ترانسفورماسیون سنتی وقتگیر و زمان بر است وهمچنین آلودگی وجود دارد ولی در روش in planta که یک روش میان بر است طول دوره ترانسفورماسیون کوتاه بوده و آلودگی به حداقل می رسد در این روش از باکتری اگروباکتریوم به عنوان ناقل ژت کیتیناز استفاده شدهو برای این کار نیاز به سوزن به قطرهای متفاوت و وکیوم می باشدو بررسی تراریزش با استفاده از آنالیز نسل اول صورت می گیرد

کلزا(brassica napus l.) یکی از گیاهان دانه روغنی محسوب می شود که پس از سویا و خرما، سومین مقام تولید روغن در جهان را به خود اختصاص داده است. بیماریهای قارچی بویژه rhizoctonia solani به مقدار زیادی مقدار و کیفیت دانه های روغنی کلزا را کاهش می دهند. با انتقال ژن chitinase (کد کننده آنزیم کیتیناز) به گیاه کلزا، می توان مقاومت آن را در برابر بیماریهای قارچی بهبود داده و متعاقبا باعث کاهش استفاده از آفت کش های شیمیایی و خطرات زیست محیطی مرتبط با آنها شد. کشت بافت یکی از تکنیک-های مورد نیاز برای انجام انتقال ژن می باشد. در این تحقیق بیشترین میزان باززایی در رقم اکاپی از ریزنمونه کوتیلدون 4 روزه در محیط mg/l 3/0tdz=+ mg/l2= bap به میزان 5/35 درصد و بیشترین میزان باززایی در ریزنمونه های هیپوکوتیلی (19/66 درصد) در محیط mg/l2iba=+ mg/l5= bap بدست آمد. انتقال ژن chit تحت کنترل راه انداز camv 35s در دو ریزنمونه هیپوکوتیل و کوتیلدون از رقم اکاپی با توجه به خالص بودن این رقم و با در نظر داشتن فاکتورهای موثر در تراریزش بواسطه agrobacterium tumefaciens سویه lba4404 مورد بررسی قرار گرفت. غربالگری توسط آنتی بیوتیک کانامایسین در 2 مرحله انجام گرفت. در مرحله اول، کانامایسین (mg/l 50) در ترکیب محیط کشت بکار برده شد و در مرحله دوم غربالگری، دیسک های برگی از گیاهان تراریخته احتمالی تهیه و در تیوب های حاوی محلول (mg/l 1/0) bap و کانامایسین (mg/l 50) در اتاقک کشت به مدت دو هفته نگهداری شدند. گیاهانی که برگ های آنها سبز باقی مانده بود، انتخاب شدند و در نهایت حضور ژن chit توسط آنالیز pcr با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن chit در گیاهان مقاوم به کانامایسین تایید شد. کاربرد دو مرحله ای غربالگری در تراریزش باعث کاهش زمان و تعداد آنالیز مولکولی pcr و در نهایت باعث کاهش هزینه ها شد. نتایج نشان داد که تلقیح ریزنمونه های کوتیلدون و هیپوکوتیل، تحت شرایط مدت زمان هم کشتی 48 ساعته، 6/0=od600 و استفاده از آنتی بیوتیک کانامایسین به فاصله یک هفته از محیط هم کشتی باعث افزایش کارایی تراریزش می-شوند.

