فساد در جوامع بشری قدمتی به اندازه تمدن دارد و اکنون نیز یکی از مسائل مهم کشورهای جهان است . در فساد ممکن است رفتار اخلاقی و یا شیوه قانونی یا غالبا مقررات اداری نقض شود و یا بشکند . فساد یعنی اعمال قدرت شخصی و استفاده نامشروع از مقام و موقعیت شغلی و پاداشی نامشروع برای وادار کردن فرد به تخلف از وظیفه. در فساد فعالیت های کارکنان و مسئولان دولت باعث می شود به منافع عمومی لطمه وارد شود. رشوه یکی از انواع فساد در جوامع است که باعث سلب اطمینان و اعتماد مردم به نظام اداری کشور خواهد شد، زیرا کارمندان دولت عادت می کنند وظایف خود را جز با اخذ وجه از ارباب رجوع خود انجام ندهند و چون یکی از ویژگی های آن مخفی بودن آن است ، می تواند مدت های طولانی در نهفتگی به سر برده و منشا مفاسد بسیاری باشد. بسیاری از مردم و کارکنان دولت نیز عنوان رشوه را به هبه و هدیه و... تغییر داده و هدفشان از این تغییر عنوان،سرپوش گذاشتن بر کار نادرست خودشان است. برخورد مناسب و موثر با فساد و خصوصا رشوه در هر کشوری مستلزم وجود تعریفی دقیق از فساد در قوانین و شناخت درستی آن نزد مردم و مسئولان دولتی است. پس هر نوع عملی که در جهت انجام وظیفه و تکلیف باشد و چنانچه در برابر اخذ وجهی انجام شود یا تعهد به اخذ وجهی باشد رشوه می باشد. فعل خارجی رشوه و هدیه در هر دو دادن و پذیرفتن است و فرق بین هدیه و رشوه در عنصر روانی و همان قصد و نیت آن ها می باشد. عنصر روانی قابل تشخیص نیست چون یک امر درونی می باشد ولی باید گفت که از قرائن خارجی می توان پی به عنصر روانی فرد برد.