بالا بودن نرخ تخمک گذاری و بره زایی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر افزایش کارآیی تولید مثل و به تبع آن افزایش کارآیی اقتصادی در صنعت پرورش گوسفند به حساب می آیند. مطالعه حاضر به منظور شناسایی جهش های موجود در ژن بورولا در گوسفندان نژاد زل انجام گرفت. این ژن از جمله ژن های بزرگ اثر بوده و گزارش شده که در نژادهای مختلف گوسفند سبب افزایش میزان تخمک گذاری و نیز چند قلوزایی در گوسفند می شوند. در این مطالعه از 68 راس گوسفند نژاد زل استان مازندران (50 راس با سابقه دوقلوزایی و 18 راس تک قلو) خونگیری به عمل آمد و dna آنها با روش لیز سلولی استخراج و با استفاده از ژل آگارز ارزیابی گردید. جایگاه جهش ژن بورولا با استفاده از آغازگرهای اختصاصی تکثیر یافت و محصولات بدست آمده (190 جفت باز) به وسیله ژل آگارز بررسی گردید. پس از هضم محصولات pcr با آنزیم avaii جمعیت مورد مطالعه از نظر چندشکلی بررسی گردیدند. در صورتی که حامل هموریگوس در گله باشد، باندهای 160 و 30 جفت بازی مشاهده می شود ولی اگر حامل ژن در گله نباشد (++)، باندها فقط 190 جفت بازی خواهند بود و در حامل های هتروزیگوس نیز همه باندهای 190 و 160 و 30 جفت باز است. تنایج نشان می دهد که تنها یک نمونه دارای باندهای 190و160 و 30 جفت باز بوده و بقیه نمونه ها دارای باند 190 جفت بازی بوده اند. بنابراین یک نمونه دارای ژنوتیپ b+ و بقیه نمونه ها دارای ژنوتیپ ++ و نوع وحشی یا بدون جهش این ژن بودند. با توجه به ثبت رکوردهای فنوتیپی دو و یا چند قلوزایی در این نژاد، از تنایج حاصل از این مطالعه می-توان چنین نتیجه گیری نمود که عامل ژنتیکی مسئول دو یا چندقلوزایی در این نژاد مرتبط به جهش گزارش شده در ژن بزرگ اثر بورولا نبوده بلکه باید به جستجوی ژن های دیگری در این نژاد بود.

تورم پستان، به معنای التهاب غده پستانی می باشد که به وسیله طیف وسیعی از اجرام بیماری زا ایجاد می شود؛ با این حال عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و هر ساله در سراسر جهان و از جمله در کشور ایران خسارات اقتصادی قابل ملاحظه ای را از نظر کاهش تولید شیر، کاهش کیفیت شیر، افزایش هزینه ها و ... به صنعت دامپروری وارد می سازد. هم چنین عفونت بافت پستان گاو از نظر تهدید سلامت جامعه انسانی نیز اهمیت دارد. در حال حاضر با استفاده از روش های کنترلی جامع میزان بروز ورم پستان در گاو کاهش یافته است، اما با این حال در طی مطالعات مختلف انجام شده، مشخص گردیده است که استافیلوکوک اورئوس هم چنان به عنوان یکی از اجرام بیماریزای مهم در ارتباط با تورم پستان بالینی و تحت بالینی در گاو مطرح می باشد. در این مطالعه، تعداد 50 نمونه استافیلوکوک اورئوس جدا شده از موارد ورم پستان تحت بالینی از گاوداری های اطراف شهر تبریز، با روش های الگوی پروتئینی، مقاومت آنتی بیوتیکی و پروفیل پلاسمیدی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصل از آزمایشات و وجود یا عدم وجود همبستگی های احتمالی بین این پارامتر ها گزارش شده است.

