زمین لغزش یکی از خطرات طبیعی است که همه ساله خسارات جانی و مالی فراوانی در مناطق کوهستانی، پرباران و زلزله خیز به همراه دارد. در این تحقیق با استفاده از مدل پهنه بندی رگرسیون چند متغیره گام به گام و همچنین با توجه به آزمایشات از نمونه های برداشته شده از مناطق لغزش یافته و مناطق شاهد که فاقد زمین لغزش های کم عمق می باشند، اقدام به بررسی این نوع از زمین لغزش ها شده است. در پهنه بندی 10 عامل شامل ارتفاع، شیب، جهت، بارش، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، سازند، بافت خاک و کاربری اراضی مورد استفاده قرار گرفتند. که در نهایت مدل پهنه بندی با حذف عوامل بافت خاک، سازند، شیب و جهت بدست آمد. و پهنه بندی با 6عامل باقی مانده انجام شد. بر اساس نتایج حاصل از پهنه بندی، عامل فاصله از آبراهه بیشترین تاثیر و عامل ارتفاع کمترین اثر را در وقوع زمین لغزش های کم عمق زیر حوضه داشته است. که با افزایش فاصله از رودخانه احتمال وقوع خطر لغزش کاهش می یابد. در قسمت دوم کار، با تحلیل آزمایشات خاکشناسی این نتایج حاصل شد که با افزایش عمق، درصد رطوبت اشباع و حدود آتربرگ افزایش می یابند. و همچنین، فشردگی خاک با افزایش عمق، و حضور آب به عنوان یک لایه نفوذ ناپذیر عمل کرده و لایه های رویی را به لغزش در می آورد. همچنین میزان ماده آلی در مناطق لغزش یافته و شاهد گویای این است که کاهش ماده آلی خاک افزایش لغزش را به همراه دارد. زیرا از تخلخل خاک کم کرده و شرایط لغزش را به وجود می آورد. که با کاشت درخت و حفظ کاربری جنگل در این زیر حوضه تا حدودی از این پدیده می توان جلوگیری کرد.

چکیده ندارد.