داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یکی از پر مصرف ترین گروه های دارویی در درمان درد و التهاب و تب مطرح هستند. اما عوارض جانبی آنها از جمله عوارض گوارشی و کلیوی استفاده از این داروها را محدود می کند. یکی از مهمترین عوامل در ایجاد این عوارض جانبی، مهار آنزیم های سیکلواکسیژناز و سنتز پروستاگلاندین های محافظ می باشد، علاوه بر این،اثرات مخرب برخی از داروهای nsaids بر دستگاه گوارش ناشی از طبیعت اسیدی آنهاست. از اینرو مطالعه روی سنتز ترکیبات جدید با کارایی بالاتر و عوارض کمتر از اهمیت بالایی برخوردار است. در طی این تحقیق اثرات ضدالتهابی وضد دردی مشتقات جدید سنتز شده 2-(2-(2-فلوئورو فنوکسی)-4-کلروفنیل)-n-آریلیدن استو هیدرازید مورد بررسی قرار گرفته است. اثرات ضد التهابی نمونه ها به روش carrageenan induced rat paw edema test ارزیابی شد. به این منظور 30 دقیقه بعد از تزریق داخل صفاقی نمونه ها یا حامل cmc به تنهایی برای گروه کنترل، دیکلوفناک با دوز 0mg/kg1 بعنوان داروی رفرانس و مشتقات با دوز معادلmg/kg10 به صورت ip تزریق محلول تازه تهیه شده ی کاراژینان 1 درصد در نرمال سالین زیر جلدی در کف پای راست موشهاصورت گرفت. ضخامت پای راست قبل از تزریق کاراژینان و هر 60 دقیقه بمدت 4 ساعت اندازه گیری شد. فعالیت ضدالتهابی بصورت درصد مهار ادم در مقایسه با گروه استاندارد بیان شد. بررسی آثار ضد التهاب مشتقات جدید سنتز شده 2-(2-(2-فلوئورو فنوکسی)-4-کلروفنیل)-n-آریلیدن استو هیدرازید نشان داد که همه آنها دارای اثرات ضد التهابی در مقایسه با گروه کنترل بوده و تعداد زیادی از مشتقات در اثرات ضدالتهابی همچون داروی رفرانس ویا موثرتر از داروی رفرانس (دیکلوفناک) بودند. پنج مشتق با بالاترین فعالیت ضدالتهابی برای بررسی فعالیت ضددردی انتخاب شدند. فعالیت ضددردی این مشتقات با استفاده از writhings القا شده به وسیله استیک اسید در موش سوری بررسی شد.ترکیبات تست (دوز mg/kg10 ) و استاندارد (دیکلوفناک با دوز ( mg/kg10) و کنترل از راه صفاقی به موش تزریق شد وبعد از 30 دقیقه محلول اسید استیک 1% ( ml/kg10) به صورت داخل صفاقی تزریق شد و تعداد انقباضات شکمی طی مدت 30 دقیقه شمارش شد. آنالیز داده ها به وسیله anova و آزمون tukey بررسی شد.نشان داده شد که چهار ترکیب اثر ضد دردی معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند.

صرع یک اختلال مزمنی است که نیاز به درمان باروش های مختلف از جمله دارودرمانی دارد.استفاده طولانی مدت از داروهای ضدصرع رایج علاوه بر مقاومت دارویی باعث عوارض جانبی متعدد وگهگاه مسمومیت دارویی میشود. در سالهای اخیر مشتقات جدید ایزوایندول با مکانیسم شبه فنی توئین جهت دستیابی به داروهایی با اثرات بهتروعوارض جانبی کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند.بر همین اساس دراین تحقیق 14 ترکیب سنتز شده جدید از دسته ایزوایندول مورد ارزیابی اثرات ضدتشنجی قرار گرفته اند. این ترکیبات با دوزهای مختلف (kg/mg 80و40و20) به موشهای سوری نر (8=n)واز دو مدل پنتیلن تترازول وریدی وماکزیمال الکتروشوک جهت القای تشنج استفاده شد.همه ترکیبات مورد آزمایش آستانه تشنجات کلونیک القا شده با ptz را به طور معناداری افزایش دادند.بیشتر ترکیبات توانستند بطور معنی دار سبب محافظت در برابر تشنجات تونیک در مدل الکتروشوک شوند.

صرع یک اختلال مزمنی است که نیاز به درمان با روش های مختلف از جمله دارودرمانی دارد.استفاده طولانی مدت از داروهای ضدصرع رایج علاوه بر مقاومت دارویی باعث عوارض جانبی متعدد وگه گاه مسمومیت دارویی می شود. g.vitellinum یکی از گیاهان تیره papaveraceae بوده که درطب سنتی ایران بعنوان خواب آور و مخدر در بزرگسالان و اطفال استفاده می گردد . در قدیم نیز از آن برای رفع بیماری قند استفاده بعمل می آمده است . با توجه به اثر ضد درد , ضد التهاب و خواب آوری گونه های جنس glaucium و همچنین از آنجا که تا کنون اثر ضد تشنج گیاهان این جنس بررسی نشده است و با توجه به اهمیت آلکالوئیدهای آن بر آن شدیم تا اثر عصاره ی تام و فراکشن آلکالوئیدی استخراج شده از آن را بر آستانه تشنجات کلونیک بررسی نمائیم . در این بررسی عصاره تام با دوزهای مختلف (mg/kg???و???و???و???(و عصاره آلکالوئیدی با دوزهای مختلف (mg/kg???و???و???و??) به موشهای سوری نر(?=(n تزریق داخل صفاقی واز مدل پنتیلن تترازول وریدی جهت القای تشنج استفاده شد. آستانه ی تشنجات کلونیک ناشی از تزریق عصاره تام و فراکشن آلکالوئیدی در دوزهای(mg/kg400و200و100) و (mg/kg50) نسبت به گروه حامل افزایش معناداری(p<0.01,p<0.001,p<0.05) یافت. در مرحله ی بعد دوزهای (mg/kg100و200) عصاره تام از روش حاد ماکزیمم الکتروشوک نیز بررسی شد و در دوز mg/kg 200 نسبت به گروه حامل مدت زمان thle کاهش معناداری p<0/05) ( یافت. ولی در تجویز مزمن خوراکی دوزهای( mg/kg25و50) طی 5 روز و سپس تزریق ptz وریدی در روز 6ام افزایش معناداری در آستانه تشنجات کلونیک مشاهده نگردید.

مقدمه : استرس اکسیداتیو یکی از فاکتورهای مهم در ایجاد بسیاری از بیماری ها می باشد . کوآنزیم q10 خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و در بدن بخش اساسی از زنجیره انتقال الکترون در چرخه تنفسی است و از سلول ها در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد محافظت می نماید . بنابراین این مطالعه به بررسی اثر کوآنزیم q10 بر ضایعات معدی ناشی از ایندومتاسین می پردازد . در این مطالعه از ویتامین c به عنوان آنتی اکسیدان استاندارد جهت مقایسه با کوآنزیم q10 استفاده شده است . روش کار : موش ها به 6 گروه تقسیم شدند که هر گروه شامل 6 موش می باشد . گروه اول روغن سویا ( ml/kg po 1 ) ، گروه دوم ایندومتاسین (mg/kg ip 50) + روغن سویا ، گروه سوم ایندومتاسین + coq10 ( mg/kg po 100 ) و گروه چهارم ایندومتاسین + ویتامین c ( mg/kg po 350 ) دریافت کردند . در گروه های پنجم و ششم به ترتیب با coq10 و ویتامین c پیش مداوا صورت می گیرد یک ساعت قبل از تجویز ایندومتاسین . تمام حیوانات در این گروه ها چهار ساعت بعد از دریافت آخرین دوز ، تحت بیهوشی قرار گرفته و ml 2 خون از بطن چپ گرفته شده و نمونه های خونی برای اندازه گیری میزان sod آماده شدند . هم چنین برای بررسی آسیب های مخاطی، معده موش ها را خارج کرده و با روش j.score نتایج بررسی شد . نتایج : ایندومتاسین می تواند با تولید رادیکال های آزاد زخم معده ایجاد نماید و سطح sod را کاهش دهد . ویتامین c ، به عنوان یک آنتی اکسیدان شناخته شده ، آسیب معدی را کاهش داده و موجب افزایش فعالیت sod می گردد . coq10 نیز اثرات مشابهی را نشان داد ، به این ترتیب که توانست آسیب معدی را کاهش داده و سطح sod را افزایش دهد . بنابراین این تحقیق نشان داد که : 1- coq10 می تواند اثر محافظتی در برابر زخم ناشی از ایندومتاسین داشته باشد و با افزایش توان آنتی اکسیدانی از کاهش سطح sod جلوگیری نماید . 2- coq10 می تواند هم در پیش مداوا و هم در درمان زخم ناشی از ایندومتاسین موثر باشد .

آتورواستاتین علاوه بر اینکه از موثرترین داروها در درمان هیپرکلسترولمیا بوده، دارای اثرات محافظت کننده نورونی نیز می باشد. مطالعات گوناگونی مبنا بر نقش نیتریک اکساید در اعمال این آثار وجود دارد. در این مطالعه به بررسی نقش سیستم نیتررژیک در آثار ضد تشنجی تجویز مزمن آتورواستاتین پرداخته شده است. برای القای تشنجات کلونیک از تزریق وریدی پنتیلن تترازول استفاده شد. تجویز مزمن آتورواستاتین به صورت معنی دار آستانه تشنجات کلونیک را در موش های سوری نر افزایش داد. تجویز مزمن مهار کننده غیر اختصاصی نیتریک اکساید سنتاز (l-name) یا مهارکننده اختصاصی نیتریک اکساید سنتاز القا شونده (آمینوگوانیدین) به همراه آتورواستاتین باعث مهارشدن اثرات ضد تشنجی آتورواستاتین در مدل وریدی پنتیلن تترازول شده و علاوه بر آن تزریق حاد l-name و آمینوگوانیدین به همراه تجویز مزمن آتورواستاتین نیز باعث مهار شدن اثرات ضد تشنجی آتورواستاتین گردید. در نتیجه در این مطالعه این نکته به اثبات رسید که سیستم نیتریک اکساید احتمالا از طریق نیتریک اکساید سنتاز القا شونده در اثرات ضد تشنجی آتورواستاتین دخیل می باشد.

خلاصه: سرطان دهانه رحم، دومین سرطان رایج در زنان دنیا است که نتیجه عفونت با ویروسهای پاپیلومای انسانی (hpv) است. عمده ترین انواع ویروسهای پاپیلوما که ایجاد سرطان دهانه رحم می کنند، نوع 16 و 18 می باشند و یکی از مهمترین پروتئین های انکوژن موجود در آنها، پروتئین e7 می باشد که می تواند هدف ایمنوتراپی در سرطان های سرویکال باشد. واکسن زنده یکی از واکسن هایی که در مقابل عفونت پاپیلومای انسانی می تواند وقوع سرطان دهانه رحم را کاهش دهد. در حقیقت، live vector vaccines آنتی ژن را مشابه به ارگانیسم نوع وحشی در اختیار سیستم ایمنی قرار می دهند. اگرچه استفاده از وکتورهای زنده نوترکیب در استراتژی های جدید تهیه واکسن مورد توجه زیادی قرار گرفته اند، اما کاربرد آنها در انسان به عنوان کاندید واکسن با مشکلات زیادی از جمله انتقال و عرضه نامطلوب آنتی ژن، بیماریزایی و سمیت خصوصا برای افراد دارای نقص ایمنی مواجه بوده است. بنابراین نیاز به استفاده از واکسنهای نوترکیب زنده ای می باشد که قدرت افزایش عرضه آنتی ژن و پاسخ های ایمنی کارآمد را بدون خطر ایجاد بیماری در انسان داشته باشند. در این پروژه، یک وکتور انگلی غیرپاتوژنیک، لیشمانیا تارنتولی، برای بیان پروتئینهای e7 فیوز شده به ناحیه n ترمینال پروتئین شوک حرارتی gp96 استفاده قرار گرفت. هدف: تولید واکسن زنده نوترکیب بیان کننده e7 فیوز شده با n – ترمینال gp96 علیه hpv و ارزیابی پاسخ های ایمنی و اثرات حفاظتی واکسن زنده در مدل های توموری موش می باشد. روش: به منظور ارزیابی توانایی واکسن زنده علیه عفونت hpv ازانگل لیشمانیا تارنتولی بیان کننده ژن فیوژن e7-nt-gfp استفاده شد به این صورت که کلونینگ ژن e7-nt-gfp در وکتور بیان لیشمانیایی انجام گرفت. سپس انگل لیشمانیا با پلاسمید حاوی ژن e7-nt-gfpترانسفکت شد. به منظور تأیید بیان پروتئین فیوژن e7-nt-gfp در انگل لیشمانیا تارنتولی آنالیز وسترن بلات انجام شد. واکسن زنده به صورت زیر پوستی به موش های c57bl/6 تزریق گردید. سنجش پاسخ های ایمنی سلولی و همورال در گروه های مختلف قبل و بعد از چالش با سلول های tc1 با استفاده از تکنیک الایزا انجام شد. نتایج: تزریق زیر پوستی انگل لیشمانیا نوترکیب بیان کننده e7-nt-gfp تفاوت چشمگیری در تولید igg1 در گروه های مختلف نشان نداد در حالیکه سطح تولید igg2a اختلاف معنی داری در بین گروه ها در مقابل برخی آنتی ژن ها در هر دو زمان قبل و بعد از چالش نشان داد. میزان تولید ifn در گروه دریافت کننده l.tar-e7-nt-gfp نسبت به گروه های کنترل در برابر آنتی ژن های مختلف، اختلاف معنی داری را نشان داد. همچنین سرعت رشد تومور در گروه دریافت کننده l.tar-e7-nt-gfp در مقایسه با گروه کنترل پایین تر بود. در آخر می توان نتیجه گرفت واکسن زنده در القای پاسخ ایمنی مناسب، موفق بوده است .

