نحوه چیدمان کاربری ها و توزیع فعالیتها در سطح شهر، یکی از عوامل مهمی است که بر الگوهای حمل و نقل شهروندان تاثیر می گذارد. از طرفی دیگر، یکی از راهکارهای کاهش ازدحام ترافیکی در شهرها، تامین خدمات رسانی برای ساکنین به گونه ای است که نیاز به طی کردن مسافت های طولانی به حداقل برسد. در این تحقیق، نقش توزیع و تنوع کاربری ها در شکل گیری الگوهای ترافیکی بصورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور اطلاعات مربوط به رفتار ترافیکی ساکنان چهار محدوده مسکونی از شهر شیراز با استفاده از روش میدانی (مصاحبه حضوری) و به شیوه نمونه گیری تصادفی جمع آوری شده و سپس به کمک روش های آماری همانند تحلیل همبستگی و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که تولید سفرهای درون شهری با متغیرهای اقتصادی- اجتماعی و تنوع کاربری ها در رابطه می باشد. با افزایش میزان تنوع کاربری ها در سطح محلات مسکونی، نیاز ساکنین به مراجعه به حوزه فراتر از محدوده سکونتی کاهش می یابد. دسترسی به خدمات متنوع در سطح محلی می تواند در کاهش حجم سفر در مسافت های طولانی تر موثر باشد هرجند حضور چنین خدماتی، خود مشوق تولید سفر در سطح محلی است. کلمات کلیدی: کاربری زمین، تولید سفر، دسترسی به خدمات، شهر شیراز