به دلیل گسترش جهانی شدن و پیشرفت های چشمگیر در فناوری و رشد سریع آن شرایط خاصی بر اوضاع صنعت حاکم شده که به موجب آن بسیاری از شرکت ها به تنهایی نمی توانند با این تغییرات سریع خود را همسو و هماهنگ نمایند. اتّحادهای استراتژیک روشی است که در این شرایط می تواند راهگشای بسیاری از مسایل پیش روی شرکت ها باشد. انتخاب شرکا یکی از اصلی ترین و مهم ترین مراحل تشکیل اتحادهای استراتژیک است. اما در ایران پیرامون این موضوع هیچ تحقیقی صورت نگرفته است. هدف این تحقیق تعیین معیارهای انتخاب شرکا در شرکت های کوچک و متوسط ایرانی در صنایع با تکنولوژی پیشرفته و میان شرکت های مرتبط با صنعت هوا و فضا و سپس تعیین وزن اهمیّت آنها جهت رتبه بندی شرکا با استفاده از topsis می باشد. پرسشنامه مورد نیاز این تحقیق با توجه به مقالات بین المللی قبلی در این رابطه به دست آمده است. میزان اعتبار این تحقیق با آلفای بالاتر از 7/0 به دست آمده است. در این رابطه تأثیر مثبت 9 عامل بر انتخاب شرکا، (1)سازگاری و تناسب ساختاری و فرهنگی، (2)سازگاری مدیریتی، (3)تجارب مثبت، (4)اندازه شرکت شرکا، (5)سلامت مالی، (6)سازگاری اهداف و تناسب استراتژیک، (7) وجود منابع مکمل، (8)توانایی فناورانه و میزان نوآوری، (9) شهرت و نیکنامی شریک، به عنوان فرضیه های تحقیق انتخاب شد و این آماره ها در دو زمان قبل و بعد از تشکیل اتّحاد استراتژیک مورد سنجش قرار گرفتند. این دو زمان با توجه به مقاله هولمبرگ و کامینگز که به انتخاب پویای شرکا پرداخته بودند برگرفته شده است. در نهایت این آماره ها با استفاده از آزمون one-t و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 تحلیل شدند که هر 9 فرضیه در زمان حال و 8 فرضیه اول در بالا در زمان آینده تأیید شدند. همچنین وزن اهمیّت هر یک از معیارهای تأیید شده مشخص شد و 17 شرکت برای تخصیص سهام با استفاده از این اوزان و توسط روش topsis رتبه بندی شدند. واژه های مهم: معیارهای انتخاب شرکا، اتّحادهای استراتژیک، تشکیل اتّحاد، topsis، رتبه بندی شرکا