coq10 علاوه بر اینکه یکی از اصلی ترین اجزا زنجیره انتقال الکترون می باشد دارای اثرات محافظت کننده نورونی نیز هست. مطالعات گوناگونی نیز مبنی بر نقش نیتریک اکساید در اعمال این آثار وجود دارد. در این مطالعه به بررسی نقش سیستم نیتریک اکساید در آثار ضد تشنجی تجویز تحت مزمن coq10 پرداخته شده است. برای القا تشنجات کلونیک از تزریق وریدی پنتیلن تترازول استفاده شد. تجویز تحت مزمن coq10 به صورت معنی دار آستانه تشنجات کلونیک را در موش سوری نر افزایش داد. تجویز حاد مهار کننده غیر اختصاصی نیتریک اکساید سنتاز ((l-name و مهار کننده اختصاصی نیتریک اکساید سنتاز القا شونده (آمینوگوانیدین) به همراه coq10 باعث مهار شدن اثرات ضد تشنجی coq10 در مدل وریدی پنتیلن تترازول شده است. تجویز تحت مزمن l-argenin پیش ساز سنتز no همراه با دوزهای غیر موثر coq10 سبب افزایش آستانه تشنجات می شود. در نتیجه در این مطالعه این نکته به اثبات رسید که سیستم نیتریک اکساید احتمالاً از طریق نیتریک اکساید سنتاز القا شونده و در اثرات ضد تشنجی coq10 دخیل می باشد.

صرع یک اختلال مزمنی است که نیاز به درمان با روش های مختلف از جمله دارودرمانی دارد.استفاده طولانی مدت از داروهای ضدصرع رایج علاوه بر مقاومت دارویی باعث عوارض جانبی متعدد وگهگاه مسمومیت دارویی میشود. در سالهای اخیر مشتقات جدید سمی کاربازید جهت دستیابی به داروهایی با اثرات بهتر وعوارض جانبی کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند.بر همین اساس در این تحقیق 9 ترکیب سنتز شده جدید از دسته سمی کاربازید ها مورد ارزیابی اثرات ضدتشنجی قرار گرفته اند. این ترکیبات با دوزهای مختلف(mg/kg 80 و40و20( به موشهای سوری (8=n)، به صورت داخل صفاقی تزریق و از مدل پنتیلن تترازول وریدی جهت القای تشنج استفاده شد. از بین 9 ترکیب مورد مطالعه، 3 ترکیب (dka 25,dka 19,dka 5) بر خلاف فنی تویین با دوز mg/kg 20 ، دارای اثر ضد تشنج کلونیک در دوز mg/kg 20 بودند. همه ترکیبات بجزdka18,dka17 در دوز mg/kg40 به طور معنادار سبب افزایش آستانه تشنجات کلونیک ناشی از تزریق وریدی ptz شدند و همه ی ترکیبات به جز dka 19 در دوز mg/kg 80 اثرشان کاهش یافت.بیشتر ترکیبات در دوز mg/kg 40 بیشترین اثر ضد تشنجی را از خود نشان دادند و در دوز mg/kg80 اثرشان کاهش یافت. بنابراین بیشتر ترکیبات مورد مطالعه به طور غیر وابسته به دوز سبب افزایش معنادار آستانه تشنجات کلونیک شدند.

مقدمه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (nsaids) از پرمصرف ترین ترکیبات در درمان درد و التهاب می باشند. سابقه مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (nsaids) توسط بشر به 3500 سال پیش باز می گردد.(1)این داروها از پر مصرف ترین دسته های دارویی بوده و در درجه اول در درمان درد و التهاب به ویژه آرتریت روماتوئید، مورد استفاده قرار می گیرند. اولین nsaid(آسپرین) که همچنان مورد مصرف است، بیش از یک قرن است که به عنوان دارو معرفی شده است. (2) مکانیسم مولکولی آسپرین و سایرnsaid ها اولین بار در دهه 1970 روشن گردید و مشخص شد این داروها اثر ضد التهابی خود را از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (cox) اعمال می کنند. آنزیم سیکلواکسیژناز سنتز pgg2 را از آراشیدونیک اسید و تبدیل آن به pgh2 که پیش ساز تمامی پروستانوئیدها می باشد، کاتالیز می کند. این مکانیسم عمل nsaidها اثرات مفید ضد التهابی، ضد تب و ضد درد و همچنین عوارض جانبی بر دستگاه گوارش را به خوبی توضیح می دهد. متأسفانه بیمارانی که به مدت طولانی از nsaidها استفاده می کنند، از مشکل آسیب گوارشی و در شرایط وخیم از خونریزی و زخم های گوارشی رنج می برند. از دیگر عوارض این داروها در بعضی بیماران می توان به اختلال در عملکرد کلیه، طولانی شدن زمان خونریزی و همچنین انقباض شدید عضلات صاف تنفسی اشاره کرد. (3) بیشتر nsaid های در دسترس بیشترین اثر خود را بر روی cox-1 می گذارند در مقایسه با cox-2 و همچنین استفاده مزمن از nsaid ها از جمله دیکلوفناک منجر به ایجاد تحریکات، خونریزی و زخم های گوارشی می شوند.(4) مهار آنزیم سیکلواکسیژناز توسط داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، علاوه بر این که سنتز پروستاگلاندین های محافظ (محصولاتcox–1 ) را مهار می نماید، افزایش متابولیسم آراشیدونیک اسید در مسیر لیپواکسیژناز را نیز به همراه دارد. در مطالعه ای که روی سلولهای استئوبلاست انسانی انجام شد، مشخص گردید که استفاده طولانی مدت از یک مهار کننده ی cox به نام ns398 باعث افزایش سطح ltb4 به میزان4 برابر مقدار اولیه می شود.(5) با توجه به نقشی که لکوترین ها در فرآیندهای درد و التهاب دارند، افزایش این ترکیبات در ضمن استفاده از nsaidها علاوه بر کاهش اثرات ضد درد و التهاب این داروها، سبب افزایش عوارض جانبی بخصوص عوارض گوارشی این داروها می شود. به عنوان مثال، لکوترین هایی مانند ltc4 دارای اثرات انقباضی روی عروق مخاط معده هستند و با این کار جریان خون این قسمت را کاهش می دهند و سبب آسیب بافتی می شوند. ltb4 نیز با تحریک انفیلتراسیون لکوسیت ها به منطقه آسیب دیده در بافت مخاطی باعث افزایش آسیب بافتی و زخم های گوارشی می شود و با آزاد کردن پروتئازها و رادیکال های آزاد و دگرانوله کردن سلولهای التهابی سبب نکروز بافتی می گردد.(9) علاوه بر آن کینین ها و نوروپپتیدها و هیستامین ها نیز در محل آسیب نسجی آزاد می شوند. تحریک غشای نوتروفیل ها نیز منجر به تولید بنیان های آزاد مشتق از اکسیژن می شود. آنیون سوپراکسید از طریق احیای اکسیژن مولکولی ساخته می شود و قادر است تولید سایر مولکولهای واکنشی مثل هیدروژن پراکسید و رادیکال های هیدروکسیل را تحریک نماید. تداخل این مواد با اسید آراشیدونیک منجر به تولید مواد کموتاکتیک شده و فرایند التهاب را تداوم می بخشد.(6) بنابراین داروهایی که بتوانند همزمان هر دو مسیر ( سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز) را مهار کنند، و یا اینکه خاصیت گرفتن سوپراکسیدرا داشته باشند یا به عبارتی superoxide scavenger باشند می توانند آثار درمانی قویتر و عوارض جانبی کمتری داشته باشند. (7و 8).

سابقه و هدف: متیلن دی اکسی مت آمفتامین (mdma) یا اکستازی، به دلیل استرس اکسیداتیو منجر به نقص و مرگ سلولی در بافت ها از جمله کلیه می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر گشاد کننده های عروقی همچون پنتوکسی فیلین بر آسیب کلیوی ناشی از مصرف اکستازی می باشد. روش بررسی: این مطالعه ی تجربی بر روی 4 گروه 6 تایی رت نر نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم انجام شد. در گروه کنترل رتها در شرایط استاندارد آزمایشگاهی نگهداری شدند. در گروه اکستازی، این ماده به میزان mg/kg 5/7 به صورت 3 دوز با فواصل 2 ساعته در یک روز به طریق داخل صفاقی به رتها تزریق گردید. در گروه آزمایشی همزمان با تزریق سومین دوز اکستازی، پنتوکسی فیلین با دوز mg/kg 200 و در گروه حامل نرمال سالین به رتها تزریق شد. کلیه ی رتها به منظور بررسی تغییرات هیستومورفولوژیک توسط دو روش h&e و pas رنگ آمیزی شد. سپس نمونه ها توسط نرم افزار image tools 2 از لحاظ درجات مختلف آسیب بافتی بررسی گردیدند. یافته ها: در بررسی قطر و تعداد سلول های گلومرولی، بین گروه کنترل و پنتوکسی فیلین تفاوت معنی دار وجود نداشت ولی با گروه اکستازی و حامل تفاوت معنا دار بود. آسیب توبولی-بینابینی در دو گروه اکستازی و حامل مشهود بود ولی در گروه آزمایشی میزان آزردگی بسیار کاهش یافته بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد پنتوکسی فیلین اثر مثبتی بر روی بهبود آسیب کلیوی ناشی از مصرف اکستازی دارد.

ستوکسیمب یکی از مهمترین و جدیدترین پادتنهای مورد استفاده در تصویربرداری ملکولی و درمان هدفدار می باشد که برای درمان انواع خاصی از سرطان های سر، گردن و همچنین سرطان های کولورکتال که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته اند استفاده می شود. ستوکسیمب یک آنتی بادی منوکلونال یا ایمونوگلوبولین(igg1)g1 موشی/ انسانی است. این آنتی بادی به اپی توپهای همسان فاکتور رشد اپیدرمال متصل می شود و در سطوح ملکولی عملیات رشد و تکثیر سلولهای تومور را متوقف می نماید. مس64 یکی از رادیوایزوتوپ های مورد توجه در تحقیقات پزشکی هسته ای است که به دلیل نیمه عمر مناسب یکی از بهترین گزینه ها برای تهیه ملکولهای نشاندار تشخیصی pet(positron emission tomography) به شمار می رود. نکته مهم در مورد این رادیوایزوتوپ، گسیل بتای مثبت برای تصویربرداری pet و بتای منفی برای مقاصد درمانی است. نیمه عمر آن در حدود 7/12 ساعت است که پس از واپاشی به ایزوتوپ پایدار نیکل64 تبدیل می شود.