کاهش تنوع ژنتیکی موجب آسیب پذیری شدید محصولات زراعی در برابر تنش های محیطی، آفات و بیماری ها و در نتیجه کاهش عملکرد می شود. در این تحقیق به منظور بررسی تنوع و شباهت ژنتیکی، تعیین فاصله ژنتیکی و روابط ?4 رقم گندم بهاره نان با خاستگاه شمال غرب ایران از 7 آغازگر issr استفاده شد. استخراج dna طبق پروتکل ctab از نمونه های برگی ارقام مختلف صورت گرفت. الگوهای باندی بر اساس حضور (یک) و عدم حضور (صفر) باند امتیازدهی شدند. 7 آغازگر issr در مجموع 149 باند چند شکل ایجاد کردند (با میانگین درصد پلی مورفیسم 69/48 %). تنوع بین جمعیت ها، 8 درصد و درون جمعیت ها 92 درصد برآورد شد که این به دلیل خاستگاه یکسان این 6 جمعیت می باشد تجزیه خوشه ای صفات کمی به روش clink و بر اساس فاصله اقلیدوسی جمعیت ها را به دو گروه و ارقام مختلف را به چهار گروه مجزا تقسیم کرد. نتایج این تحقیق کارایی نشانگرهای issr را در بررسی چند شکلی ارقام گندم تایید کرد.

گندم مهم ترین محصول زراعی تامین کننده ی نیاز های غذای انسان در جهان و به خصوص در کشور های در حال توسعه به شمار می رود. بیماری فوزاریوم سنبله گندم یکی از بیماری های مهم گندم در سراسر جهان می باشد که علاوه بر کاهش عملکرد، کیفیت دانه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. ایجاد واریته های مقاوم یکی از موثرترین روش های کنترل این بیماری محسوب می شود. هدف از این مطالعه تشخیص تغییرات احتمالی ایجاد شده در سطح رونوشت ژن اگزالات اکسیداز-1 تحت تنش تیمار های اسپور قارچ، عصاره قارچ، توکسین دی اکسی نیوالنون و سالیسیلیک اسید در گندم است. بدین منظور کشت دو رقم فلات و سومایتری در ایستگاه تحقیقات عراقی محله گرگان در طی سال زراعی 89-88 انجام شد. الگوی بیان ژن اگزالات اکسیداز-1 در طی پاسخ های دفاعی به تیمار های مذکور در دو رقم حساس و مقاوم سومایتری مورد بررسی قرار گرفت. در زمان گلدهی آلودگی با تیمار های مذکور در گلچه ی میانی خوشه انجام گرفت و خوشه ها پس از آلودگی با کیسه های پلاستیکی پوشانده شدند. از سنبله های آلوده در زمان های 0، 3، 6، 12، 24، 36، 72 ساعت و 7 روز پس از آلودگی مصنوعی با تیمار ها نمونه برداری شد. استخراج rna کل و ساخت cdna بر اساس دستورالعمل شرکت فرمنتاز صورت گرفت. افزایش بیان ژن اگزالات اکسیداز-1 در رقم مقاوم سومایتری عموماً در بازه های زمانی 12، 36 ساعت و 7 روز پس از آلودگی در تیمار های اسپور قارچ فوزاریوم، عصاره قارچ، توکسین و سالیسیلیک اسید بود اما در رقم حساس فلات افزایش بیان ژن در تیمار های توکسین و سالیسیلیک اسید در 7 روز پس از آلودگی، در تیمار عصاره قارچ در 24 ساعت پس از آلودگی و در تیمار قارچ فوزاریوم در 36 ساعت پس از آلودگی مشاهده شد. بنابراین می توان گفت ژن اگزالات اکسیداز-1 به عنوان یک pr پروتئین به دلیل بیان سریعتر در رقم مقاوم ممکن است نقش مهمی در پاسخ دفاعی گندم نسبت به قارچ f.graminearum ایفا کند.