جامعه آماری مورد نظر شامل میش هائی است که در برخی از گله های اطراف تبریز نگه داری می شوند . در مدت 5 ماه ، با مراجعه به برخی از گله های اطراف تبریز میش های مورد مطالعه (سالم یا سقطی) شناسائی شده و برابر فرم (پرسشنامه )، مشخصات دامهای مورد نمونه برداری، ثبت می گردد . بعد از انتخاب دام و ثبت مشخصات هریک از دامها، معاینه بالینی کامل صورت گرفته و موارد یادداشت می شوند. نمونه های خون به منظور جستجوی ژنوم ویروس biv درلوله های حاوی edta تهیه میگردد. استخراج ژنوم (روش فایکول) و pcr ( از نوع نستد) و در شرائط استاندارد و محیط ایزوله انجام می گیرد. یافته ها ی این بررسی به کمک روشهای آمار توصیفی و آزمون های مربع کای ، آزمون t و آزمون آنالیزواریانس یکطرفه به همراه آزمون شفه و یا توکی با استفاده از نرم افزار spss ارزیابی خواهند شد

هدف از بررسی حاضر مقایسه اثرات محافظتی چای سبز، جلبک اسپیرولینا و ویتامین e علیه اثرات سمی کادمیوم روی بیضه رت نر میباشد. برای این منظور از 25 رت نر بالغ که به صورت تصادفی در 5 گروه 5تایی با سن14-16 هفته شامل یک گروه کنترل و 4 گروه تجربی قرار میگیرند، استفاده گردید. گروه تجربی 1- رت های کنترل (به مدت 28 روز (عملا 33 روز) آب یا سرم فیزیولوژی بصورت آزاد مورد استفاده قرار گرفت) ; گروه تجربی 2- عصاره آبی چای سبز + کادمیوم (به مدت 28 روز (عملا 33 روز) عصاره آبی چای سبز با دز 15 سی سی در لیتر آب مصرفی همراه با دز 200ppm کادمیوم در آب آشامیدنی مورد استفاده قرار گرفت) ; گروه تجربی 3- جلبک اسپیرولینا ماکسیما + کادمیوم (به مدت 28 روز (عملا 33 روز) جلبک اسپیرولینا با دز 500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در 5 میلی لیتر آب مقطر به صورت گاواژ همراه با کادمیوم در آب آشامیدنی مورد استفاده قرار گرفت) ; گروه تجربی 4- ویتامین e (آلفاتوکوفرول) + کادمیوم (ویتامین e با دوز 100 میلی گرم برای هر کیلو وزن بدن یا دوز 20 واحد برای هر کیلو وزن بدن به صورت تزریق استریل زیر جلدی همراه با کادمیوم در آب آشامیدنی مورد استفاده قرار گرفت) ; گروه تجربی 5- کلرید کادمیوم (با دز 200 ppm در آب آشامیدنی به صورت دسترسی آزاد به آب مورد استفاده قرار گرفت). تمامی گروه ها بجز گروه شاهد, به منظور عادت دهی به مدت 5 روز با دز 200 ppm کلرید کادمیوم در آب آشامیدنی مورد درمان قرار گرفتند. در پایان دوره به منظور ارزیابی اسپرم از دم اپیدیدیم نمونه برداری شده و پارامترهای مانند تحرک پیش رونده، مورفولوژی و تعداد اسپرم در هر میلی لیتر اندازه گیری شد. از بیضه های آنها نمونه برداری شده و میزان آنزیمهای آنتی اکسیدانی sod ، gpx ، ast ، alp ، ggt ، alt و total protein اندازه گیری گردید. در خاتمه از بیضه نمونه برداری بافتی شده و از لحاظ پاتولوژی در هر 5 گروه اثرات محافظتی چای سبز، جلبک اسپیرولینا و ویتامین e بررسی شد. در پایان با جمع بندی داده ها با استفاده از نرم افزار 19- spss گروههای مختلف با هم مقایسه گردید.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی تنها سلول های بنیادی بدن هستند که دارای قدرت خودنوسازی و همچنین توانایی انتقال ژن به نسل های بعدی می باشند. امروزه جداسازی، کِشت و پیوند این سلول ها در دامپزشکی به منظور تولید حیوانات ترانس ژنیک، اصلاح نژاد دام و درمان ناباروری در حیوانات با ارزش مورد توجه قرار گرفته است اما همواره به دلیل ناکافی بودن تعداد و میزان پایین زنده مانی این سلول ها در محیط کشت، محدودیت های زیادی در زمینه تحقیقات آن ها وجود داشته است. بنابراین مطالعات فراوانی در زمینه بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در حال انجام است. در این مطالعه، تاثیر غلظت های مختلف فاکتور رشد شبه انسولینی-1 بر تغییرات فراساختاری سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفندان نژاد قزل کشت یافته به همراه سلول های سرتولی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از اخذ نمونه های بیضه از بره های 2 