با توجه به کم کشش بودن مصرف انرژی خانوارها، تغییرات قیمت آن اثرات قابل توجهی بر هزینه ی خانوارها خواهد داشت که این تأثیرات بر تقاضای نهایی اقتصاد منعکس می گردد. از اینرو پی بردن به میزان تأثیر تغییر تقاضای انرژی خانوار بر تقاضای نهایی اقتصاد، می تواند راهنمای سیاستگذار در انتخاب سیاست مناسب برای جلوگیری از اثرات منفی سیاست های قیمتی باشد. در این مطالعه فرض بر این است که قیمت انرژی مصرفی خانوار شامل برق خانگی، آب خانگی، گازلوله کشی، نفت سفید، نفت گاز و گازمایع (به صورت برونزا) تغییرمی کند، اما قیمت انرژی به عنوان عامل تولید تغییری نکند. از میان روش های تلفیق اقتصادسنجی و داده-ستانده، روش پیوند به عنوان روشی مناسب از جهت سازگاری با موضوع و داده های در دسترس انتخاب گردید. استفاده از این تکنیک این مزیت را دارد که تحلیل های جامعی از تغییرات متغیرها فراهم می کند. نتایج برآوردها نشان می دهد که اولاً افزایش 100 درصدی قیمت انرژی مصرفی خانوار، ارزش افزوده کل اقتصاد را به میزان 2/14 درصد و افزایش 225 درصدی قیمت انرژی مصرفی خانوار(معادل 20% کاهش یارانه این بخش) ارزش افزوده کل اقتصاد را به میزان 4/8 درصد کاهش می دهد. ثانیاً بیشترین کاهش ارزش فزوده اقتصاد ایران در اثر افزایش قیمت انرژی مصرفی خانوار از ناحیه ی کاهش تقاضای مسکن خانوارها است. سیاست حمایت از کاهش هزینه های بخش مسکن می تواند از شدت تأثیر افزایش قیمت انرژی مصرفی خانوار بر ارزش افزوده کل اقتصاد بکاهد.

چکیده ندارد.