صرع یک اختلال شایع نورولوژیک و حالتی است که فرد مکرراً دچار حملات تشنجی می شود. بسیاری از داروهای موجود یا نمی توانند به خوبی آن را کنترل کنند و یا عوارض جانبی بسیاری دارند. بنزودیازپین ها به طور گسترده در درمان اختلالات سیستم اعصاب مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند. اثرات فارماکولوژیک بنزودیازپین ها به تاثیرآنها بر رسپتور گابا مربوط می شود، این داروها اثرات متفاوت ضد اضطرابی، خواب آوری و ضد تشنج دارند. در این مطالعه سری جدید مشتقات 3-آریل اکسی بنزیل-5-آلکیل تیو-h4 - 1و2و4-تریازول را با امید داشتن اثرات ضد تشنج بهتر و عوارض کمتر مورد بررسی قرار دادیم. مواد وروش ها: در این مطالعه، مدل تشنجی پنتیلن تترازول مورد استفاده قرار گرفت. آستانه ی تشنجات کلونیک و تونیک با انفوزیون پنتیلن تترازول %0.5، در ورید دم موش به دست آمد. کمترین دوز پنتیلن تترازول لازم برای القای تشنج کلونیک و تونیک، به عنوان شاخصی برای آستانه ی تشنج در نظر گرفته شد. سری جدید مشتقات 3-آریل اکسی بنزیل-5-آلکیل تیو-h 4- 1و2و4- تریازول (mg/kg 20،10 ،5) از طریق تزریق صفاقی تجویز شدند و پس از گذشت یک ساعت، انفوزیون پنتیلن تترازول جهت القای تشنج کلونیک و تونیک انجام شد. سپس اثرات آنها با دیازپام (mg/kg 0.1،0.05) به عنوان کنترل مثبت مورد مقایسه قرار گرفت. کربوکسی متیل سلوز به عنوان حلال استفاده شد. فلومازنیل (mg/kg, ip 0.5) قبل از مشتق جدید تجویز شد و توانست اثر ضد تشنجی مشتق جدید را به طور چشمگیری کاهش دهد. بر این اساس به نظر می رسداین مشتقات آگونیست نسبی گیرنده ی گابا باشند. تحلیل آماری داده ها به وسیله آنالیز یک طرفه ی anova و متعاقب آن (tukey) posthoc جهت مقایسه ی گروه ها انجام شد. نتیجه: عمده مشتقات جدید3-آریل اکسی بنزیل-5-آلکیل تیو-h 4-1و2و4-تریازول به طور قابل توجهی آستانه ی تشنجات کلونیک و تونیک را افزایش دادند. ترکیب 8jبیش از دیگر مشتقات آستانه ی تشنجات را افزایش داد.

خلاصه فارسی سابقه و هدف: سکته مغزی بعنوان یک معضل بزرگ جهانی شناخته شده و نواحی مشخصی از مغز از جمله هیپوکامپ نسبت به ایسکمی/ رپرفیوژن مغزی حساس ترند. کوآنزیم کیوتن، آنتی اکسیدانی قوی است که در پایداری غشا سلول نقش دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر کوکیوتن درتغییرات بافتی هیپوکامپ، متعاقب ایسکمی/ رپرفیوژن مغزی می باشد. روش بررسی: 36 رأس موش صحرایی نر بالغ، نژاد ویستار به 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند که شامل گروه های کنترل، ایسکمی، حامل و گروه های آزمایشی با دوزهای مختلف کوکیوتن (10 ،50 و100mg/kg ) بودند. در گروه های آزمایشی، کوکیوتن 5 روز قبل و 3 روز بعد از القای ایسکمی/ رپرفیوژن به موش ها خورانده شد. ایسکمی از طریق انسداد شریان های کاروتید مشترک دوطرفه به مدت 20 دقیقه القا گردید. از مغز موش ها برش تهیه شد و توسط h&e و nissl رنگ آمیزی گردید. سپس از نرم افزار image tools 2 برای بررسی تغییرات بافتی استفاده شد. یافته ها: : بررسی داده ها نشان داد پس از القای ایسکمی، تعداد و قطر سلول های هرمی ناحیهca1 به طور قابل توجهی کاهش یافته، در حالی که هیچ تفاوت معناداری از نظر تعداد سلول ها بین گروه های کنترل و آزمایشی با دوز mg/kg 100 q10 مشاهده نشد. به علاوه هیچ یک از دوزهای کوکیوتن تأثیر مثبت قابل توجهی بر روی قطر سلول ها نداشتند. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده، استفاده از کوکیوتن را به عنوان یک ماده نوروتروفیک و درمان کمکی در بیماران در ریسک سکته مغزی ایسکمیک مطرح می کند. واژه های کلیدی: هیپوکامپ، ایسکمی/ رپرفیوژن، کوآنزیم q10، موش صحرایی

مقدمه: بیماری آلزایمر یک بیماری تخریب نورون ها، وابسته به سن می باشد. این بیماری به عنوان یک مشکل بهداشتی عمومی امروزه در بیشتر کشورها شناخته شده است. این عارضه بیشتر به صورت پلاک های تخریب نورونهای بخش کولینرژیک سیستم عصبی خود را نشان می دهد و بر اساس کاهش میزان استیل کولین مغزی عمل می کند. امروزه یکی از بهترین روشها جهت مهار پیشرفت بیماری تجویز داروهای مهار کننده آنزیم کولین استراز و بوتیریل کولین استراز مانند دونپزیل، تاکرین، ریواستیگمین و گالانتامین می باشد. در طب سنتی ایران نسیان عبارت است از وقوع فساد در ذکر (حافظه) یا فکر یا تخیل که قسم اول (فساد در ذکر) بیشتر معادل بیماری آلزایمر امروزی می باشد. در طب سنتی ایران گیاهان زیادی در درمان نسیان و اختلالات حافظه بکار می روند. از آنجا که یکی از مکانیسم های اثر این گیاهان مهار آنزیم استیل کولین استراز می باشد لذا هدف این تحقیق بررسی اثر پاره ای از گیاهان مصرفی در طب سنتی در درمان نسیان شامل آمله، عنصل، فندق، خولنجان، بابونه، زردچوبه، زعفران، بادرنجبویه و خردل بر روی فعالیت آنزیم کولین استراز می باشد. روش کار: ابتدا گیاهان آمله، عنصل، فندق، خولنجان، بابونه، زردچوبه، زعفران، بادرنجبویه و خردل از بازار دارویی تهران تهیه شده و مورد شناسایی قرار گرفتند. عصاره تام به روش ماسراسیون و عصاره آبی به روش دم کردن تهیه شدند. با بهره گیری از روش ellman میزان مهار کنندگی عصاره تام متانولی 80% و عصاره آبی 9 گیاه توسط میکروپلیت 96 خانه در طول موج 405 نانومتر با دستگاه الایزا ریدر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان دادند که در میان گیاهان مورد بررسی تنها عصاره متانولی گیاه خولنجان (alpinia officinarum) در غلظت µg/ml300 در حدود32/41% اثرات مهار کنندگی روی آنزیم استیل کولین استراز داشته که قابل توجه می باشد. ولی بقیه گیاهان اثری روی مهار آنزیم نداشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به بررسی نتایج می توان گفت که در میان گیاهان مورد استفاده در طب سنتی تنها گیاه خولنجان از راه مهار آنزیم ache اثر خود را ایفا می کند گرچه امکان وجود مکانیسم های دیگر نیز وجود دارد که نیاز به تحقیقات بیشتر دارد. در مورد علت کاربرد گیاهانی دیگر در طب سنتی باید مکانیسم های دیگر مورد بررسی قرار گیرد.

وقفه ای کوتاه در جریان خون مغزی سبب آسیب دائمی مغز و عملکردهای غیر طبیعی رفتاری می شود. هیپوکامپ، به ویژه لایه سلولی هرمی ca1، به آسیب های ناشی از ایسکمی بسیار حساسند. متأسفانه استراتژی فارماکولوژیک موثری در جهت بهبود آسیب های بافتی ناشی از ایسکمی مغزی وجود ندارد. مطالعات گذشته نشان می دهند که پنتوکسی فیلین اثر محافظت عصبی بر ضایعات مغزی ناشی از ایسکمی دارد و همچنین ثابت شده است که استروژن اندوژن در سکته مغزی با دو مکانیسم محافظت عصبی و حفظ جریان خون سبب بهبود ضایعات مغزی ناشی از انسداد عروقی می گردد. بنابراین در این مطالعه به بررسی اثر مثبت احتمالی پنتوکسی فیلین در حضور استروژن اندوژن بر اختلالات حافظه فضایی ناشی از ایسکمی/ ریپرفیوژن فراگیر گذرا در موش صحرایی ماده که در فاز جنسی استروس قرار دارد پرداختیم. در این بررسی موش ها (56=n) به چهار گروه کنترل، ایسکمی، حامل و دارو گرفته (200mg/kg ip) تقسیم شده و با توجه به اسمیر واژینال و رنگ آمیزی متیلن بلو همگی در فاز استروس سیکل جنسی خود قرار داشتند. پنتوکسی فیلین یک ساعت قبل و یک ساعت بعد از ایسکمی/ ریپرفیوژن تزریق شد. ایسکمی فراگیر مغزی با متد انسداد دو شریان کاروتید القا شد و سپس ریپرفیوژن صورت گرفت. اختلالات حافظه فضایی توسط ماز آبی موریس و تغییرات بافتی سلول های هرمی ca1 با رنگ آمیزی نیسل و h&e مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج حاصل از ماز آبی موریس، ایسکمی/ ریپرفیوژن اثر منفی بر روی حافظه فضایی نشان نداد و از لحاظ آماری میان گروه ها تفاوت چشمگیری وجود نداشت. به علاوه نتایج حاصل از رنگ آمیزی نیسل و h&e بیان گر تفاوت چشمگیر میان گروه های کنترل و دارو گرفته در مقابل گروه های حامل و ایسکمی بود (p?0.05). با توجه به این نتایج احتمالا پنتوکسی فیلین سبب کاهش آسیب سلول های هرمی ca1 می شود و استروژن اندوژن مانع اختلال شناختی در موش های صحرایی ماده (درفاز استروس) می گردد.

مقدمه و هدف: بیماریهای التهابی کولون، به دو بیماری کولیت اولسراتیو و بیماری کرون اطلاق می شود که یک اختلال مزمن،عودکننده و التهابی دستگاه گوارش با اتیولوژی ناشناخته است. این بیماری بیشتر در قشرفعال جامعه (15 تا 30 سال) بروز می کند. علـت بروز التـهاب را به عوامل مختلفـی از جمله میـکروارگانیسم ها، ژنتـیک، رژیـم غـذایی و آنتی ژن های خود فرد نسبت می دهند. پروتکـل های درمانی التـهاب کولون علاوه بر علامت درمـانی، شـامـل آمینوسالسـیلات ها و سولفاسالازین، کورتیکواسـتروئیدها، عوامـل سرکوب کننده سیـستم ایمنی، مونوکـلونال آنتی بادی ها و در نهایت جراحی می باشد. لذا با توجه به دسته های دارویی محدود و پر عارضه این بیماری یافتن ترکـیبی موثر و کم عارضه ضروری به نظر می رسد . گیاهpelargonium graveolensاز تیرهgeraniaceae بومـی آفریقا جنوبی است که در ایران نیز کشت می گردد. این گیـاه به دلیل دارا بودن مـواد موثـره مانند ژرانیـول وسیترنللول توانایی مهار مسیرهای التهابی را دارا ست.لذا در این مطالعه به بررسی اثر ضد التهابی گیاه فوق در بیماری کولیت اولسراتیو می پردازیم. مواد و روشها: ابتدا از گیاهpelargonium graveolensتوسط متانول تام عصاره گرفته شد. سپس موش های صحرایی در محـدوده وزنی200 تا 300 گرمی به دسـته هایی5 عـددی شـامل: گـروه نرمـال، کروه کنترل منـفی ( عدم دارو دریافت)، گروه حامـل،گروه سولفـاسالازین ،گروه ها دریافت کننده عصاره با دوز های 100 mg /kg (گروهext 100)،200 mg/kg(گروهext 200) و 400 mg /kg (گروه ext 400 )تقسـیم شدند. داروها در 72، 48، 24 و 2 ساعـت قبل از ایجاد کولیت به حیوان به صورت دهانی داده شد. سپس القایی کولیت با اسید استیک 4.5 % طریق رکتال القا صورت گرفت. 24 ساعت بعد از القا نیز دارو خورانده شد. 24 ساعت پس از آخرین گاواژ نمونه هادر سه سطح ماکروسکوپی، میکروسکپی و myeloperoxidase مورد بررسی قرار گرفت. نتایج:48 ساعت بعد از وارد کردن استیک اسید التهاب زیاد همراه با زخم های وسیع طولی در گروه کنترل منفی ایجاد شده بود. این التهـاب در گروه حامل نیز دیده شده و نتایج آن ها با هم معنـادارنبود . اما سایـر گروه ها تفـاوت معنـاداری با این دو گروه داشـتند (p<0.05) .در سایـر گروه ها بین گروه دریافت کننـده سولفاسالازین و گروه نرمال و گروه غلظتهای مختلف عصاره تفاوت معنا داری وجود نداشت. (p<0.05) بین غلظتهای مختلف نیز تفاوت معناداری دیده نمی شود.در بررسـی های میکروسکوپیـک،گـروه کنترل منفی تخریب کامل لایه های سلولی و در گروه حامل نیز تخریب ناحیه مخاطی دیده می شود. گروه کنترل منفـی از لحاظ تخریب ناحیه تحت مخاطی با سایر گروه ها تفاوت معناداری داشت. (p<0.05) میزان تخریب در گروه نرمال در مقایسه با گروه کنترل منفی، گروه حامل وext 400معنادار بود. (p<0.05) این تفاوت در گروه های عصاره و سولفاسالازین باهم تفاوت معناداری نداشتند. میزان فعالیت mpo نیز در کلیه گـروه ها مورد بررسی قرارگرفت. بین گروه های عصاره تفاوت معنی داری با گروه نرمـال وسولفاسـالازین نیست اما تفاوت چشمگیری با گروه حامل و کنترل منفی دارد. (p<0.05) بین گروه دوزهای مختـلف عصاره تفـاوت معناداری وجود ندارد. همـچنین بین گروه نرمال و دو گروه حامل و کنترل منفی تفـاوت معنا داری وجـود دارد. (p<0.05) بحث و نتیجه گیری: گیاه pelargonium graveolensاثرات ضـد التهابی چشـمگیری بر روی کولـون در بیماری کولیت اولسراتیو در مدل استیک اسـید دارد .

