هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی حلم بر کاهش پرخاشگری فرزندان شاهد و ایثارگر 18ـ12 ساله شهر آبدانان بود. فرضیه پژوهش بیان می دارد که "آموزش گروهی حلم بر کاهش پرخاشگری فرزندان شاهد و ایثارگر 18ـ12 ساله مؤثر است". آزمودنی های این پژوهش، دانش آموزان دختر شاهد و ایثارگر 18ـ12 ساله شهر آبدانان و در سال تحصیلی 88ـ1387 مشغول به تحصیل بودند و با روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند. روش تحقیق، روش تجربی پیش آزمون ـ پس آزمون با استفاده از گروه آزمایش و کنترل بود. ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه پرخاشگری و مقیاس سنجش حلم بود. آزمودنی ها پرسشنامه پرخاشگری و حلم را تکمیل کردند. تعداد 30 نفر از دانش آموزانی که در آزمون پرخاشگری، نمره بالاتر از میانگین گرفته بودند در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس آموزش حلم به عنوان مداخله بر روی گروه آزمایش اعمال شد و مداخله ای در گروه کنترل صورت نگرفت. پس از اتمام آموزش حلم ، به صورت هم زمان، پس آزمون بر روی هر دو گروه کنترل و آزمایش انجام شد، و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این خصوص برای توصیف و جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از امار توصیفی جهت محاسبه میانگین ها و انحراف معیار استفاده شد و در بخش آمار استنباطی برای آزمون فرضیه و بررسی معنی دار بودن تفاوت میانگین گروهها از آزمون t تفاضل در نرم افزار spss بهره گرفته شد. پس از تجزیه و تحلیل آماری نتایج نشان داد که فرضیه تحقیق مورد تایید قرار گرفته است و آموزش گروهی حلم بر کاهش پرخاشگری در فرزندان شاهد و ایثارگر 18ـ12 ساله شهر آبدانان مؤثر بوده است. بنابراین از «آموزش حلم» می توان به عنوان یک مداخله درمانی معنوی جهت کاهش پرخاشگری در نوجوانان پرخاشگر استفاده نمود.