پروبیوتیک ها مکمل های غذایی از میکروارگانیسم های زنده ای هستند که در صورت مصرف در مقادیر مناسب، می توانند تأثیرات سودمندی بر میزبان برجای گذارند. از میان باکتری ها، باکتری های لاکتیک اسید، متداول ترین نوع باکتری هایی هستند که به عنوان پروبیوتیک معرفی شده اند.این باکتری ها در محصولات لبنی وجود داشته و در طول مراحل تخمیر، لاکتیک اسید تولید می کنند. با توجه به گسترش فزاینده محصولات لبنی صنعتی به جای محصولات سنتی امکان از دست دادن بسیاری از باکتری های پروبیوتیک وجود دارد. بنابراین ضروری است این باکتری ها را از منابع سنتی جداسازی و شناسایی نموده و در تولید محصولات لبنی استفاده نمود. هدف از این تحقیق، جداسازی و شناسایی باکتری های پروبیوتیک از فلور موجود در شیر و ماست سنتی گاو و گاومیش مناطق کلیبر، خوی، هریس و ورزقان می باشد. برای رسیدن به این هدف، باکتری های لاکتیک اسید توسط روش های فنوتیپی (مورفولوژی سلولی، رنگ آمیزی گرم، تست کاتالاز، تست های بیوشیمیایی شامل رشد در دماها و غلظت های مختلف نمک و نیز تخمیر انواع قندها) جداسازی شدند و پتانسیل پروبیوتیکی آن ها (مقاومت به اسید معده و نمک های صفراوی) مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس برای شناسایی دقیق تر با جفت آغازگرهای اختصاصی، ژن 16srrna باکتری های لاکتوباسیلوس و انتروکوکوس تکثیر داده شد و بعد از خالص سازی محصول pcr، ژن مورد نظر برای توالی یابی ارسال شد. در پایان تحقیق، 127 سویه لاکتوباسیلوس و 31 سویه انتروکوکوس به عنوان فلور میکروبی طبیعی دارای پتانسیل پروبیوتیکی در مناطق کلیبر، خوی، هریس و ورزقان گزارش شدند که کیفیت محصولات لبنی این مناطق را تأمین می نمایند و می توان از این سویه ها در محصولات لبنی تولید شده در صنعت استفاده نمود.

تولید سوخت زیستی اتانول، یکی از کاربردهای تجاری فناوری های مهندسی میکروارگانیسم ها با استفاده از تخمیر الکلی گلوکز است. گلوکز در مخمر saccharomyces cerevisiaeبا فعالیت پروتئین های خانواد ه انتقال دهنده هگزوز، وارد سلول شده و از طریق تخمیر به سوخت زیستی اتانول تبدیل می شود. از میان مهم ترین انتقال دهنده های هگزوز، هگزوز ترنسپورتر 2 (hxt2) و هگزوز ترنسپورتر 3 (hxt3) انتخاب شدند. به منظور انجام مطالعات مولکولی بر روی hxt2 و hxt3 در مخمر cerevisiae s. سویه ایرانی و آماده نمودن زمینه برای افزایش بیان این ژن ها اقدام به جداسازی و کلونینگ dnaی ژن کد کننده ی hxt2 و hxt3 گردید. برای این منظور استخراج dna از سلول های رشد یافته مخمر بر روی محیط کشت مایع ypd انجام شد. پس از تکثیر قطعات مورد نظر بوسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز، قطعات تکثیر شده در وکتور پایه pgem-t کلون گردید. سپس به باکتری e. coli منتقل و باکتری های تراریخته با روش blue - white گزینش شدند. ابتدا از کلونی های سفید pcr روی کلونی انجام و پس از استخراج پلاسمید از کلونی های مثبت، pcr روی پلاسمید صورت گرفت. پلاسمیدهای با پاسخ مثبت بعد از تائید با هضم آنزیمی برای تائید نهایی تعیین توالی شدند. با تائید صحت توالی ژن های hxt2 و hxt3، جهت قرارگیری در وکتور بیانی مناسب، این ژن ها با پرایمرهای مجهز به سایت های برشی آنزیم های smai و psti تکثیر شدند و بعد از برش، در وکتور بیان pgbkt7کلون گردیدند. پس از انتقال وکتور نوترکیب حاصل به باکتری e. coli از کلونی های رشد یافته در محیط گزینشی کانامایسین pcr صورت گرفت. استخراج پلاسمید از کلونی های تائید شده، جهت انجام pcr روی پلاسمید و هضم آنزیمی و توالی یابی مجدد انجام شد. نتایج بدست آمده صحت کلونینگ ژن های مورد نظر را در وکتور بیانی نشان می دهند. وکتور نوترکیب ایجاد شده برای انتقال به مخمر در جهت افزایش بیان و نتیجتاً تسهیل مسیر تولید سوخت زیستی استفاده خواهد شد.

