نسبت بین نظریه حرکت جوهری ملاصدرا که بحث از هستی شناسی دارد و منطق ترجمه که صحبت از معناشناسی می کند در ظاهر قیاسی مع الفارق است. اما اگر مراد از ترجمه بیان مراد ماتن باشد که عملاً درکی فراتر از متن تنهاست، در این صورت می توان برای نظریه ملاصدرا در این خصوص وجهی قائل شد. این تحقیق، با تمسک به نظریه حرکت جوهری ملاصدرا، کشش معنا در امتداد زمان و مکان را با مفهوم حرکت بررسی می کند. برداشت مترجم، به مثابه یک مفسر و یا خواننده، از متن که با قوه و فعلیت آمیخته است، در امتداد زمان سیر می کند و در لایه های وجودی متن جریان می یابد. در واقع این برداشتها در فرآیند ترجمه و بازترجمه از یک متن واحد به فعلیت بیشتر می رسند و کاملتر می شوند. گزاره اخیر فرضیه اصلی ما را تشکیل می دهد که در آن حرکت در مولفه های موجود در فرآیند ترجمه مورد بررسی قرار می گیرد.

چکیده ندارد.