در این پژوهش، فرسایش پذیری و رسوب خیزی در حوضه آبریز رودخانه بختیاری با استفاده از مدل های تجربی mpsiac و epm بررسی شده است. در این جهت این حوضه به 14 زیرحوضه تقسیم بندی شده است. جهت بررسی کارایی و کالیبراسیون مدل های تجربی از آمار 4 ایستگاه رسوب سنجی با طول دوره 45 ساله بر روی رودخانه های مهم این حوضه استفاده شده است. سپس داده های اولیه و ورودی مدل های تجربی فراهم آورده شده و در سیستم اطلاعات جغرافیایی تصحیح و وارد شده اند. با استفاده از نرم افزار های elwis، arcview و arcgis مدل های تجربی mpsiac و epm به ترتیب با دقت های 96 تا 88 و 84 تا 92 درصد اجرا شده اند. با توجه به مقایسه نتایج مدل های تجربی با داده های مشاهده ای (ایستگاه رسوب سنجی) مشخص شد که نتایج مدل mpsiac از دقت بالاتری نسبت به نتایج حاصله از مدل epm داشته است. به این خاطر نتایج مدل mpsiac به دلیل دقیقتر بودن مبنایی جهت ورود در قالب مدل سازی فازی انتخاب شده اند. داده های ورودی و خروجی حاصل از منطق کلاسیک در مدل mpsiac برای ورود در مدل سازی فازی از فرمت رستری به فرمت عددی به صورت فایل های مجزا تبدیل شده اند. برای اجرای مدل mpsiac در قالب منطق فازی ابتدا عوامل ورودی که در خروجی مدل تاثیر دارند شناسایی شده اند. این عوامل عباتند از: زمین شناسی سطحی، خاک، شیب، پوشش زمین، وضعیت فعلی فرسایش و فرسایش کانالی شناسایی شده اند. بقیه عوامل (کاربری اراضی، آب و هوا و رواناب) به عنوان ورودی در مدل سازی فازی استفاده نشده اند و منطق فازی از مدل mpsiac فقط بر مبنای 6 عامل موثر اجراء شده است. در آخر نتایج حاصل از مدل کلاسیک mpsiac با نتایج مدل سازی فازی مدل mpsiac مورد مقایسه قرار گرفته و نتیجه گیری شده است.