یکی از استراتژی های مطرح در مباحث سرمایه گذاری در بازارهای مالی، تنوع بخشی زمانی به انواع دارایی های مالی است. به این معنا که براساس دوره زمانی کوتاه مدت یا بلند مدت، سرمایه گذاران سبد دارایی مالی خود را متنوع می سازند تا از انواع دارایی های مالی با ریسک های متفاوت، سبدی با حداقل ریسک تشکیل دهند. اساس هرگونه سرمایه گذاری، دستیابی به بازده است. سرمایه گذار یا مدیر دارایی برای بدست آوردن این بازده، باید ریسک وابسته به سرمایه گذاری را نیز بپذیرد. به عبارت دیگر، سرمایه گذاران وجوه نقدی خود را می توانند به خرید دارایی های تقریباً بدون ریسک اختصاص دهند و بازده بدون ریسک بدست آورند و یا اینکه در دارایی های ریسکی سرمایه گذاری کرده و بازده بیشتری بدست آورند. در نظر گرفتن رابطه بین ریسک و بازده، پایه و اساس مدیریت سرمایه گذاری است که منجر به تصمیم گیری در خصوص تخصیص دارایی ها می گردد. ریسک ناشی از نوسانات نرخ ارز جزء ریسک های دارایی بوده، اما می تواند بر بدهی ها و تعهدات سازمان نیز تأثیر بگذارد. ریسک نرخ ارز به واسطه تغییرات در نرخ ارز به وجود می آید. کلیه سازمان هایی که ذخایر ارزی نگه داری می کنند و یا معاملات ارزی و یا مرتبط با ارز انجام می دهند، در معرض ریسک نرخ ارز قرار دارند. این ریسک می تواند موجب کاهش ارزش ریالی دارایی ارزی و عدم توانایی در بازپرداخت تعهدات گردد. مدیریت سرمایه گذاری در بانک ها نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. یکی از مسائل مهمی که مدیران سرمایه گذاری در بانک ها را به خود مشغول کرده است، اتخاذ تصمیم صحیح جهت تعیین پرتفوی ارزی بهینه با توجه به سطح ریسک و بازده می باشد. مسأله اصلی تحقیق حاضر، بررسی ریسک نوسانات قیمت ارزهای رایج (دلار و یورو) و تعیین سبد بهینه ارزی جهت سرمایه گذاری می باشد.

چکیده ندارد.