ایسکمی مغزی از مهم ترین عوامل مرگ و معلولیت در جهان است. ایسکمی فراگیر و رپرفیوژن متعاقب آن به صورت چشمگیری باعث از بین رفتن سلول های هرمی ناحیه کورتکس مغز می شود. اخیرا استفاده از برخی ایمونوفیلین لیگاندها از جمله تاکرولیموس به عنوان یک نوروپروتکتور کارآمد مورد ملاحظه قرار گرفته است. تاکرولیموس علاوه بر اینکه از موثرترین داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی مورد استفاده در پیوند اعضا بوده، می تواند به عنوان یک نوروپروتکتور از آسیب های مغزی پیش گیری نماید. در این مطالعه به بررسی اثر نروتروفیک تاکرولیموس در دوزهای متفاوت روی سلول های هرمی قشر مغز موش صحرایی ویستار نر در پی ایسکمی و رپرفیوژن متعاقب آن پرداخته شده است. 25 موش به 5 گروه تقسیم شدند که شامل گروه های کنترل، ایسکمی و 3 گروه دارو گرفته با دوزهای 1، 3 و 6 mg/kg بود. برای القای ایسکمی شریان های کاروتید مشترک در هر دو سمت به مدت 20 دقیقه بسته شدند و سپس رپرفیوژن اتفاق افتاد. در 3 گروه دارو گرفته تاکرولیموس در ابتدای رپرفیوژن به صورت داخل وریدی و 48 ساعت بعد به صورت داخل صفاقی تزریق شد. 96 ساعت بعد از ایسکمی موش ها ذبح شدند و مقاطع تهیه شده از کورتکس با کمک رنگ آمیزی های هماتوکسیلن- ائوزین و نیسل بررسی شدند. بررسی ها کاهش قابل توجهی را در سلول های هرمی قشر مغز بعد از 20 دقیقه ایسکمی در گروه های ایسکمی و دو گروه از دارو گرفته ها(mg/kg 1 و mg/kg 3 (نشان داد.در صورتی که در گروهی که تاکرولیموس با دوز mg/kg 6 تجویز شده بود اختلاف معنی داری با گروه کنترل مشاهده نشد. در نتیجه دوز mg/kg 6 مناسب ترین دوز برای بروز اثرات نوروتروفیک داروی تاکرولیموس می باشد. در این مطالعه به اثبات رسید که تاکرولیموس دارای اثرات نوروتروفیک بر روی سلول های هرمی کورتکس می باشد و می تواند برای درمان ایسکمی ناشی از آسیب های مغزی مورد استفاده قرار گیرد.

سکته ی مغزی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر و معلولیتها در دنیا است که سالیانه هزاران نفر را مبتلا می سازد که در کشور ما نیز فراوانی بالایی را به خود اختصاص داده است. در میان بیماران سکته مغزی، 85-90 درصد موارد سکته در اثر ایسکمی ایجاد می شود که منشاً ترمبوامبولی داشته و اکثر گونه های مختلف سکته مغزی ایسکمیک در نتیجه انسداد شریان مغزی میانی (mca) و شاخه های آن رخ می دهند. پیش گیری و درمان سکته ی مغزی و میزان اثر بخشی آنها به طور کامل شناخته نشده است و دارای ابهامات زیادی است. آری پیپرازول یک پارشیال آگونیست گیرنده های 5ht1a d2 ,و 5ht2c و آنتاگونیست گیرنده های 5ht2a و 5ht7 بوده که در درمان بیماری های اسکیزوفرنیا، اختلالات دو قطبی (اپیزودهای حاد مانیک و mixed)، افسردگی ماژور و تحریک پذیری ناشی از اتیسم مورد استفاده قرار می گیرد. بر طبق مطالعات صورت گرفته آری پیپرازول دارای اثرات محافظت عصبی می باشد. بنابراین در این مطالعه بر آن شدیم تا اثرات آری پیپرازول را در مدل ترومبو امبولیک سکته مغزی بررسی کنیم. مدل ایسکمی مغزی جهت ایجاد سکته مغزی امبولیک توسط لخته از قبل آماده شده که به داخل (middle cerebral artery)mca تزریق می شود، ایجاد می گردد. آری پیپرازول 8 ساعت بعد از القا سکته مغزی، با دوزهای mg/kg1 ،2/5 و 5 در مدل حاد به صورت وابسته به دز و با دز mg/kg1 در مدل مزمن توانست به صورت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل سطح ایسکمی و ادم را کاهش دهد. همچنین دوزهای mg/kg2/5 و 5 به صورت معنی داری اختلالات حرکتی نورولوژیک را بهبود دادند. به علاوه دوز mg/kg5 توانست میزان تشنج را کاهش دهد. در کنار این اثرات، سطح mda را نیز در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. نتایج این مطالعه برای اولین بار نشان دادند که آری پیپرازول در مدل حیوانی سکته مغزی ترومبوامبولیک اثرات محافظتی بارزی ایجاد می کند.

آکنه وولگاریس یکی از بیماری های رایج پوستی است و همچنان به عنوان یک چالش برای متخصصان پوست مطرح است . این بیماری به علت ایجاد زخم پوستی و اختلالات روانی در اکثر موارد در زندگی افراد اثرگذار است. درمان های رایج شامل رتینوئیدهای موضعی به عنوان خط اول درمان برای آکنه خفیف، ترکیب رتینوئید موضعی با آنتی میکروبیال ها برای آکنه متوسط و ایزوترتینوئین برای آکنه شدید است. متأسفانه درمان های متعارف برای آکنه مقاوم به درمان موثر نیست و باعث مقاومت آنتی بیوتیکی و عوارض جانبی می شود. درک کنونی از پاتوژنز آکنه هم چنان در حال تکامل است. عوامل موثر در پاتوژنز آکنه شامل افزایش ترشح و تولید سبوم توسط غدد سباسه، هایپرکراتینیزاسیون اپیتلیوم در فولیکول سباسه، رشد باکتری پروپیونی باکتریوم آکنه به همراه التهاب است.داپسون سولفون سنتتیکی که بیش از 60 سال در دسترس می باشد ، برای درمان طیف وسیعی از بیماری های پوستی مورد استفاده قرار می گیرد. پیش از پذیرش ایزوترتینوئین ، داپسون خوراکی برای درمان آکنه نودولوسیستیک به کار می رفت ولی سمیت سیستمیک این دارو مانع از استفاده گسترده آن در درمان آکنه شد. برای سال های متمادی دانشمندان احتمال طراحی یک فرمولاسیون موضعی را بررسی کردند تا بتوانند عوارض جانبی هماتولوژیک داپسون خوراکی را کاهش دهند. بدین منظور ژل داپسون 5% در اواخر سال 2008 میلادی وارد بازار شد. فرمولاسیون موضعی خواص ضد التهابی داپسون را دارد، ضمن اینکه بدین وسیله عوارض جانبی ناشی از جذب سیستمیک فرمولاسیون خوراکی کاهش یافته است. به دلیل خواص فیزیکوشیمیایی خاص داپسون، ژل مذکور تنها فرم موجود در بازار می باشد. در این مطالعه در ابتدا میکروامول ژل و ژل 5% داپسون طراحی گردید، سپس کلیه آزمایش های لازم برای کنترل کیفیت و پایداری فرم موضعی نظیر تعیین مقدار ماده موثره، بررسی رفتار رئولوژی ، عدم حساسیت پوستی، اندازه ذره ای، ph و هم چنین پایداری تسریع شده در دمای 40 درجه سانتی گراد و رطوبت 75% در طول 6 ماه مورد بررسی قرار گرفت و فرمولاسیون مناسب انتخاب شد. به علت موجود نبودن روش فارماکوپه ای برای فرم موضعی، یک روش ساده و سازگار با محیط زیست rp hplc برای تعیین مقدار داپسون در فرآورده موضعی پیشنهاد شده است .در این مطالعه داپسون 5% در پایه ژل و میکروامول ژل با موفقیت فرموله شد . جذب پوستی میکروامول ژل داپسون 5% شامل 4% ایزوپروپیل مریستات ، 20% degee ، 18% اتانول ، 18% توئین 80 ، 35/34% آب و 5/0% کربومر به صورت معنا داری بیشتر از کنترل ژل 5% داپسون شامل 20% degee ، 60/32% اتانول ، 20% گلیسرین ، 50/16% آب و 75/0% کربومر بود . علاوه بر این ، افزودن منتول 5% به فرمولاسیون به صورت معنا داری جذب پوستی را افزایش داد . کلیه فرمولاسیون ها نفوذ کمتر از 3% را در مدت زمان 10 ساعت داشنتد که کاهش عوارض جانبی داپسون موضعی را در اثر کاهش جذب سیستمیک دارو تأیید می کند . فرمولاسیون ها پایداری فیزیکوشیمیایی قابل قبولی را در طول 6 ماه نشان دادند . همچنین فاقد حساسیت پوستی گزارش شدند .

این مطالعه جهت بررسی اثر ضد تشنجی تریامترن بواسطه تاثیرات آن روی مهار پمپ سدیم هیدروژن و ایجاد اسیدوز داخل سلولی است. از مدل های تشنجی پنتیلن تترازول وریدی و صفاقی جهت بررسی تشنجات کلونیک و الکتروشوک ماکسیمال جهت بررسی تشنجات تونیک استفاده شده است. همچنین جهت بررسی وجود تداخل بین اثرات تریامترن با کانال های پتاسیم حساس به atp از گلی بنکلامید و دیازوکساید به ترتیب بعنوان مهارکننده وفعال کننده کانال پتاسیم استفاده شده است. تریامترن با دوز های مختلف از طریق خوراکی به مدت 5 روز به موش تجویز شد و با تزریق وریدی و صفاقی ptz در روز ششم آستانه تشنجات کلونیک طی تزریق وریدی بطور معنی داری افزایش و زمان وقوع و تعداد حملات تشنجی طی تزریق صفاقی بطور معنی داری به ترتیب افزایش و کاهش یافت .درصد محافظت از تشنجات تونیک بواسطه الکتروشوک ماکسیمال نیز بطور معنی داری افزایش یافت. تزریق داخل صفاقی گلی بن کلامید و دیازوکساید در روز ششم 1 ساعت قبل از تزریق وریدی ptz و الکتروشوک ماکسیمال به ترتیب اثر آن کاهش و افزایش داد که وجود ارتباط را بین اثر ضد تشنجی تریامترن با کانال های پتاسیم حساس به atp تایید می کند.

