پرتوگاما در هنگام شکافت هسته (پرتو گامای آنی ) و یا پس از آن از واپاشی محصولات شکافت (پرتو گامای تأخیری ) گسیل می شود. از نظر مسائل حفاظتی وایمنی در هنگام کار راکتور و یا حتّی پس ازخاموشی آن، این تابش بیشترین اهمیّت را دارد . چون برد آن درماده زیاد است تضعیف تابش گاما با دو تابش ? و ? متفاوت می باشد . دو تابش اخیر برد مشخصی در ماده دارند و می توانند به طور کامل جذب شوند ولی با افزایش ضخامت ماده جاذب از شدت پرتو گاما کاسته می شود ولی جذب کامل صورت نمی گیرد. در این مطالعه دز گامای ناشی از قلب راکتور تحقیقاتی تهران (trr) با روشهای تحلیلی محاسبه و سپس با نتایج تجربی مقایسه شده است .