این پژوهش به بررسی رابطه شیوه های ابراز محبت با تعارضات زناشویی زنان دانشجوی دانشگاه های دولتی شهر تهران که حداقل دارای یک فرزند باشند در سال تحصیل 1387 _ 88 پرداخت. هدف از انجام تحقیق حاضر شناسایی شیوه های مختلف ابراز محبت و تاثیر آن در کاهش مولفه های تعارض زناشویی بود تا از این طریق روزنه های بیشتری برای بهبود بهداشت روانی خانواده ها محقق شود. گروه نمونه را 200 نفر از زنان متاهل دانشگاه های تهران، تربیت مدرس و الزهرا تشکیل دادند. نوع تحقیق، همبستگی و روش نمونه گیری تصادفی بود. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودنداز : پرسشنامه تعارضات زناشویی (mcq) و پرسشنامه ابراز محبت . فرضیه های پژوهش با استفاده از روش های آماری آزمون همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و کلیه فرضیه ها ی تحقیق تایید شدند. نتایج حاصل از آن نشان داد که تعارضات زناشویی در رابطه با عدم همکاری در خانواده، کاهش روابط جنسی، افزایش واکنشهای هیجانی، افزایش جلب حمایت فرزند، کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان، افزایش رابطه فردی با خویشاوندان خود و جدا کردن امور مالی از یکدیگر توسط ابراز محبت کلامی و غیر کلامی پیش بینی می شود. بنابراین می توان گفت با بالا رفتن میزان ابراز محبت کلامی و غیر کلامی تعارضات زناشویی در رابطه با موارد فوق کاهش می یابد.همچنین به غیر از دو مقیاس رابطه جنسی و واکنشهای هیجانی در سایر موارد تفاوت معناداری میان ابراز محبت کلامی وابراز محبت غیرکلامی زوج به زوجه در کاهش تعارض زناشویی مشاهده نشد.در دو مورد نام برده شده ابراز محبت کلامی زوج تاثیر بیشتری در افزایش رابطه جنسی همسران و کاهش واکنشهای هیجانی آنان داشته است