یکی از مهم ترین مباحث سبک شناسی و نقدادبی بررسی صورخیال شاعران از جنبه های مختلف است. تشبیه که از عناصر مهم تصویرگری است، از دیرباز در آثار ادبی، به ویژه شعر مطرح بوده و طی قرن ها تحت تأثیر عوامل فرهنگی ـ اجتماعی، دیدگاه شاعران و غیره، دستخوش تحول گردیده است. در میان سخن سرایان فارسی، نقش انوری ـ که شاعری بین سبکی است ـ در ایجاد تحول انکارناپذیر است.پایان نامه حاضر در راستای شناسایی تشبیهات انوری و برخی استعارات دیوانش قدم برداشته، سپس قدرت و توانایی شاعررا از نظر چگونگی به کارگیری ارکان تشبیه، تشبیهات تکراری و غیرتکراری، تشبیه گرایی یا استعاره گرایی، حوزه ها و شیوه های مختلف تصویرگری ارزیابی کرده است