ماهه و جداسازی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی، این سلول ها با هم کشت داده شدند و در معرض 2 غلظت مختلف از igf-i (دُزهای ng/ml 40 و ng/ml 100) قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه سلول ها به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی حاکی از آن بود که شدت ضایعات در گروه دریافت کننده دُز ng/ml 100 نسبت به گروه ng/ml 40 و گروه کنترل کاهش قابل ملاحظه ای یافته بود. بنابراین افزایش میزان فاکتور رشد، تغییرات آسیب شناختی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی را به میزان چشمگیری کاهش می دهد. لذا می توان چنین نتیجه گیری کرد که افزودن igf-i می تواند به عنوان روشی برای بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و به حداقل رساندن آسیب های وارده بر آن ها مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: مطالعات زیادی اثر اسید¬های چرب را بر پارامتر¬های تولید مثلی در نشخوار کنندگان بررسی کرده¬اند. اسید¬های چرب قادرند به طور مستقیم در فولیکول نقش ایفا کنند و اثرات آن¬ها می-تواند برحسب نوع اسید چرب در دسترس بافت، تغییر کند. با این حال مطالعات کمی تأثیر لینولئیک اسید را بر رویان نشخوار کنندگان بررسی کرده است. از آن جایی که لینولئیک اسید، از لحاظ بیولوژیکی اسید چرب مهم و فعالی است و در محدوده وسیعی از فرآیند¬های تولید مثلی نقش دارد و تغییر در نسبت در دسترس بودن آن می¬تواند این فرآیند¬ها را تحت تأثیر قرار دهد، لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثرغلظت¬های مختلف لینولئیک اسید بر روی تسهیم و تکوین رویان¬های تولید شده در آزمایشگاه و هم چنین تأثیر آن بر روی بیان ژن bax به عنوان شاخص آپوپتوز می¬باشد. مواد و روش کار: تعداد 450 تخمدان گوسفند بالغ، بلافاصله بعد از کشتار، از کشتارگاه تبریز جمع آوری و در دمای 30 تا 40 درجه سانتی گراد، به آزمایشگاه انتقال داده شد. بعد از شستشوی تخمدان-ها، اووسیت¬های با دو لایه سلول کومولوس و بیش¬تر استحصال، و در آزمایشگاه جهت بلوغ آزمایشگاهی، در محیط بلوغ کشت داده شدند. اووسیت¬های¬ بالغ شده در گروه¬های تیماری به مدت20 ساعت با غلظت 50، 100 و 200 میکرومولار لینولئیک اسید و کنترل (لینولئیک اسید به محیط لقاح اضافه نشد) در محیط لقاح همراه با اسپرم تهیه شده از دام زنده، تیمار شدند. بعد از 20 ساعت، لقاح ارزیابی، و برای بررسی مراحل رشد و نمو و تکوین رویانی به مدت 48 ساعت در غلظت¬های مذکور لینولئیک اسید در محیط کشت sof کشت داده شدند. رویان¬ها جهت اندازه گیری بیان ژن bax، با استفاده از تکنیک rt real time pcr مورد بررسی قرار گرفتند. یافته¬ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان تسهیم در گروه کنترل بیش¬ترین، و در گروه تیمار شده با غلظت 200 میکرومولار لینولئیک اسید کم¬ترین بود، هر چند از لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هم چنین میزان تسهیم به صورت وابسته به دوز لینولئیک اسید و با رابطه¬ای معکوس کاهش پیدا کرده بود، اما با وجود این کاهش، از لحاظ آماری معنی دار نبود. اگر چه میزان تکوین سلولی نیز همانند میزان تسهیم، از لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان نداد، اما گروه کنترل بیش¬ترین و گروه تیمار شده با 200 میکرومولار لینولئیک اسید کم¬ترین تکوین به مرحله هشت را سلولی نشان دادند. هم چنین میزان بیان ژن bax در گروه تیمار شده با 200 میکرومولار لینولئیک اسید بیش¬تر از سایر گروه¬های تیماری بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که اضافه کردن لینولئیک اسید به محیط کشت اثرات منفی بر روی تکوین رویان گوسفند دارد، اگر چه نتایج حاصل از این مطالعه معنی¬دار نبود. این اثرات منفی در غلظت 200 میکرومولار بیش¬ترین و در غلظت¬های 50 میکرومولار و 100میکرومولار کم¬تر مشاهده شد. هم چنین لینولئیک اسید منجر به افزایش بیان ژن bax شد، که می¬تواند نشان دهنده تأثیر لینولئیک اسید بر آپوپتوز باشد.

