در این تحقیق ، غلظت جیوه در بافت عضله ، کبد و آبشش ماهی کفشک گونه تیزدندان (psettodes erumei) و رسوبات در سواحل استان هرمزگان( قشم ،هرمز و جاسک) اندازه گیری شد. نمونه های ماهی به کمک تور ترال کف روب صید شدند . بافت عضله ، کبد و آبشش 45 نمونه صید شده به صورت تصادفی در هر فصل ، پس از زیست سنجی تفکیک و فلز جیوه به روش هضم شیمیایی استخراج شد و غلظت آن توسط دستگاه اسپکتروفتومتر جذب اتمی (aas ) تعیین گردید. نتایج تحلیل شده با آزمون واریانس یک طرفه، بیانگر حداقل میزان تراکم فلز جیوه در بافت عضله و حداکثر میزان این فلز در بافت کبد می باشد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون ، حاکی از وجود رابطه خطی مثبت معنی دار بین میزان تجمع فلز جیوه در بافت عضله، کبد و آبشش ماهیان با متغیرهای طول استاندارد و وزن کل می باشد(05/0p<). مقایسه بین میانگین غلظت فلز جیوه درجنسهای نر و ماده و فصل های بهار و تابستان اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0p> ). میانگین تراکم فلز جیوه در کبد و آبشش به ترتیب79/12±09/191 ، 48/5±05/72 بر حسب میکروگرم برکیلوگرم(ppb) وزن خشک به دست آمد. در بافت عضله میانگین تراکم فلز جیوه3/0± 86/6 بر حسب میکروگرم برکیلوگرم(ppb) وزن خشک به دست آمد که با استفاده از آزمون t تک نمونه ای ، با استانداردهای جهانی نظیر: سازمان بهداشت جهانی (who ) ، سازمان خوار و بارجهانی(fao) و وزارت کشاورزی- شیلات و غذای انگلستان (ukmaff ) مقایسه و پایین بودن میزان فلز جیوه با این استانداردها نتیجه گیری شد. نتایج حاصل از تراکم فلزجیوه دررسوبات با استفاده از همین آزمون ، با استانداردهای آمریکا و کانادا dec, noaa, sqrt, isqg مقایسه و بالا بودن غلظت جیوه در مقایسه با برخی استانداردها و پایین بودن در مقایسه با استاندارد sel نتیجه گیری شد.