در این تحقیق، اثر تغییر ضخامت فیلم محلول پلی اکریلونیتریل بر تشکیل بزرگ حفره ها در فرآیند انعقاد بررسی شده است. میزان تخلخل، مقدار جمع شدگی، قابلیت تراوایی و شدت کدری فیلم های تهیه شده با ضخامت های بین 5 تا 50 میکرومتر اندازه گیری شد. برای تحلیل ساختار از تصاویر میکروسکوپ الکترونی استفاده گردید. تصاویر میکروسکوپ الکترونی از سطح مقطع نمونه ها نشان داد که نمونه هایی که دارای ضخامت بیشتر از 9 میکرومتر هستند دارای بزرگ حفره می باشند. در ضخامتهای کمتر از 9 میکرومتر ساختار کاملا اسفنجی است. از طرف دیگر ملاحظه شد در محدوده ضخامت بحرانی حذف بزرگ حفره ها بطور تدریجی انجام می شود. بررسی درصد جمع شدگی فیلمها و میزان تخلخل آن ها در ضخامت های مختلف، مشخص کرد که ناحیه اسفنجی بین بزرگ حفره ها متراکم تر از ناحیه اسفنجی نمونه های کم ضخامت بدون بزرگ حفره می باشد. همچنین ترسیم تغییرات اختلاف ضخامت اولیه و نهایی در مقابل تغییرات ضخامت، این استنباط بدست آمد که بعد از تشکیل پوسته در فرایند انعقاد، نرخ جریان های حلال و غیرحلال در فصل مشترک برابر است ( ). این موضوع می تواند همراه با نتایج جمع-شدگی برای تحلیل تشکیل بزرگ حفره ها و یا حذف آنها مورد توجه قرار گیرد.

چکیده ندارد.