منطقه مورد مطالعه در کمربند چین - رانده زاگرس در غرب ایالت ساختاری فارس و در شرق قطعه یاسوج گسل کازرون قرار دارد و شامل تاقدیس¬های شاه¬نشین و دشت¬گل است. تحلیل هندسی چین خوردگی نشان داد که تاقدیس دشت¬گل به صورت چین جدایشی و تاقدیس شاه نشین به صورت چین پیشروی گسلی چین خورده اند. تجزیه و تحلیل برش¬های ساختاری وجود حداقل دو افق جدایشی به نام¬ های افق هرمز به عنوان افق جدایشی زیرین و افق دشتک به عنوان افق جدایشی میانی را در ایجاد دگرریختی برای تاقدیس¬های شاه نشین و دشت¬گل در توالی رسوبی نشان می¬دهد. یال جنوبی تاقدیس دشت ¬گل به دلیل اثر گسلش راندگی مربوط به افق جدایش دشتک و همچنین پایانه قطعه یاسوج گسل کازرون، برگشته است. پایانه قطعه یاسوج گسل کازرون به صورت راندگی وارد تاقدیس دشت¬گل شده که این راندگی در ابتدا با شیب زیاد بوده و با برخاستگی بیشتری همراه است و منجر به فرسایش شدید در این ناحیه شده است در ادامه شیب گسل کم شده و لایه های برگشته به صورت چین خوابیده دیده می¬شوند. شیب لایه های برگشته در انتها به حداقل رسیده و متعاقبا تحت تاثیر راندگی که منشا آن از افق جدایشی دشتک بوده قرار می¬گیرند. این راندگی منجر به برگشتگی لایه¬ها در یال جنوبی تاقدیس دشت¬گل می¬شود و با شیب یکنواخت در یال جنوبی تاقدیس ادامه می¬یابد. علاوه بر این حضور گسل های عرضی، مراتب و پایانه آنها نیز منجر به ایجاد تغییرات زیادی در هندسه سطحی و عمقی تاقدیس¬های شاه¬نشین و دشت¬گل می¬شود که شامل جابجایی در محور چین¬ها، تغییر در هندسه چین در طول تاقدیس و رخنمون واحدهای قدیمی¬تر در تاقدیس می¬شود. گسل عرضی شناسایی شده با توجه به اینکه بیشترین اثر آن در تاقدیس دشت¬گل است به نام گسل دشت¬گل نامگذاری شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.