این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که به منظور بررسی افسردگی در دختران نوجوان مقطع متوسط عمومی دبیرستانهای عادی دخترانه شهر تهران در سال تحصیلی 79-1378 انجام گردیده است. در این پژوهش تعداد 683 نفر از دختران نوجوان دبیرستانهای شهر تهران در گروه سنی 18-14 سال با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. میانگین سنی واحدهای پژوهش ‏‎x=16/39‎‏ سال با انحراف معیار ‏‎sd=1/13‎‏ بود. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بود که این پرسشنامه در دو بخش تنظیم شد در بخش اول 27 سوال مربوط به مشخصات فردی و خانوادگی واحدهای پژوهش مطرح گردید و در بخش دوم از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. پرسشنامه افسردگی بک 21 حالت مشخصه افسردگی را ارزیابی می کند که در مقابل هر یک از این 21 حالت 4 عبارت دارای ارزش عددی معین قید شده است. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کای اسکوئر) استفاده شد. یافته ها و نتایجاین بررسی درباره هدف اول و دوم این پژوهش (بررسی شیوع و شدت افسردگی در دختران نوجوان) نشان داد که شیوع افسردگی در دختران نوجوان دبیرستانهای شهر تهران 5/4 درصد می باشد و با استفاده از آزمون بک، شدت افسردگی با میانگین 57/16 و با انحراف معیار 9/10 بصورت خفیف در دختران نوجوان دبیرستانهای شهر تهران وجود دارد. نتایج حاصل از بررسی رابطه بین عوامل فردی و خانوادگی واحدهای پژوهش و شیوع و شدت افسردگی (هدف چهارم پژوهش) مشخص کرد که افزایش سن دانش آموز، داشتن خانواده پرجمعیت، پایین بودن تحصیلات پدر، پایین بودن سطح اقتصادی خانواده، سابقه ابتلا به بیماری شدید و مزمن، تحت درمان پزشکی بودن به دلیل بیماری، زندگی نکردن با والدین، و معدل پایین در ترم گذشته، عدم موفقیت در یک موضوع مهم و تغییر عمده در زندگی، تفریح نکردن در اوقات فراغت، داشتن اختلاف با والدین و دوستان و خواهر و برادرها و اولیا مدرسه، نداشتن دوستعان صمیمی، مشاجره والدین با یکدیگر و وجود خشونت در خانواده از عوامل مرتبط با افسردگی هستند. بین شدت افسردگی و پایه تحصیلی دانش آموز، رتبه تولد، سن پدر و مادر، میزان تحصیلات مادر، شغل پدر و مادر، سن اولین قاعدگی، داشتن سابقه مردودی، مرگ و بیماری نزدیکان و افزاش فشار کار مدرسه ارتباط معنی دار آماری وجود ندارد.