دست یابی به سیستم کشت پیشرفته برای فولیکول های پری آنترال در فناوری زیستی مربوط به تولید تعداد بالای اووسیت و ایجاد جنین آزمایشگاهی و انتقال آن بسیار مهم است. استفاده از سیستم هم کشتی مدت ها است که با هدف بهبود کیفی رویان پستانداران، شبیه سازی محیط داخلی بدن در آزمایشگاه، افزایش بقاء رویان و حمایت محیط های کشت، کاهش استرس های محیطی و متابولیسمی محیط های کشت به کار رفته است. تاثیراضافه کردن غلظت های مختلف آمونیوم در دو مرحله لقاح و تکوین آزمایشگاهی رویان گوسفند نژاد قزل و بررسی بیان ژن bcl-2 در رویان های تولید شده که از ژن های دخیل در آپوپتوز می باشد، از اهداف خاص این پژوهش می باشد. در این مطالعه اثرات غلظت های مختلف آمونیوم کلراید در محیط کشت در طول لقاح آزمایشگاهی (ivf) و کشت (ivc) و بیان ژن bcl-2 در رویان های گوسفند، در گروه های کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تخمدان های گوسفندان نژاد قزل از کشتارگاه به آزمایشگاه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتقال یافت. کمپلکس اووسیت – کومولوس جمع آوری شده در شرایط آزمایشگاهی، دمای 39 درجه سانتی گراد، حداکثر رطوبت و دی اکسید کربن 6% در قطره های محیط بلوغ اووسیت به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. آمونیوم کلراید در غلظت های صفر µm ، 29 µm،88 µm،132 µm و 176 µm به محیط های کشت اضافه گردید. در بررسی لقاح آزمایشگاهی(ivf) کاهش معنی داری ( p=0/009 ) بین گروه ها مشاهده گردید. و از لحاظ رشد و تداوم سلولی نیز اختلاف آماری بین گروه ها معنی دار بود( p=0/02 ) . رابطه معنی داری بین بیان ژن bcl-2 و غلظت های مختلف آمونیوم بدست نیامد. این نتایج نشان می دهد که اثرات آمونیاک در لقاح و توسعه جنینی پیش از لانه گزینی در گوسفند به غلظت آمونیوم و مرحله زمانی آن بستگی دارد. علاوه بر این حضور آمونیوم در محیط کشت، اثر منفی بر رشد و نمو جنین دارد و اثر منفی آن در لقاح آزمایشگاهی بیشتر از کشت جنین می باشد.

سندرم جفت ماندگی یکی از مشکلات مهم گاوداری های کشور بشمار می رود. هر ساله خسارات اقتصادی زیادی به دلیل جفت ماندگی گاوهای شیری به دامداری های صنعتی و سنتی کشور تحمیل می گردد. این خسارت در درجه اول بدلیل افزایش هزینه های درمانی و دارویی اتفاق افتاده و در مرحله بعدی بدلیل دور ریختن شیرگاوها، حذف گاوهای مبتلا و نهایتاً افزایش روز های باز (days open)گله اتفاق می افتد .به منظور بررسی تاثیر تزریق ترانکرون (ساخت شرکت richter pharmaی اتریش) بر روی زمان دفع جفت در گاوهای مبتلا به جفت ماندگی، تعداد 100 راس گاو مبتلا به جفت ماندگی، از گاوداری های اطراف تبریز که دارای شرایط مشابه از نظرتغذیه، بهداشت، نژاد و سرویس دامپزشکی هستند، انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه 50 تایی aوb تقسیم شدند. در گروه a)کنترل)، گاوها درمان کلاسیک جفت ماندگی شامل تجویز آنتی بیوتیک(پنی سیلین + استرپتومایسین)، کلسیم و ویتامین ad3eرا دریافت نمودند. در گروه b علاوه بر درمان کلاسیک، گاوها در روزهای 2 (24 ساعت) و5 (120ساعت) بعد از زایمان داروی ترانکرون به میزان 10 سی سی (هرسی سی حاوی 1میلی گرم عصاره الکلی(tarantula cubensis بصورت زیرجلدی نیز دریافت کردند. میانگین زمان دفع جفت درگروه های aوbبه ترتیب 51/1± 4/8 و55/1 ±14/7 محاسبه گردید. اختلاف موجوددر بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p?0/05). نتیجه گیری می گردد که دفع جفت در گاوهای مبتلا به جفت ماندگی می تواند با تزریق ترانکرون تسریع گردد

