توسعه هر کشور در گرو هدایت پس انداز های افراد جامعه آن به سمت سرمایه گذاری در بخش های تولیدی است. از طرفی هدف اصلی سرمایه گذاران، از سرمایه گذاری در سهام شرکت های تولیدی، دستیابی به بازدهی معقول است. از این رو یکی از موضوع های قابل توجه و با اهمیتی که همواره پژوهش های زیادی را به خود اختصاص داده، تشریح رفتار بازده سهام است. در این خصوص مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، که در دوره نظریه های مالی مدرن مطرح شد، تنها عامل تبیین کننده بازده سهام را ریسک سیستماتیک و یا به عبارت دیگر ضریب بتا معرفی می کند. با این وجود، شواهد تجربی حاکی از آن است که بتا به عنوان شاخص ریسک سیستماتیک، به تنهایی قادر به تشریح رفتار بازده سهام نیست و متغیر های دیگری نظیر اندازه شرکت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار حقوق صاحبان سهام، در تبیین بازده سهام نقش دارند. با پیدایش این شواهد تجربی، نظریه های مالی وارد دوره ای به نام نظریه های نوین مالی شد و نظریه ای با نام مالی رفتاری ظهور یافت که سعی بر توضیح موارد غیر قابل تبیین توسط مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، با استفاده از علوم روانشناسی و بررسی رفتار سرمایه گذاران دارد. در این پژوهش نیز با الهام از نظریه نو ظهور مالی رفتاری، رابطه یکی از متغیرهای موثر در تشریح رفتار بازده سهام به نام خالص دارایی های عملیاتی با بازده سهام بررسی شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که تعداد 93 شرکت با استفاده از روش نمونه گیری حذف سیستماتیک در قلمرو زمانی سال های 1376 تا 1386 به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. بر اساس آزمون های انجام شده داده های جمع آوری شده به صورت پانلی در نظر گرفته شده است. در نهایت فرضیه های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری و روش رگرسیونی داده های پانلی با مدل اثرات ثابت مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد بین خالص دارایی های عملیاتی و بازده سهام در بورس اوراق بهادار تهران رابطه خطی منفی وجود دارد و به لحاظ آماری این رابطه معنی دار است. نتایج پژوهش حاضر می تواند برای کارگزاران، سرمایه گذاران و پژوهشگران، به ویژه در بازارهای مالی نوظهور و در حال توسعه مفید باشد.