داپسون به صورت خوراکی ازسال 1949 بعنوان یک داروی ضد جذام مورد مصرف قرار گرفته است.در کنار خواص ضدمیکروبی آن ، داپسون دارای آثار ضد التهابی قوی است که در درماتیت هرپتیفرم وطیف گسترده ای از سایر شرایط التهابی پوست کارآمد است . شواهد متعددی مبنی بر موثر بودن داپسون موضعی در درمان آکنه ولگاریس وجود دارد.در مطالعات قبلی نشان داده شده که داپسون در مواجهه بانور uvcدر طول موج 254نانومتر و نور خورشید پایدار نبوده و پروسه های تخریبی مشابهی در هر دو تابش ایجاد می کند و در نهایت بدلیل طیف uv موادی ایجاد می شود که کاملاًمتفاوت با داپسون است .بدلیل توکسیک بودن این مواد ، ضروری است که حفاظت محصول در مقابل نور انجام شود. در این مطالعه اثر uvaونور خورشید بر پایداری داپسون در فرمولاسیون موضعی بوسیله ی hplc مورد ارزیابی قرارگرفت و مشخص شد داپسون تحت نورخورشید وuva تخریب شده و آنیلین تشکیل می دهد.درصد تخریب داپسون در معرض uva به مدت 5/5ساعت 36/072 % بود در نتیجه ثابت شد داپسون با uva نیز تخریب و به مقدارg/mlµ0/47 آنیلین تشکیل می شود.بدلیل سمیت آنیلین در این مطالعه به فرمولاسیون ژل داپسون ، ضد آفتاب های شیمیایی مختلف اضافه شد که از بین آنها ضد آفتاب شیمیایی (hydroxy methoxy benzophenone sulfonic acid) که اثر محافظتی از uva , uvb داردو در مطالعات گذشته دارای اثر بخشی مناسب است انتخاب شد همچنین عصاره های گیاهی که با داشتن فلاونوئید در ساختار خود اثر محافظت از نور خورشید دارند مثل کالندولا ، مریم گلی و حنا اضافه شد و فرمولاسیون برای بررسی اثر محافظتی این مواد،در معرض نور خورشید قرار گرفت .و اثر این فیلترها در محیطهای مختلف( آبی،پروپیلن گلایکول )و در فرمولاسیون ژل بررسی شد. در محیط آبی بیشترین محافظت از داپسون در برابر فوتولیززمانی است که به فرمولاسیون ژل داپسون، 10% هیدروکسی متوکسی بنزوفنون سولفونیک اسید اضافه شد. درمحیط پروپیلن گلایکول 95/789 % داپسون تخریب شد و فرمولاسیون حاوی 10% هیدروکسی متوکسی بنزوفنون سولفونیک اسید با درصد تخریب داپسون به میزان 50/58 % و فرمولاسیون حاوی 5% مریم گلی با درصد تخریب 56/18 % بیشترین اثرمحافظتی از فوتولیز داپسون را داشتند. در فرمولاسیون ژل داپسون که برای شبیه سازی شرایط واقعی استفاده از ژل موضعی داپسون بدون هیچ فیلتری در معرض نور خورشید قرار گرفت 9/093 % داپسون تخریب شد و به مقدارg/ml µ93/0 آنیلین تشکیل شد . فرمولاسیون حاوی 5% کالندولا تحت همین شرایط درصد تخریب داپسون را به 1/46 % کاهش داد. پس نتیجه می گیریم واکنش فوتولیز داپسون در محیط های مختلف متفاوت است و در شبیه سازی شرایط واقعی ، فرمولاسیون حاوی کالندولا بهترین اثر محافظتی از داپسون را دارد . استفاده از کالندولا به عنوان ماده ی ضد آفتاب ، با داشتن خواص ضد التهابی و ضد میکروبی می تواند به اثرات درمانی داپسون در بهبود آکنه کمک کند

در این مطالعه یک روش ساده و سازگار با محیط زیستِ rp hplc برای تعیین مقدار دیلتیازم در فرآورده موضعی پیشنهاد شده است . جداسازی براساس ستون آنالیتیکال c18 و با استفاده از فاز متحرک شامل اتانول: اسید فسفریک (2/5 = ph) با نسبت 65:35 انجام شده است . دمای ستون در50 درجه سانتیگراد و سنجش کمّی در نور uv با طول موج nm 240 انجام شد. درمطالعات تخریب سریع ، دارو در معرض اکسیداسیون، هیدرولیز ، فتولیز و گرما قرار گرفت. روش با بررسی اختصاصی بودن ، انتخابی بودن ، توان ، صحت ، دقت و خطی بودن معتبر سازی شد . خطی بودن روش بکاررفته برای غلظتهای r2 ˃ 0.999) ) µg/ml 50 – 0/5 ثابت شد. دقت با تکرار آنالیز و محاسبه %2 ≥ rsd ارزیابی شد. بازیافت بدست آمده (%101/66 - %99/25) صحت روش را تضمین می کند . مواد حاصل از تخریب و اکسپیانها از داروی خالص جدا سازی شد . عدم قطعیت بدست آمده برای روش (%5/63) از داده های معتبر سازی تخمین زده شد . در نتیجه ثابت شد که روش ارائه شده ، معتبر و سازگار با محیط زیست می باشد و می تواند برای آنالیز روتین و مطالعات پایداری دیلتیازم در فرآورده های دارویی مناسب می باشد .

تاکنون مطالعات بسیاری اثرات مورفین را به عنوان آگونیست رسپتورهای اوپیوئیدی بر آستانه تشنجات کلونیک مورد بررسی قرار داده اند اگرچه هنوز مکانیسم دقیق دخیل در بروز این اثرات مشخص نشده است.پژوهش های اخیر نشان می دهند سیستم اپیوئیدی و سیستم آدرنرژیک در بسیاری از اثرات مربوط به سیستم عصبی مرکزی از جمله ایجاد و تثبیت حافظه با یکدیگر برهم کنش دارند. بعلاوه پروپرانولول به صورت وابسته به دوز بر آستانه تشنجاتکلونیک موثر می باشد.هدف از انجام این مطالعه ارزیابی نقش احتمالی سیستم بتا آدرنرژیک بر اثرات دوگانه مورفین دربرخی مدل های تشنجی است. در این مطالعه از موش های با نژاد nmri به وزن 30-20 گرم به عنوان نمونه و از دو مدل شیمیایی(مدل وریدی و صفاقی پنتیلن تترازول) و الکتریکی (الکتروشوک ماکسیمال) جهت القای تشنج استفاده شد. تجویز حاد مورفین در مدل وریدی پنتیلن تترازول در دوزهای پایین، آستانه تشنجات کلونیکرا افزایش و در دوزهای بالا کاهش داد.همچنین در مدل صفاقی پنتیلن تترازول خواص وابسته به دوز مورفین مشابه با مدل وریدی مشاهده گردید.بعلاوه مورفین در دوز mg/kg1 در مدل الکتریکی الکتروشوک ماکسیمال به صورت معناداری از خود اثرات ضدتشنجی نشان داد.تجویز حاد پروپرانولول (mg/kg 5،10 صفاقی و mg/kg 10وریدی)به صورت معناداری آستانه و زمان وقوع اولین تشنج کلونیک را به ترتیب در مدل وریدی و صفاقی ptzافزایش داد.ضمن اینکه پروپرانولول در هر دو مدل، خواص ضد تشنجی مورفین را تقویت و خواص تشنج زای این دارو را مهار نمود.اگرچه نالتروکسون به تنهایی در دوز mg/kg1 اثری بر آستانه تشنج ندارد اما به صورت معنادار خواص ضدتشنجی پروپرانولول را در مدل صفاقی ptz کاهش داد.بعلاوه در این پژوهش نشان داده شد دوز غیر موثر نالتروکسون توانایی مهار اثرات هم افزایی مورفین و پروپرانولول در اثرات ضد تشنجی را داراست. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد نالتروکسون به عنوان یک آنتاگونیست رسپتورهای اپیوئیدی، توانایی معکوس نمودن اثرات ضد تشنجی پروپرانولول را دارد بنابراین می توان نتیجه گرفت مورفین و پروپرانولول در این مسیر با یکدیگر دارای برهم کنش می باشند.ضمن اینکه با توجه به مکانیسم های مشابه هر دو دارو در بروز اثرات مختلف، احتمالا سیستم آدرنرژیک در بروز اثرات دوگانه مورفین در تشنج ایفای نقش می نماید.

صرع یک اختلال مزمنی است که نیاز به درمان با روش های مختلف از جمله دارودرمانی دارد.استفاده طولانی مدت از داروهای ضدصرع رایج علاوه بر مقاومت دارویی باعث عوارض جانبی متعدد وگهگاه مسمومیت دارویی میشود. در سالهای اخیر مشتقات جدید فتالیمید ها و دی هیدروپیریدین ها با مکانیسم شبه فنی توئین و نیفدیپین که اثرات ضد تشنجی آنها ثابت شده است جهت دستیابی به داروهایی با اثرات بهتر وعوارض جانبی کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند. بر همین اساس دراین تحقیق 4 ترکیب سنتز شده جدید از دسته فتالیمیدها و 10 ترکیب سنتز شده از دسته دی هیدرو پیریدین ها مورد ارزیابی اثرات ضدتشنجی قرار گرفته اند. این ترکیبات با دوزهای مختلف(mg/kg 40و20و10( به موشهای سوری نر از طریق داخل صفاقی تزریق و از سه مدل پنتیلن تترازول وریدی ، صفاقی و ماکزیمال الکتروشوک جهت القای تشنج استفاده شد. جهت تعیین زمان مناسب تزریق ptz یک مشتق را با دوز 40 میلی گرم بر کیلو گرم از طریق صفاقی به موش تزریق کرده و در زمان های 30 ، 60 و 90 دقیقه ptz 5/0% را از طریق وریدی انفوزه می کنیم و آستانه تشنجات کلونیک را محاسبه می کنیم. طبق نمودار time course مشتق در 30 دقیقه بیشترین اثر را داشته و در 90 دقیقه اثر آن کاهش یافت.لذا 30 دقیقه بعنوان زمان مناسب انتخاب شد. مشتقات را در dmso و سالین حل کرده و با دوز های ( 40 و 20 ،10 ) میلی گرم بر کیلوگرم از طریق صفاقی به موش تزریق می کنیم.30 دقیقه بعد ptz 5/0%را انفوزه کرده و آستانه تشنجات کلونیک را محاسبه می کنیم. جهت بررسی نقش حامل همین عملیات را برای dmso و سالین تکرار می کنیم. فنی توئین را نیز به عنوان ترکیب استاندارد با دوز 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم از طریق صفاقی به موش تزریق کرده و 30 دقیقه بعد ptz 5/0%را انفوزه کرده و آستانه تشنجات کلونیک را محاسبه می کنیم. در ارتباط با مدل ptz صفاقی گروه های 6 تایی از موش ها را انتخاب می کنیم. ابتدا مشتقات را با دوزهای ( 40 و 20 ،10 ) میلی گرم بر کیلوگرم از طریق صفاقی به موش تزریق کرده و 30 دقیقه بعد ptz را با دوز mg/kg 85 از طریق صفاقی به موش تزریق کرده و latency (مدت زمانی که طول میکشد تا موش وارد اولین تشنج کلونیک شود) , )frequencyتعداد تشنجات کلونیک طی 30 دقیقه) و میزان mortality را طی مدت 30 دقیقه محاسبه می کنیم . پس از تزریق ptz موش ها را به روی تورهای فلزی هدایت می کنیم تا آزادانه حرکت کنند و روی رفتارشان کنترل بهتری داشته باشیم . جهت بررسی نقش حامل همین عملیات را برای حامل (dmso و سالین) نیز تکرار می کنیم. از نیفدیپین و فنی توئین نیز بعنوان ترکیب استاندارد استفاده می کنیم. در مدل mes نیز گروه های 6 تایی از موش ها را در نظر می گیریم. ابتدا مشتقات را با دوزهای ( 40 و 20 ،10 ) میلی گرم بر کیلوگرم از طریق صفاقی به موش تزریق کرده و پس از 60 دقیقه القای تشنج میکنیم. درصدی از حیوانات که تنشج the را نشان ندادند محاسبه میکنیم.جهت بررسی نقش حامل همین عملیات را برای سالین و دی متیل سولفوکسید تکرار نموده و از نیفدیپین و فنی توئین نیز به عنوان ترکیب استاندارد استفاده می کنیم.

نیتریک اکساید از l-arginine و توسط ایزوآنزیم های مختلف nitric oxide synthase و در بافت های مختلف تولید میشود.مطالعات مختلفی مبنی بر نقش نیتریک اکساید در سیستم عصبی و در التهاب و سپسیس انجام شده است.در این مطالعه به بررسی نقش سیستم نیتررژیک در تغییرات آستانه تشنجات کلونیک ناشی از تزریق وریدی پنتیلن تترازول در موش های سوری نر که با متد clp به سیس مبتلا شده اند پرداخته شده است.از مدل cecal ligation and puncture جهت القای سپسیس با درجه کم و از دو مدل تست وریدی پنتیلن تترازول و ماکسیمال الکتروشوک جهت بررسی فعالیت های تشنجی استفاده شده است.l-arginine پیش ساز سنتز no وaminoguanidine مهار کننده اختصاصی inos وl-name مهار کننده غیر اختصاصی nos وinfliximab مهار کننده tnf-alpha به روش صفاقی ومزمن استفاده شده است.در تست وریدی پنتیلن تترازول 72 ساعت پس از clp بیشترین تغییرات آستانه تشنجات کلونیک دیده شد.تجویز دوز غیر موثر l-name آستانه تشنجات کلونیک را افزایش داد.aminoguanidine تغییری در آستانه تشنجات کلونیک ایجاد نکد و l-arginine استانه تشنجات کونیک را کاهش داد.infliximab نیز آستانه تشنجات کلونیک را کاهش داد. در مدل ماکسیمال الکتروشوک نیز تزریق صفاقی دوز غیر موثر l-nmae وl-arginine تاثیری در درصد محافظت در برابر تشنجات تونیک نداشته است.در نتیجه در این مطالعه این نکته به اثبات رسید که سیتم نیتریک اکساید احتمالا در سپسیس نقش دارد.