شیوع جهانی دیابت در طی دهه های اخیر به طور مشخصی افزایش یافته است و پیش بینی می شود تا سال 2030 بیش از 439 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا شوند. دیابت نوع دو یک بیماری ناشی از اختلالات متابولیک است که به تدریج عملکرد بسیاری از اندام ها مانند غدد تناسلی نر را مختل می کند. آووکادو درختی بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است؛ با کاربرد فراوان در طب سنتی که خواص آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، کاهش چربی خون، کاهش قند خون و کاهش فشار خون دارد؛ اما اطلاعات علمی مستند و مشخصی از تاثیر عصاره دانه آووکادو بر ساختار هیستولوژیک و استریولوژیک بافت بیضه و قدرت لقاح آزمایشگاهی (ivf) اسپرم و میزان تاثیر آن بر عوارض ساختاری ناشی از دیابت نوع ii در این اندام وجود ندارد. در این مطالعه از 40 سر موش سوری نر بالغ استفاده شد که به 4 گروه کنترل و 4 گروه دیابتی تقسیم شدند. دیابت با جیره پرچرب و تزریق دوز150 استرپتوزوتوسین القاء شد. گروه ها به ترتیب مقدار صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 40 روز دریافت نمودند. در طی دوره به صورت هفتگی قند خون اندازه گیری شد. در پایان دوره موش ها به روش جا به جایی مهره های گردنی آسان کشی شدند و از بیضه چپ آنها پس از تثبیت در محلول فرمالین بافر 10 درصد و طی مراحل پاساژ، برش های بافتی تهیه و پس از رنگ آمیزی h&e مطالعات هیستولوژی و استریولوژی روی آنها انجام شد. دم اپیدیدم چپ نیز دایسکت شده و پس از استحصال اسپرم، ارزیابی کیفی و کمی اسپرم و قدرت لقاح آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه هیستولوژیک نشان داد که دیابت باعث تخریب بافت پوششی زایا، برهم ریختگی لوله های اسپرم ساز و ایجاد ادم بینابینی می شود اما عصاره متانولی دانه آووکادو به صورت وابسته به دوز از این تغییرات جلوگیری می کند. نتایج استریولوژیک نشان داد که تجویز عصاره اثرات مطلوبی بر خصوصیات ساختاری و استریولوژیک شامل حجم کل بیضه، حجم لوله های اسپرم ساز، بافت پوششی زایا، لومن و بافت بینابینی، طول و قطر لوله های اسپرم ساز و تعداد سلول های رده اسپرماتوژنیک، سلول های سرتولی و لیدیگ دارد و می تواند عوارض ناشی از دیابت بر این فاکتورها را به صورت معنی داری مهار نماید (05/0p<). نتایج آنالیز کیفی و کمی اسپرم نیز نشان داد که عصاره تأثیر مفیدی بر شاخص های کیفی و کمی اسپرم در حالت طبیعی و نیز در حیوانات مبتلا به دیابت دارد و می تواند قدرت لقاح آزمایشگاهی را به طور معنی داری در حیوانات نرمال و دیابتی افزایش دهد. در نهایت با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان نتیجه گیری کرد که عصاره متانولی دانه آووکادو هم در حالت طبیعی بر ساختار بافتی بیضه، کیفیت و کمیت اسپرم و قدرت لقاح آزمایشگاهی آن تأثیر مثبت دارد و هم به صورت وابسته به دوز می تواند عوارض جانبی دیابت بر ساختار بیضه و شاخص قدرت لقاح آزمایشگاهی را به طور مطلوبی مهار نماید و به عنوان یک استراتژی درمانی جهت جلوگیری از ناباروری در مردان مبتلا به دیابت مورد توجه قرار گیرد.

چکیده ندارد.