بیماری صرع یا اپی لپسی یکی از بیماری های روانی است که با تغییرات ناگهانی و زودگذر در کار مغز و معمولا با نشانه های حرکتی، حسی، اتونومیک یا فیزیکی همراه است و اغلب با تغییرات هوشیاری تو?م می باشد و جزء اختلالهای مزمن مغزی بوده که تظاهر اصلی آن بصورت بحرانهای تشنج آور یا حمله و غش است ولی عده ای هم این حالت را ندارند. در علم روانپزشکی صرع به انواع مختلف تقسیم می شود که عبارتند از: صرع بزرگ، صرع کوچک، صرع ژاکسونین، صرع گیجگاهی، معادل صرع، صرع سواره، صرع پنهان و غیره، که خصوصیات مشترک همه آنها شامل موارد ذیل است: 1- ناگهانی بودن 2- عدم آگاهی 3- تکرار حمله ها 4- بروز ثابت و مخصوص آن نزد بیمار 5- تو?م بودن علائم عمومی تو?م با علائم اختصاصی منحصر به بیمار 6- بروز علائم الکتروانسفالوگرافی و علاوه بر آن مصروعان خصوصیات روانی مشترک هم دارند از قبیل کینه توزی، عداوت، لجبازی،سوء ظن،زودرنجی، بهانه جویی،اصرار و سماجت در کار، خشم و غضب و غیره. در بیماری صرع، شخص هوشیاری خود را ولو در زمان کوتاهی بطور ناگهانی از دست خواهد داد یا اینکه با کاهش هوشیاری مواجه خواهد شد مضافا اینکه اگرچه بیماران صرعی قابلیت کنترل داروئی دارند ولیکن ریشه کن شدن دائم آن شاید یک امر محال و غیر ممکن باشد و با بررسی های بعمل آمده در کشور عزیزمان ایران هفتصد هزار نفر الی یک میلیون نفر مبتلا به این بیماری می باشند