شیوع مقاومت های دارویی در میان عوامل عفونی و نیز عوارض جانبی بعضی از داروها توجه محققین را متوجه داروهایی با منشا گیاهی نموده است . در این پروژه اثر ضد باکتریایی عصاره گیاه cassia italica بر5 ایزوله بالینی سودوموناس آیروژینوزا ، در مقایسه با سیپروفلوکساسین بررسی گردید . عصاره متانولی گیاه با استفاده از متدهای استاندارد تهیه و خشک شده و تا زمان استفاده در شرایط محیطی کنترل شده نگهداری شد . برای تعیین الگوی حساسیت میکروبی از روش استاندارد دیسک دیفیوژن استفاده گردید و رقت های بین 1000 تا 81/7 میکروگرم بر میلی لیتراز عصاره تهیه گردید . بدین منظور ابتدا سوش های مورد نظر بر روی پلیت محتوی مولر هینتون آگار کشت و سپس دیسک های محتوی غلظت های معینی از عصاره بر روی آن قرار گرفت . کلیه پلیت ها پس از 24 ساعت گرمخانه گذاری بررسی گردید و قطر هاله عدم رشد اطراف دیسک اندازه گیری شد . عصاره تهیه شده در غلظت کم تر از 81/7 میکروگرم بر میلی لیتر برهیچ یک از ایزوله های مورد آزمایش سودوموناس آئروژینوزا هیچگونه اثر مهاری نداشتند . حداکثر قطر هاله عدم رشد (در غلظت 62/15 میکروگرم بر میلی لیتر ) 25 میلی متر تعیین گردید . سیپروفلوکساسین در تمام غلظت های بالا مانع رشد ایزوله های مورد آزمایش گردید .

در این مطالعه یک روش ion pair hplc برای تعیین مقدار ال کارنیتین در قرص 250 میلی گرمی پیشنهاد شده است. جداسازی بر اساس ستون آنالیتیکال c18 و با استفاده از فاز متحرک شامل 555 میلی گرم هپتان سولفونیک اسید در 990 میلی لیتر بافر فسفات 0.05 m با ph=3 و 10 میلی لیتر اتانول مطلق انجام شد.دمای ستون 50 درجه سانتیگراد و سنجش کمی در نور uv با طول موج nm 225 انجام شد.در مطالعات تخریب سریع،دارو در معرض اکسیداسیون،هیدرولیز،فتولیز و گرما قرار گرفت. روش با بررسی اختصاصی بودن انتخابی بودن ،توان ،صحت ، دقت و خطی بودن معتبر سازی شد . خطی بودن روش بکاررفته(r2=0.9997) برای غلظتهایµg/ml 84.74-3389.50ثابت شد.loq ال-کارنیتین 84.74µg/ml است که با توجه به روش پیشنهادی در usp نشان میدهد که این روش برای اندازه گیری dissolution در قرص مناسب است. دقت با تکرار آنالیز و محاسبه 2?rsd ارزیابی شد. بازیافت بدست آمده101.54%) - 100.83%) صحت روش را تضمین می کند .مواد حاصل از تخریب و اکسپیانها از داروی خالص جدا سازی شد . عدم قطعیت بدست آمده برای روش (3.14%) از داده های معتبر سازی تخمین زده شد . در نتیجه ثابت شد که روش ارائه شده ، معتبر می باشد و می تواند برای آنالیز روتین و مطالعات پایداری ال-کارنیتین در فرآورده های دارویی مناسب باشد .

اهداف:پونه سای سبلانی یکی از گونه های بومی شمال غرب کشور می باشد که با نام محلی یاوایارپیز شناخته شده است ودر طب سنتی به دلیل اثرات ضد تشنج ،ضد سرفه و اسم و اثرات ضد عفونی کننده و مدر مورد استفاده قرار گرفته اند. ازاثرات منحصر به فرد گونه n.menthoides میتوان به اثربخشی عصاره ابی ان در بازیابی حافظه موش ها اشاره نمود ، هدف این مطالعه بررسی اثر بخشی عصاره الکلی قسمت های هوایی پونه سای سبلانی روی پاسخ درد ایجاد شده بوسیله تست های فرمالین ،اسید استیک وhot plate در موش سوری می باشد. روش ها:بخش های هوایی گیاه پونه سای سبلانی از کوههای منطقه اذربایجان جمع اوری شد و از 500 گرم ان با روش پرکولاسیون و به کمک متانول طی 10 روز عصاره تام متانولی تهیه شد ،در تمامی روشها حیوانات در 3 گروه :کنترل منفی (نرمال سالین 10ml/kg)،کنترل مثبت (مورفین 10mg/kg و اسپرین 100mg/kg)و گروههای ازمون (عصاره گیاه با دوزهای 100،200،400mg/kg)مورد ازمایش قرار گرفته اند و تمامی تجویز ها به صورت داخل صفاقی صورت گرفت. در تست فرمالین پس از 30 دقیقه از زمان تزریق 25میکرولیتر فرمالین 2.5% به صورت زیر جلدی به کف پای حیوان تزریق و پاسخ حیوان به مدت 1 ساعت مورد بررسی قرار گرفت ،در تست هات پلیت بلافاصله پس از تزریق و سپس 15،30،45،60دقیقه پس از تزریق موش تحت ازمون هات پلیت قرار گرفت و مدت زمان تاخیر در بلند کردن پا و یا لیسیدن اندازه گیری شد ودر تست اسید استیک30 دقیقه پس از زمان تزریق به میزان 10ml/kgتزریق صفاقی اسید استیک 1%صورت گرفت وبه مدت 30 دقیقه تعداد رفتارهای کششی حیوان ثبت گردید. نتایج: درمان حاد موش ها با عصاره الکلی در دوز 400mg/kgبوسیله تجویز داخل صفاقی اثر ضد دردی را در اولین فاز وعصاره الکلی ان در دوزهای 100,200,400 mg/kgاثر ضد دردی معنا داری در دومین فاز تست فرمالین ایجاد کرده است. براساسنتایجحاصلازتست hot plate در زمان 30، 45 و 60 دقیقه پس از تزریق دوزهای عصاره، باعث ایجاد اثر ضد دردی در مقایسه با گروه کنترل شد ،که این اثر ضد دردی در مقایسه با گروه کنترل در دوزهای 200و400 mg/kg در دقیقه60 معنی دار بوده است وتست اسیداستیک افزایش در اثر ضد دردی را بصورت معنادار در دوز 400وmg/kg100,200نشان می دهد. نتیجه گیری:یافته ها حاکی از ان است که عصاره گیاه سبب کاهش درد میشود و به نظر میرسد این اثرات به دلیل داشتن موادی از جمله نپتالاکتون و 1و8_سینئول می باشد از طرفی نتایج پیشنهاد می دهد که ضد درد پونه سای سبلانی بیشتر به صورت محیطی فعالیت ضد دردی دارد.

aurantium citrus از گیاهانی است که به عنوان درمان مکمل در بیماری اضطراب ، صرع ، افسردگی و سایر بیماری های مربوط به دستگاه مرکزی عصبی کاربرد د ارد و اسانس روغنی حاصل از پوست این گیاه دارای خاصیت ضد اضطراب است. همچنین دارای اثرات ضد میکروبی ، ضد قارچی ، ضد اسپاسم ، و خواص آنتی اکسیدانی نیز می باشد. بررسی این گیاه در محیط invitro نشان می دهد که عصاره این گیاه دارای خاصیت ضد تشنج است.(2) از طرفی بررسی اثر ضد افسردگی اسانس نرولی در مقایسه با فلووکسامین در تست شنا اجباری در موش سوری مورد بررسی قرار گرفته بود.(13) لینایول و لینالیل استات از ترکیبات اصلی بسیاری از اسانس های گیاهی از جمله اسانس (نرولی) می باشد. لینالول به طور طبیعی در بیش از 200 نوع اسانس بدست آمده است. گزارشات بسیاری در ارتباط با اثر لینالول به نوروترنسمیترهای مغز از جمله گاماآمینو بوتیریک اسید (gaba) وجود دارد. علاوه بر آن به علت تاثیر این ترکیب بر کانال های یونی گیرنده های نیکوتینیک ، اثر بی حس کنندگی موضعی نیز از آن مشاهده شده است.(14)(16) در این مطالعه اسانس حاصل از تقطیر گل های درخت نارنج citrus aurantium مورد بررسی قرار گرفت. از یافته های حاصل از مطالعات گذشته مشخص شد ، اسانس نرولی در هر دو مدل القای درد احتمالا با هر دو مکانیسم مرکزی و محیطی قادر به القای اثرات ضد دردی می باشد. از یافته های حاصل از بررسی اثرات اسانس نرولی در سه مدل تزریق وریدی پنتیلن تترازول ، تزریق صفاقی پنتیلن تترازول و مدل ماکزیمال الکتروشوک اسانس نرولی از طریق سیستم گاباارژیک می تواند اثر ضد تشنجی خود را اعمال کند. در مطالعه پیش رو ، اثرات ضد تشنج اسانس نرولی در دوزهای 5 ، 10 ، 20 ، 40 mg/kg در زمان های 30 ، 60 ، 120 و 240 دقیقه قبل از تزریق وریدی پنتیلن تترازول مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان می دهند این اسانس با دوز 40 و 20 mg/kg قادر است ، باعث افزایش آستانه تشنج کلونیک ناشی از تزریق وریدی ptz شود. در مطالعه پیش رو اسانس نرولی با دوز 40 mg/kg در زمان های 30 ، 60 ، 120 و 240 دقیقه قبل از تزریق وریدی ptz مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان می دهند این اسانس با دوز mg/kg40 با فاصله زمانی 60 دقیقه با تزریق وریدی ptz بهترین اثرگذاری را خواهد داشت. در این مطالعه ، دیازپام با دوزهای 1/0 و 05/0 و 025/0 mg/kg به صورت صفاقی به موش تزریق شد و بعد اثر آن بر تشنج القا شده توسط تزریق وریدی ptz بررسی شد که دوز 1/0 از داروی دیازپام موثرترین دوز بود. در این مطالعه اثر فلومازنیل بر تشنج القایی توسط تزریق وریدی ptz همچنین تزریق صفاقی اسانس نرولی در حلال در کنار داروی دیازپام بررسی شد. تحقیقات نشان داد که اسانس نرولی از طریق گیرنده های بنزویازپینی در سیستم گاباارژیک می تواند اثر ضد تشنجی خود را اعمال نماید.

