نظام قطعه بندی زمین به عنوان ابزاری موثر (غیرمستقیم) می تواند در جهت حل مسائل توسعه ی شهری در دستور کار برنامه ریزان شهری قرار گیرد. هدف از نظام قطعه بندی زمین در طرح های توسعه ی شهری را به طور کلی می توان به مفهوم استفاده ی مناسب و بهینه از زمین دانست. یعنی ایجاد تعادل و توازن بین تراکم فضای پر و خالی مسکن که موجب ایجاد تعادل و توازن بین تراکم انسانی و تراکم ساختمانی می شود. ضرورت شناخت عوامل موثر در موفقیت یا ناکامی الگوهای قطعه بندی زمین، به عنوان مسئله ای پایه ای و جدی در سیاست های شهرسازی کشور مطرح است. از ابن رو شناخت و تحلیل عوامل موثر بر قطعه بندی زمین به منظور دست یابی به یک نظام قطعه بندی زمین مناسب و کارآمد ضروری می باشد. این مسأله به ویژه در شرایط رشد سریع جمعیت و توسعه ی شهری اصفهان اهمیت ویژه ای می یابد.