منطقه مورد مطالعه با وسعتی در حدود 100کیلومتر مربع، در جنوب غرب عباس آباد (شرق شهرستان شاهرود) و در لبه شمالی زون ساختاری ایران مرکزی واقع شده است. در این منطقه سنگهای آتشفشانی با ترکیب بازیک (تراکی بازالت) تا حدواسط (تراکی آندزیت بازالتی و تراکی آندزیت) و سنگهای رسوبی (سیلتستون، ماسه سنگ، شیل، مارن و آهک فسیل دار) متعلق به محیط های کم عمق تا نیمه عمیق و به صورت متناوب دیده می شود. طیف ترکیبی سنگهای آتشفشانی منطقه، حاصل عملکرد فرآیند تبلور تفریقی بوده و کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و گاهی الیوین، کانی های اصلی این سنگها را تشکیل می دهند. بافتهای پورفیری تا مگاپورفیری با خمیره میکرولیتی و شیشه ای و همچنین بافت گلومروپورفیری و غربالی در این سنگها مشاهده می شود. فرآیند دگرسانی در این سنگها منجر به تشکیل کانی های ثانویه ای همچون کلریت، زئولیت، آنالسیم، کلسیت و اپیدوت شده است. کانه زایی مس (مالاکیت و آزوریت) از پتانسیل معدنی و مهم مرتبط با سنگهای تراکی آندزیتی مورد مطالعه می باشد. نمودارهای مختلف ترسیم شده بر اساس نسبت های عناصر اصلی و کمیاب، نشاندهنده ارتباط ماگمایی و ژنتیکی سنگهای منطقه با یکدیگر و منشأ گرفتن آنها از یک ماگمای واحد است. به طور کلی، مطالعات صحرایی، پتروگرافی و ژئوشیمیایی حاکی از ماهیت آلکالن این سنگها بوده که در طی ائوسن و در یک محیط درون صفحه قاره ای تشکیل شده اند. بر اساس نمودارهای مختلف ژئوشیمیایی می توان گفت که این سنگها از ذوب بخشی کم یک منشأ غنی شده گارنت لرزولیتی در اعماق 80 تا 100 کیلومتری لیتوسفر زیر قاره ای منشأ گرفته اند. ماهیت ماگمایی و جایگاه تکتونیکی این سنگها با سیستم های کششی سازگار است. بر اساس یافته های صحرایی و ژئوشیمیایی، ولکانیسم منطقه عباس آباد، با سیستم کششی انطباق دارد و تنها محیط کششی که امکان ایجاد چنین الگویی را برای سنگهای منطقه فراهم می آورد، توسعه حوضه پولاپارت (حوضه کششی) می باشد.