طبق تحقیقات صورت گرفته بر اثرات لینالول، ترکیب اصلی بسیاری از گیاهان آروماتیک، برآن شدیم تا اثرات ضددردی و ضدالتهابی اسانس حاصل از گل های نارنج (نرولی)را نیز مورد بررسی قراردهیم گل های تازه گیاه نارنج جهت اسانسگیری به روش تقطیر با آب، به دستگاه کلونجر منتقل شد. تشخیص ترکیبات اسانس نیز به وسیله دستگاه gc/ms صورت گرفت. بمنظور بررسی اثرات ضد دردی نرولی، از موش سوری نر در روش های رایتینگ ناشی از تزریق اسیداستیک و هات پلیت استفاده شد. در روش اول، 30 دقیقه قبل از تزریق اسید استیک 1% ، حامل (روغن بادام شیرین)، نرولی(10 و mg/kg 20) و داروی استاندارد دیکلوفناک سدیم(mg/kg 50) تجویز و پس از تزریق داخل صفاقی اسید، به مدت نیم ساعت تعداد انقباضات شکمی شمارش شد. در روش هات پلیت نیز، حامل، نرولی (mg/kg 40) ودیکلوفناک سدیم را به صورت داخل صفاقی به حیوان تزریق کرده و روی صفحه داغ دستگاه با دمای ثابت ?c1 ±55 قرار دادیم. سپس در بازه های زمانی مختلف ، زمان واکنش هایی همچون لیسیدن پاهای عقبی یا پریدن را به عنوان شاخص زمان بروز پاسخ، ثبت نمودیم. اثرات ضدالتهابی این اسانس نیز در دو مدل التهاب حاد (ادم پای ناشی از کاراژینان) و التهاب مزمن (القای بافت گرانولوما توسط جسم خارجی) مورد بررسی قرار گرفت. تزریق سوسپانسیون کاراژینان 2% در کف پای موش صحرایی، التهاب حاد را القا می کند. یک ساعت قبل از تزریق کاراژینان، حامل، نرولی (در دوزهای40،20،10،5، mg/kg80) و دیکلوفناک(mg/kg 50) به روش داخل صفاقی تزریق شدند. اندازه گیری حجم پا با استفاده از دستگاه پلتیسمومتر در زمان های 5/0 ، 1، 2، 3، 4 و 5 ساعت پس از تزریق کاراژینان، انجام گرفت. بمنظور القای التهاب مزمن، از روش ایجاد بافت گرانولوما توسط گلوله پنبه ای استفاده شد. موش های صحرایی تحت بیهوشی قرار گرفته، پنبه استریل شده با وزن مشخص،در هر دو سمت ناحیه کتف به صورت زیرجلدی کاشته شد. به مدت 7روز، حیوانات تحت درمان روزانه با حامل، نرولی (mg/kg 40) و ایندومتاسین (mg/kg 5) به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. در روز هشتم، حیوانات معدوم و گلوله های پنبه ای خارج شدند. جهت بدست آوردن وزن خیس، بلافاصله پنبه ها توزین و سپس به مدت 24 ساعت تحت گرمای خشک دستگاه آون قرار گرفتند. وزن ترانسودا با کسر وزن خشک حاصل از وزن خیس و وزن گرانولوما نیز از کسر وزن اولیه از وزن خشک محاسبه شد. نرولی کاهش معناداری در تعداد رایتینگ ازخود نشان داد.درآزمون هات پلیت نیز زمان واکنش به طورمعناداری افزایش یافت.همچنین ادم پا و میزان تشکیل ترانسودا و گرانولوما در مدلهای التهابی توسط نرولی به خصوص دردوز mg/kg40 به صورت معناداری کاهش پیدا کرد.از یافته های حاصل از این پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که اسانس بهارنارنج با داشتن لینالول، به عنوان ترکیب اصلی این اسانس، دارای اثرات ضد دردی مرکزی و محیطی و نیز اثرات ضدالتهابی قابل قبول در التهاب حاد و مزمن می باشد. انتظار می رود چنین مطالعاتی در زمینه داروهای گیاهی، به کشف داروهای جدید با عوارض کمتر به خصوص در بیماری های التهابی منجر شود.

مورخوش zhumeria majdae rech. f.&wendelbo یکی از گیاهان دارویی مهم، اندمیک و انحصاری استان هرمزگان است که خواص درمانی آن از دیرباز مورد توجه مردم بوده است.مهم ترین و بیشترین ترکیب اسانس مورخوش مربوط به لینالول می باشد و با توجه به اثرات ضد دردی وضد التهابی لینالول، این پژوهش به منظور ارزیابی اثر ضد دردی و ضد التهابی این گیاه انجام شد.فعالیت ضد دردی اسانس بخش هوایی گیاه مورخوش با استفاده از writhing القا شده بوسیله اسید استیک وآزمون هات پلیت در موش سوری بررسی شد.اسانس مورخوش mg/kg 40،20،10،5 و دیکلوفناک به عنوان داروی استانداردmg/kg 50 وحامل روغن بادام شیرین(از راه صفاقی به موش تزریق شده و بعد از 30 دقیقه محلول اسید استیک %1 (ml/kg 10) به صورت داخل صفاقی تزریق شد و تعداد انقباضات شکمی طی مدت 30 دقیقه شمارش شد.در آزمون هات پلیت نیز، حامل، اسانس 5، 2.5، mg/kg 1 و دیکلوفناک mg/kg 50 را به صورت داخل صفاقی به حیوان تزریق کرده و روی صفحه داغ دستگاه با دمای ثابت c ?c55±1 قرار دادیم. سپس در بازههای زمانی مختلف پس از تزریق دارو، زمان واکنش هایی همچون لیسیدن پاهای عقبی یا پریدن را به عنوان شاخص زمان بروز پاسخ به محرک، ثبت نمودیم.اثرات ضد التهابی این اسانس به روش carrageenan induced rat paw edema test ارزیابی شد. به این منظور یک ساعت بعد از تزریق داخل صفاقی حامل، اسانس mg/kg5,10،20،40ودیکلوفناک سدیم mg/kg 50 ,محلول تازه تهیه شده کاراژینان 2% در نرمال سالین زیرجلدی در کف پای رت ها تزریق شد. بعداز تزریق کاراژینان ضخامت کف پا قبل از تزریق کاراژینان و در زمان های 4,3,2,1,0/5و5 ساعت بعد از تزریق کاراژینان بوسیله دستگاه پلتیسمومتر انجام گرفت. اسانس بخش هوایی گیاه مورخوش در تعداد انقباضات شکمی ناشی از تزریق اسید استیک، کاهش معناداری را نسبت به گروه کنترل ایجاد نمودودر دوز mg/kg 40 عملکردی مشابه با داروی استاندارد دیکلوفناک mg/kg 50 نشان داد. همچنین اثرات ضددردی مرکزی این اسانس، با افزایش زمان واکنش به محرک حرارتی در آزمون هات پلیت نشان داده شدودر این میان دوز mg/kg 5 بهترین اثر ضد دردی مرکزی را نشان داد.بررسی اثر ضد التهاب اسانس بخش هوایی گیاه مورخوش کاهش معناداری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.اثرات مهاری مشابه با داروی استاندارد در بروز التهاب مشاهده شد.در این میان دوز mg/kg 10 نسبت به سایر دوزها بهترین اثر ضد التهابی را از خود نشان داد.سرانجام از یافته های حاصل از این پژوهش چنین نتیجه گرفته شد که اسانس بخش های هوایی گیاه مورخوش به دلیل دارا بودن درصد بالایی از لینالول به عنوان ترکیب اصلی، در دوزهای بکار رفته در این مطالعه، دارای اثرات ضد دردی و ضد التهابی ارزنده ای می باشد.

داروهای سایکوتروپیک ( روانگردان) بخصوص ضد افسردگی ها و آنتی سایکوتیک ها به علت کاهش در آستانه تشنج نگرانی هایی را درپی دارند. این عارضه جانبی در داروهای آنتی سایکوتیک وابسته دوز هستند. در بین داروهای آنتی سایکوتیک آریپیپرازول جزء دسته جدید آتیپیکال ها قرار می گیرد و اولین داروی پارشیال آگونیست d 2 و پایدارکننده سیستم دوپامین است که در درمان اسکیزفرنی استفاده می شود. با توجه به اینکه آریپیپرازول در مقایسه با دیگر داروهای آنتی سایکوتیک اعم از تیپیکال و آتیپیکال عوارض کمتری از خود نشان می دهد، استفاده از آن در بیمارانی که احتمال بروز تشنج را دارند بسیار حائز اهمیت است. در این مطالعه به بررسی تاثیر آریپیپرازول در دو مدل تشنجی پرداخته شده است. آریپیپرازول 1-2 mg/kg در تست وریدی ptz، آستانه تشنج کلونیک را افزایش داد. علاوه بر آن، در مدل ماگزیمال الکتروشوک نیز توانست از موش های سوری در برابر مرگ و میر وتشنج تونیک محافظت نماید. نیتریک اکساید با سیستم سروتونرژیکی و دوپامینیرژیکی در ارتباط است و آریپیپرازول هم بر گیرنده های سروتونینی و دوپامینی اثر دارند و این پروژه ارتباط بین آریپیپرازول و نیتریک اکساید را در اعمال اثرات ضد تشنجی بیان می کند. به همین منظور از مهارکننده غیر انتخابی no ( l-name) و مهارکننده انتخابی no( aminoguanidine) و پیش ساز نیتریک اکساید ( l-arginine) استفاده شد. با توجه به اطلاعات بدست آمده نشان داده شد، inos در ایجاد اثر ضد تشنجی آریپیپرازول می تواند نقش داشته باشد. در بخشی دیگری از پروژه دوز غیر موثر آریپیپرازول به همراه l-arginine به موش سوری تزریق شد، و منجر به افزایش آستانه تشنج کلونیک در مدل تزریق وریدی ptz گردید. همچنین ، از تشنجات تونیک و مرگ ومیر در روش الکتروشوک جلوگیری نمود. این نتایج وجود اثرات سینرژیسمی این دو ماده رانشان می دهد، که می تواند بیانگر آزاد سازی نیتریک اکساید توسط آریپیپرازول باشد. در نتیجه آزادسازی نیتریک اکساید از طریق نیتریک اکساید سنتتاز القاشونده که می تواند در اثرات ضد تشنجی آریپیپرازول نقش داشته باشد در دو مدل مورد بررسی قرار گرفت.

اخیراً مشخص شده است که گاباپنتین دارای اثرات نورو پروکتیو و اثرات مهاری بر روی نوروترنسمیترهای تحریکی مثل: nmda می باشد. گزارش شده است که این دارو موجب کاهش افسردگی بیماران دیالیزی و همچنین کاهش خشونت و اضطراب در مدل های حیوانی شده است. ما در نظر داریم که اثرات دوزهای حاد و مزمن گاباپنتین بر روی استرس و افسردگی ایجاد شده توسط روش socil isolation را در موش های نر نژاد balb/c مورد مطالعه قرار دهیم.ما در این مطالعه اثر ضد افسردگی گاباپنتین را بررسی کردیم که مشاهده شد گاباپنتین چه به صورت حاد و چه به صورت مزمن توانست آمار افسردگی ناشی از استرس ایزوله ی اجتماعی را کاهش دهد. که ابتدا جهت تعیین دوز مناسب که بیشتر اثر ضد افسردگی را دارد، گاباپنتین با دوزهای 1، 5، 10 و 30 mg/kgبه موش ها دا ده شد. که دوز mg/kg 10 بیشترین تاثیر را در کاهش immobility time در fst را داشت. لذا دوز subeffective در گاباپنتین mg/kg 5 انتخاب شد. همین دوز mg/kg 5 تغییر مشخص و معنی داری در موشهای عادی ایجاد نکرد. در بررسی رفتار ناامیدی و یاس (behavior despair) که از علائم اصلی بیماری افسردگی محسوب می شود، در دو گروه chronic , acute، منجر به کاهش زمان بی حرکتی immobility time در حیوانات شده. کاهش زمان بی حرکتی در در تست fst ، به عنوان یک فاکتور تاید شده در مقالات به عنوان اثر ضد افسردگی مطرح می باشد در این راستا می توان این گونه توجیه کرد. که اثرات گاباپنتین که در کوتاه مدت با کاهش میزان گلوتامات در مغز موجب بروز اثرات رفتاری شده است .در ضمن گاباپنتین در صورت مصرف مزمن، می تواند موجب افزایش میزان gaba و کاهش glutamate در مغز شده که گفته می شود کاهش اولی و افزایش دومی در موارد استرس مزمن و افسردگی وجود دارد. لذا می توان اثرضدافسردگی گاباپنتین را به تغییراتی که در سطح مولکولار و نوروترانس میترها ایجاد می کند نسبت داد. در بررسی های به عمل آمده دیده شده است که استرس اجتماعی می تواند موجب کاهش مقادیرگابا در مغز و همچنین افزایش میزان گلوتامات و دوپامین شود که در نتیجه در بروز رفتارهای مربوط به افسردگی و اضطراب نقش دارد در ضمن گفته می شود میزان گلوتامات در مدل های دیگر افسردگی مانند restraint shock, foot shock esters, chronic mild stress به شدت افزایش یافته است و موجبات نوروتوکسیسیتی را فراهم می کند در این مطالعه، جهت بررسی self-care behavior , behavior , anhedonia از تست splash test استفاده شد. این تست یک آزمون معتبر در زمینه بررسی انگیزه و رفتارهای مربوط self-care می باشد. . grooming activity time در حیوانات دچار استرس ایزوله اجتماعی به شدت در این تست کاهش یافته بود. که نشانگر بروز اثرات افسردگی در این حیوانات بود تجویز gbp به صورت حاد و مزمن به صورت معنی داری اثرات منفی استرس را بر رفتار grooming activity time را جبران کرد و آن را افزایش داد در این مطالعه به جهت تایید نتایج fst ، و همچنین بررسی میزان locomotionحیوانات از تست open- field test استفاده شو د. با این که این تست از زمره تست های معتبر در زمینه بررسی اضطراب در جوندگان می باشد، اما در اینجا چون بحث اضطراب از موضوع ما خارج است، صرفا عملکرد حیوان از نظر locomotion بررسی شد. دوزهای حاد و مزمن gbp تغییری در میزان locomotion حیوانات در مقایسه با گروه های کنترل ندارد. که این نتیجه موضوع را می رساند که نتایج حاصل در fstبه خاطر اثرات sedative یا بیماری حیوانات نبوده است. در این راستا دوزهای پائین تر gpb، mg/kg 1 اثرات فوق را بر روی استرس ناشی از ایزوله اجتماعی ایجاد نکرد با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان پیشنهاد داد که از gbp با دوز پائین می توان در درمان هم زمانی افسردگی- اضطراب که در بیماران صرعی دیده می شود به کمک گرفت در ضمن از آنجایی که مکانیسم عمل gbp هنوز بخوبی مشخص نشده است. لذا پیشنهاد می شود که مکانیسم های دخیل در عملکرد gbp به عنوان یک داروی ضد افسردگی، مورد بررسی قرار گیرد.

