داده های رصدی جدید مربوط به ابرنواخترهای نوع ia، نتایج wmap و نیز طیف تابش زمینه کیهانی نشان می دهند که عالم ما از حدود 2 میلیارد سال قبل تا کنون در دوره ای از فاز شتابدار انبساط قرار داشته است. مدل استاندارد کیهانشناختی و نسبیت عام که عالم را مملو از فقط ماده معمولی و ماده تاریک سرد می دانند، قادر به توجیه این انبساط شتابدار نیستند. بنابراین کیهانشناسان در صدد توضیح این مسئله از دیدگاه های دیگر برآمدند. آنچه می تواند شتاب انبساط عالم را تضمین کند حضور ماده ای با فشار منفی است. در چارچوب فیزیک ذرات بنیادی یک میدان اسکالر را می توان برای این منظور به کار برد و بر این اساس نظریاتی بر مبنای ایده ی انرژی تاریک پایه ریزی شدند. این نظریه ها، علی رغم پاسخگویی به برخی از مسائلی که نسبیت عام با آن روبرو است، مشکلاتی را نیز به همراه داشته اند. همچنین طرح مدل های ابعاد اضافه در عرصه ی فیزیک ذرات، کیهانشناسان را بر آن داشت تا با ارائه ی مدل های جهان شامه ای، انبساط شتابدار عالم و مسائل دیگر مدل استاندارد کیهانشناختی را توضیح دهند. در این رساله ضمن بررسی چالش های مدل میدان اسکالر فانتومی برای انرژی تاریک، یک مدل جهان شامه ای بر اساس مدل ابعاد اضافه یdgp پایه ریزی می کنیم. ما نشان می دهیم شاخه ی غیر خود شتاب این مدل، قادر خواهد بود تا با استتار دینامیکی ثابت کیهانشناختی روی شامه، فاز فانتوم گونه ی عالم را توصیف کند. این فرایند از طریق نشت و تضعیف گرانش در مقیاس های بزرگ صورت می گیرد. همچنین نشان می دهیم که چگونه می توان با استفاده از اصلاح بخش هندسی نسبیت عام، بدون استفاده از میدان های فانتومی (که مشکلات نظری متعددی به همراه دارند)، رفتار فانتوم گونه ایجاد کرد. در ادامه اثر انحنا را بر این مدل از طریق وارد کردن جمله ی گاوس- بانت مورد ارزیابی قرار می دهیم.