تکنولوژی تولید بیوفیول ها یا سوخت های زیستی به خاطر تامین انرژی، ایمن بودن و پایداری به سرعت در حال رشد می باشد. اولین تکنولوژی تولید بیوفیول در مقیاس صنعتی، مربوط به تولید بیواتانول بوده است. مخمر saccharomyces cerevisiae از جمله مهمترین میکروارگانیسم ها برای تولید اتانول است و از طریق تخمیر الکلی باعث تولید اتانول می شود. این به دلیل کارایی بالای این موجود در جذب و تخمیر قندهای هگزوز از جمله گلوکز، فروکتوز و مانوز از طریق انتقال دهنده های غشایی می باشد. مخمر ساکارومایسس دارای 20 ژن کدکننده ی پروتئین های انتقال دهنده ی هگزوز می باشد که شامل hxt1-hxt17، gal2، snf3 و rgt2 است. دو ژن snf3 و rgt2به عنوان سنسور گلوکز عمل می کنند و ژن هایhxt1-hxt17 در انتقال مستقیم گلوکز نقش دارند. محققین ثابت کردند که با افزایش میزان بیان این ژن ها سرعت تخمیر الکلی افزایش می یابد و در نتیجه ی آن میزان تولید اتانول افزایش می یابد. در این تحقیق جداسازی dna ژن های rgt2، hxt6 و hxt7 با پرایمرهای اختصاصی ژن ها از طریق pcr انجام شد و با انجام لیگاسیون قطعات تکثیر یافته به پلاسمید pgem-t کلون شدند و به باکتری e. coli ترانسفرم گردید و در نهایت برای تایید نهایی قطعات همسانه سازی شده در پلاسمیدهای نوترکیب به توالی یابی فرستاده شدند. نتایج حاصله توسط نرم افزار multialign با توالی موجود در بانک اطلاعاتی ncbi مقایسه شد. نتایج حاصله نشان از تشابه بسیار زیاد ژن های rgt2، hxt6 و hxt7 جداسازی شده از saccharomyces cerevisiae سویه ایرانی با توالی ژن های rgt2، hxt6 و hxt7 ثبت شده در بانک اطلاعاتی ncbi دارد. در ادامه توالی ژن rgt2 به پلاسمید بیانی pgbkt7 همسانه سازی شد. این پلاسمید برای بیان پروتئین در مخمر بسیار مناسب می باشد و از آن برای انتقال ژن rgt2 جهت بیان آن در مخمر استفاده خواهد شد. بنابراین با جداسازی و همسانه سازی و تعیین ویژگی و در نهایت انتقال این ژن ها به مخمر می توان میزان تولید اتانول را طی تخمیر الکلی افزایش داد.

به منظور بررسی ویژگی های زراعی دو گیاه بامیه و شنبلیله در کشت مخلوط آنها با هم، آزمایشی در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار شامل تیمار 1: 100 درصد شنبلیله، تیمار 2: 100 درصد بامیه، تیمار 3: 50 درصد بامیه و 50 درصد شنبلیله، تیمار 4: 35 درصد بامیه و 65 درصد شنبلیله، تیمار 5: 25 درصد بامیه و 75 درصد شنبلیله، تیمار 6: 35 درصد شنبلیله و 65 درصد بامیه و تیمار 7: 25 درصد شنبلیله و 75 درصد بامیه در سه تکرار به اجرا درآمد

چکیده ندارد.