هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین موانع انجام فعالیتهای بدنی و فعال سازی اوقات فراغت دانشجویان دانشگاههای تهران بود. موانع انجام فعالیت های بدنی شامل: نقش عوامل فردی، وضعیت اماکن و سالنهای ورزشی، اهمیت سایر فعالیتهای اجتماعی و اولویت آنها نسبت به ورزش وفعالیتهای بدنی، نگرش وعلاقه به فعالیت های بدنی و برنامه ریزی و ساماندهی امور ورزشی دانشجویان توسط سازمان های مسئول می باشد.موانع انجام فعالیتهای بدنی متغیرهای ملاک و فعال سازی اوقات فراغت متغیر پیش بین می باشند.جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان پسر دانشگاههای تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری شهر تهران می باشند.نمونه ها از چهار دانشگاه تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بصورت تصادفی منظم انتخاب شدند که شامل:دانشگاههای تهران، شهید بهشتی، امیرکبیر و علامه طباطبایی می باشد..روش تحقیق آن توصیفی و از نوع همبستگی است که با استفاده از پرسش نامه ی محقق ساخته انجام شد.برای تعیین اعتبار این پرسش نامه از نظرات و پیشنهادات متخصصین مدیریت ورزشی و به منظور تعیین پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شدکه 92 % بدست آمد.پرسش نامه مشتمل بر 58 سوال بسته بود که 5 سوال مربوط به مشخصات فردی و 4 سوال مربوط به اوقات فراغت، فعالیتهای بدنی و تاثیر دانشجویان رشته تربیت بدنی بود و 49 سوال مربوط به موانع انجام فعالیتهای بدنی در اوقات فراغت بود.با توجه به جمعیت دانشگاههای مذکور ، 379 پرسشنامه را به صورت نسبت بندی شده توزیع شد. از میان 379 پرسشنامه توزیع شده، 360 پرسش نامه عودت داده شد.در این پژوهش داده های استخراج شده از پرسش نامه ها از طریق روشهای آمار توصیفی (فراوانی ،درصد فراوانی) و روشهای آمار استنباطی (خی دو و فریدمن) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.با استفاده از آزمون خی دو، بین متغیر های نقش عوامل فردی، وضعیت اماکن و سالنهای ورزشی، اهمیت سایر فعالیتهای اجتماعی و اولویت آنها نسبت به ورزش و فعالیتهای بدنی و برنامه ریزی و ساماندهی امور ورزشی دانشجویان توسط سازمان های مسئول و انجام فعالیت های در اوقات فراغت دانشجویان ارتباط معنا داری مشاهده شد و بین نگرش و علاقه به ورزش و فعالیت های بدنی و انجام فعالیت های در اوقات فراغت دانشجویان ارتباط معناداری مشاهده نشد.با استفاده از آزمون فریدمن موانع ذکر شده در پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و رتبه بندی شدند.