مقاومت دارویی و عوارض جانبی داروهای ضد صرع موجود، از مهم ترین موانع در درمان صرع محسوب می شوند. مطالعاتی که پیرامون طب سنتی، از طریق بررسی گیاهان دارویی انجام می گیرد، با هدف دستیابی به ترکیبات جدید با مکانیسم اثر متفاوت و سمیت کمتر، طراحی می شود. مورخوش (تیره نعناع)، گیاهی منحصر به فرد و بومی نواحی جنوبی ایران می باشد. این گیاه در طب سنتی، به عنوان ترکیب ضد باکتری، ضد اسپاسم، و ضد تشنج مورد استفاده قرار می گرفته است. از آنجایی که کروماتوگافی گازی اسانس بخش های هوایی گیاه مورخوش، دو ترکیب ترپنوئیدی لینالول و کامفور را به عنوان اجزاء اصلی تشکیل دهنده اسانس معرفی کرده و با توجه به اینکه مطالعات متفاوتی در مورد لینالول (یکی از اجزاء اصلی موجود در اسانس بسیاری از گیاهان آروماتیک) در حیطه بیماری صرع انجام گرفته، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات ضد تشنج اسانس گیاه مورخوش و مکانیسم های احتمالی دخیل در آن صورت گرفت. گیاه مورخوش از بندرعباس واقع در استان هرمزگان جمع آوری شد و با استفاده از روش تقطیر با آب در دستگاه کلونجر اسانس گیری صورت گرفت سپس شناسایی ترکیبات موجود در اسانس توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی انجام گرفت. دوزهای متفاوت اسانس مورخوش (5, 10, 20, 40 mg/kg)، دیازپام (0.1, 0.05, 0.025 mg/kg) و تجویز همزمان دیازپام (0.025 mg/kg) + اسانس مورخوش (5 mg/kg) یک ساعت قبل از تـزریـق صفاقی ptz (85 mg/kg) و انفوزیون وریدی %0.5 ptz به صورت صفاقی صورت گرفت. سپس آستانه تشنجات کلونیک ناشی از تزریق وریدی و مدت زمان تأخیر در بروز اولین تشنج کلونیک، تعداد تشنجات کلونیک و میزان مرگ و میر ناشی از تزریق صفاقی ptz مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی احتمال درگیری سیستم گاباارژیک از فلومازنیل استفاده شد و از تجویز l-name (مهارکننده انتخابی غیر نیتریک اکساید سنتاز) و آمینوگوانیدین (مهارکننده انتخابی نیتریک اکساید سنتاز القایی) جهت بررسی نقش مسیر نیتریک اکساید در اثرات ضد تشنجی اسانس مورخوش در آستانه تشنجات کلونیک ناشی از تزریق وریدی ptz استفاده شد. در مدل ماکزیمال الکتروشوک، تحریک الکتریکی (35 ma، 50 hz، به مدت 0.2 s) از طریق الکترودهای گوشی به 4 گروه ده تایی موش سوری منتقل شد، هـر یـک از این 4 گروه به ترتیب تحت تجویز دوزهای 20 mg/kg و 40 اسانس، روغن بادام شیرین (کنترل) و فنی- توئین سدیم 25 mg/kg قرار گرفته بودند. نهایتاً درصد حیواناتی که در هر گروه تشنجات تونیک پاهای عقبی را تجربه کردند، گزارش شد. دوزهای 10, 20, 40 mg/kg اسانس مورخوش به صورت معناداری باعث افزایش آستانه تشنجات کلونیک شده و دوزهای 20, 40 mg/kgبه صورت معناداری باعث کاهش تعداد تشنجات کلونیک و میزان مرگ و میر شدند. تجویز همزمان دوزهای غیر مؤثر اسانس (mg/kg 5) و دیازپام (mg/kg 0.025) در مقایسه با کنترل، دارای اثرات افزایشی بر آستانه تشنجات کلونیک و تأخیر در زمان بروز اولین تشنج کلونیک بودند که این اثرات با تجویز فلومازنیل مهار شد. همچنین تجویز l-name (mg/kg 2.5) و آمینوگوانیدین (100 mg/lg) پیش از تزریق دوزهای 20 mg/kg و40 اسانس مورخوش، باعث مهار اثرات ضد تشنجی اسانس مورخوش شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که اسانس مورخوش دارای اثرات ضد تشنجی بوده و این اثرات، احتمالاً از طریق درگیری سیستم گاباارژیک و مسیر نیتریک اکساید عمل می کند.

کراتین به صورت داخل صفاقی یک ساعت قبل از تزریق صفاقی (mg/kg85) و تزریق وریدی پنتیلن تترازول (5/0%) تجویز می شود. آستانه تشنجات کلونیک در تجویز وریدی پنتیلن تترازول و مدت زمان قبل از شروع اولین تشنج کلونیک، تعداد تشنجات کلونیک و مرگ و میر در تجویز صفاقی قابل اندازه گیری است. در تزریق حاد، کراتین به گروهی از موش ها 60 دقیقه قبل از تزریق پنتیلن تترازول(القای تشنج کلونیک) تجویز می ‎شود. سالین به گروه دیگری از موش ها یک ساعت از قبل از تزریق پنتیلن تترازول به عنوان گروه کنترل تزریق می شود. در تزریق کرونیک، کراتین برای 5 روز تجویز شد، سپس در روز ششم تزریق پنتیلن تترازول به صورت داخل وریدی صورت می گیرد. در الکتروشوک(35 میلی آمپر، 50 هرتز، مدت زمان 2 ثانیه) الکترودها از طریق گوش به گروهی از موش ها که هرکدام یک ساعت قبل کراتین را به صورت داخل صفاقی دریافت کرده اند وصل می شود. درصدی از حیوانات که به واسطه تجویز کراتین باعث مهار تشنج تونیک شده است، محاسبه می شود.

طراحی و اعتبار بخشی یک روش ion-pair hplc برای آنالیز بتانکول (تعیین مقدار و انحلال) در اشکال مختلف بتانکول.جداسازی توسط ستون فنیل و توسط فاز متحرک پتاسیم دی هیدروژن فسفات و هپتان سولفونیک اسید و فسفریک اسید و اتانول 3% صورت گرفت.سنجش کمی در نور uv انجام شد.مطالعات تخریب سریع در معرض اکسیداسیون ،هیدرولیز در محیط اسیدی و بازی ،فتولیز و گرما انجام شد.معتبر سازی روش با بررسی انتخابی بودن ،اختصاصی بودن،توان ، صحت و بازیافت ،دقت و خطی بودن انجام شد.مطالعات dissolution انجام شد.جداسازی ناخالصی صورت گرفت . در نتیجه روش معتبر و مناسب بود.

hand-foot syndrome (hfs)یک عارضه جانبی پوستی میباشد که در برخی بیماران تحت درمان با فلوروپیرمیدین ها دیده میشوداخیرا مشاهده شده است که گیاه حنا و اشکال مصرف سنتی آن (و نه فراورده دارویی آن) ممکن است در کاهش hfs ناشی از کپسیتابین موثر باشد.بنابراین آماده سازی یک شکل دارویی استاندارد و ماندگار و ارزیابی کارآمدی آن، هدف این مطالعه میباشد.در این راستا پس از تعیین مقدار و آنالیز عصاره حنا ، به ساخت یک ژل موضعی از این گیاه اهتمام ورزیدیم. پس از اطمینان از کیفیت مطلوب فراورده و بسته بندی آن، وارد فاز کلینیکال شدیم.دارو را روی داوطلبان ازمایش کرده و میزان اثر بخشی آن اندازه گیری شد.

گلوکوم از بیماری های چشم است که به علت افزایش فشار داخل چشم رخ میدهد. .اگر بیماری درمان نگردد، در مراحل اولیه باعث از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچکی از میدان بینایی و تاری دید میشود و در مراحل پیشرفته باعث از دست رفتن بینایی و وجود نقاط کور در میدان بینایی می گردد.برای درمان گلوکوم از داروهایی که سبب کاهش فشار چشم میشوند استفاده می شود که یکی از این داروها درزولاماید است که یک مهار کننده آنزیم کربنیک انیدراز است وسبب کاهش تولید مایع زلالیه شده و فشار چشم کاهش می یابد. دارو به صورت قطره چشمی در بازار جهانی موجود است اما ماندگاری قطره چشمی کم است و تشکیل اشک سبب شسته شدن دارو و جاذبه هم سبب خروج دارو می شود.بنابراین تعداد دفعات مصرف دارو زیاد بوده و باعث کاهش رضایت بیمار و کاهش موفقیت درمان می گردد.برای رفع این مشکل از سامانه های نوین دارورسانی استفاده می شود که یکی از موارد سامانه های ژل شونده است.که به توجه به شرایط چشم،سامانه تبدیل به ژل شده و به صورت آهسته دارو را آزاد نموده و تعداد دفعات مصرف کاهش یافته و موفقیت درمان افزایش میابد.

ارزش پروگنوستیک تست های عملکردی تیروئید (tfts) قبلا در آی سی یو ها (icus) عمدتا در بیماران مبتلا به سرطان های متاستازی و شوک های عفونی ارزیابی شده است. اهداف: هدف ما بررسی ارزش پروگنوستیک tfts در بیماران پذیرفته شده در icu مسمومین می باشد. مواد و روش ها: در یک بررسی مشاهده ای احتمالی شش ماهه ، تعداد 200 بیمار در نهایت مستقیما از بخش اورژانس به بخش icu مسمومین منتقل شدند. میزان هورمون های تیروئیدی بین 8 تا 10 صبح 24 ساعت اول بعد از مواجهه ؛مورد آنالیز قرار داده شد.. نمرات saps ii و apache ii نیز بررسی شد. سپس همه نمرات مقایسه شدند تا مشخص شود کدامیک بهترین فاکتور تشخیصی در بیماران مسموم شده می باشد. مقایسات نخست در همه بیماران انجام شد. سپس بین بیماران مسموم شده غیر alp و alp (آلومینیوم فسفید) نیز مقایسه صورت گرفت. نتایج: به طور کلی، saps ii (p=0.004) و t4 (p= 0.014) می توانند مرگ را پیش بینی کنند . اما بعد از اجرای آنالیز رگرسیون، هر دو ارزش پروگنوستیکی خود را از دست می دهند. در مقایسه ای که بین بیماران مسموم شده alp و غیر alp صورت گرفت، سطح هوشیاری و میانگین فشار شریانی در مسمومیت alp ( همه ps<0.001 در هر دو آنالیز یک متغیری و چند متغیری) می توانند مرگ را پیش بینی کنند. میانه ، [iqr] gcs در بیمار مسموم شده غیر alp و alp {10-6}7 و {15- 8 } 15 بود (p<0.003). saps ii و apache ii در بیماران بخش icuمسمومین اصلا مرگ را پیش بینی نمی کنند. بحث و نتیجه گیری: اگرچه نتایج ما درباره t4 در درجه اول امید بخش بود، اما تحلیل رگرسیون مقدار احتمالی t4 در پیش بینی این بیماران را رد کرد. شاید این مورد به علت تکیه کامل ما بر شرح حال بیماران برای تعیین سابقه بیماری تیروئیدی باشد، در حالی که بیماریهای تیروئیدی می توانند ماهیت خاموشی داشته باشند. مطالعات آینده نگر بیشتر همراه با دانستن سابقه ی پروفایل تیروئیدی بیماران ضروری می باشد. کلمات کلیدی: هورمون های تیروئیدی، پروگنوستیک فاکتور ، پروگنوز ،icu ، مسمومین

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.