شعر شیعه به عنوان شاخه ای از ادبیات اسلامی، از صدر اسلام در ادبیات عربی مطرح بوده و بخش عظیمی از شعر عربی را به خود اختصاص داده است و شاعرانی چیره دست و مشهور در عصرهای مختلف تاریخ شیعه در این حوزه ادبی شعرسرایی کرده اند. از آنجایی که تصویر هنری تجربه شاعر را نمایان می کند و تجربه شامل افکار، احساسات و تخیلات است بایستی از نقش تصاویر در انتقال تجربه شاعر سخن گفت و تأملی بر عناصر تجربه یعنی افکار، عواطف و تخیلات داشت.اهمیت تصویر از تأثیر آن در یک اثر ادبی، کارکرد آن و همچنین تأثیری که بر مخاطب می گذارد، سرچشمه می گیرد. مسأله تصویر به خاطر چنین اهمیتی از مسائل اساسی نقد نوین ادبی می باشد. در این رساله با استفاده از روش توصیفی، استقرایی و تحلیلی اشعار شیعی چهار تن از شاعران شیعی"ابوفراس حمدانی، شریف رضی، مهیار دیلمی و صاحب بن عباد" بررسی شد. پس از بررسی تصاویر شعری اشعار شاعران مورد نظر مشخص شد که در میزان بهره گیری از تصاویر هنری به یکدیگر شباهت دارند ولی با کمی فاصله بیشترین درصد تصویرهنری در اشعار ابوفراس حمدانی، شریف رضی، صاحب بن عباد و مهیار دیلمی می باشد. تأثیرگذاری مولفه های تصویری شعر شیعه به ترتیب عبارتند از: خیال، زبان، عاطفه، واقعیت و اندیشه.مهم ترین کارکردهای شعرشیعی: اجتماعی، روانی، تاریخی، لذت هنری، سیاسی و اعتقادی می باشد.تصاویر هنری اشعار شیعی ابوفراس حمدانی، شریف رضی و مهیار دیلمی خیالی هستند. در شعر صاحب بن عباد مولفه زبان نسبت به دیگر مولفه ها از فراوانی بیشتری برخوردار است لذا تصاویرهنریش، زبانی می باشند.

چکیده ندارد.