رویکرد های جدید طراحی مجتمع های زیستی متکی به الگوهای جامع بین رشته ای است، که به هماهنگی جنبه های انسانی و محیطی طراحی اهمیت بیشتری داده اند. از سوی دیگر، مشکلات زندگی شهرهای بزرگ استفاده از مجموعه های متراکم را اجتناب ناپذیر ساخته است. توجه به عوامل انسانی و محیطی موثر در برنامه ریزی و طراحی می تواند کیفیت زندگی در مجموعه های مسکونی را ارتقاء بخشد. پرسش اصلی چگونگی ارتقاء کیفیت زندگی در مجتمع های زیستی است، بر این اساس عوامل انسانی و بستر محیطی موثر برارتقاء کیفیت زیست در مجموعه های مسکونی بررسی شده اند. فصل اول شامل کلیات مراحل پژوهش، هدف اصلی با عنوان ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان از طریق توجه به پایداری اجتماعی- محیطی و چهارچوب کلی پژوهش است. فصل دوم در برگیرنده مفاهیم بنیادی پژوهش مشتمل بر سه بخش عمده است، بخش اول تعریف مجتمع زیستی، بخش دوم مفهوم کلی الزام توجه به مسائل اجتماعی، با توجه به نیازهای فردی و جمعی ساکنان در جهت ارتقاء تعامل اجتماعی است و در بخش سوم عوامل محیطی موثر بر کاهش مصرف انرژی و استفاده از پتانسیل های محیطی ذکر می شود. فصل سوم به بررسی نمونه های موردی اختصاص یافته تا عوامل مثبت و منفی هریک تحلیل شده و به کارگرفته شوند، فصل چهارم شناخت عوامل موثر بر طراحی مجتمع زیستی نام گرفته در آن شناخت بستر طرح و نیازهای کالبدی پرداخته می شود. فصل پنجم تحلیل و ارزیابی اطلاعات نام گرفته، از این طریق به بررسی اطلاعات به دست آمده و تفکیک عوامل موثر بر طراحی در راستای سوال اصلی پژوهش می پردازیم. فصل ششم طراحی مجتمع زیستی نام دارد، با استفاده از عوامل ذکر شده الزامات طراحی مشخص و به گزینه طراحی پرداخته می شود. در خاتمه نتیجه گیری کلی از پژوهش و منابع مورد استفاده ذکر شده است. این تحقیق نشان می دهد مجتمع ها ی مسکونی می توانند در شرایط مناسب جوابگوی نیازها و ضرورت های محیط باشند. مجتمع ها علاوه بر استفاده برای هریک از کاربری ها جهت عملکردهای تلفیقی نیز مورد استفاده قرارگیرندو از آنها برای مرکزیت بخشیدن به فعالیت های مرتبط با یکدیگر استفاده نمود، زیرا جامعه امروزی همراه با رشد سریع شهرنشینی، تأثیر پذیری روابط درونی و بیرونی خانوار را دگرگون کرده، خواست ها و نیاز های خانوار را با شرایط متحول جامعه هدایت می کند. امروزه، فضاهای سکونتی و کارکردهای محدود خانوار باید با شرایط و امکانات قابل دسترسی انطباق یابد. به عبارت دیگر تأمین نیازها از امکانات تبعیت می کند.