره گیری از روش تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره دلالت بر رابطه منفی بین عدم تقارن زمانی سود و اقلام تعهدی اختیاری دارد که از نظر آماری معنی دار است . به علاوه نتایج تحقیق بیانگر عدم رابطه معناداری بین رشد و عدم تقارن زمانی و وجود رابطه معکوس بین محافظه کاری واقلام تعهدی اختیاری می باشد. با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود برای ارزیابی محافظه کاری در گزارشگری مالی از اقلام تعهدی اختیاری استفاده شود. در صورت وجود محافظه کاری، اقلام تعهدی دوره به سمت صفرو سود های دوره به سمت جریان وجوه نقد دوره متمایل می گردد.