این تحقیق با هدف تعیین رابطه رضایت شغلی با کیفیت زندگی در کارکنان کلانتری های تهران بزرگ در سال1388 انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه این پژوهش را کلیه کارکنان کلانتری های تهران بزرگ تشکیل داده بود که به صورت خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای به اندازه 120 نفر انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شاخص توصیف شغل و پرسشنامه sf-36 بود. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازآزمونهای آماری کولموگروف ـ اسمیرنف، همبستگی اسپیرمن و پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین رضایت شغلی با کیفیت زندگی، ابعاد و خرده مقیاس های آن رابطه مثبت معناداری وجود دارد (0/05<p)؛ ولی اطلاعات دموگرافیک قادر به پیش بینی تغییرات رضایت شغلی و کیفیت زندگی نبودند (0/05>p). رابطه رضایت شغلی با کیفیت زندگی می تواند به خاطر رابطه رضایت شغلی با سلامت جسمانی و روانی بوده، همچنین این رابطه می تواند بوسیله ویژگی های شغل پلیسی مانند استرس شغلی، خصوصیات شغل و محیط کار توجیه شود.