در این پژوهش، برای نخستین بار توانایی سامانه ماشین بینایی (تصویربرداری مرئی و فراطیفی) به‎منظور کیفیت سنجی عسل بررسی شد و همچنین مقایسه ای بین روش طیف‎سنجی nir و ماشین بینایی برای تشخیص تقلب در عسل صورت گرفت. در این راستا تصاویر نمونه‎های عسل در ناحیه مرئی و nir گرفته شد. با توجه به ارتباط بین رنگ عسل و برخی پارامترهای تغذیه ای آن مدل‎هایی برای پیش‎بینی این پارامترها با استفاده از اطلاعات مستخرج از تصاویر مرئی ایجاد شد. همچنین این پژوهش پتانسیل کاربرد تصویربرداری فراطیفی را برای تشخیص تقلب در عسل نشان داد.

چکیده ندارد.