پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان رضایتمندی زناشویی معلمان شاغل در مدارس کم توان ذهنی و عادی شهرستان سبزوار در سال تحصیلی 88-87 به اجرا در آمد. در این پژوهش، معلمان زن و مرد متأهل مدارس عادی و کم توان ذهنی که تعداد آنها 60 نفر در گروه عادی و 60 نفر در گروه کم توان ذهنی بود، مورد مورد مطالعه قرار گرفت. برای جمع آوری داده های مربوط به رضایتمندی زناشویی از پرسشنامه انریچ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نشان داد که بین دو گروه از معلمان مورد مطالعه تفاوت معناداری از لحاظ میزان رضایتمندی زناشویی وجود ندارد؛ تنها در خرده مقیاس حل تعارض نمرات معلمان مدارس کم توان ذهنی از معلمان مدارس عادی پایین تر بود، به عبارت دیگر معلمان مدارس عادی تعارض زناشویی کمتری نسبت به معلمان کم توان ذهنی داشتند. همچنین بین دو گروه تفاوتی در میزان رضایت زناشویی از لحاظ سن، سنوات خدمت و جنسیت وجود نداشت. نتیجه آنکه رضایت زناشویی در دو گروه متفاوت نبود، به عبارتی کار با کودکان کم توان ذهنی موجب کاهش رضایتمندی زناشویی معلمان این دانش آموزان نسبت به معلمان کودکان عادی نمی شود.