سازمانهای پیشرو در دنیای امروزی سازمان هایی هستند که بتوانند از داشته های خود حداکثر استفاده را ببرند، دانش موجود در سازمان نیز جز سرمایه های با ارزش آن سازمان محسوب می شود و نیازمند مدیریت است. مدیریت دانش در کشور ما کمتر مورد توجه واقع شده است و بسیاری از مدیران از مزایای آن و تاثیری که بر عملکرد شرکت خواهد گذاشت، غافل می باشند. هدف اصلی از این مطالعه بررسی رابطه مدیریت دانش با عملکرد سازمانی در شرکتهای بین المللی شده ایرانی می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه شرکتهای بین المللی شده می باشد که در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده اند. برای این منظور با استفاده از پرسشنامه میزان بکارگیری مدیریت دانش در شرکتهای نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفت، همچنین ازroa جهت سنجش عملکرد شرکتها استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر موید آن است که میان مدیریت دانش و عملکرد رابطه معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر با بکارگیری مدیریت دانش، عملکرد سازمان بهبود می یابد. همچنین اجزای مدیریت دانش که شامل تشخیص دانش، تحصیل دانش، تسهیم دانش، توسعه دانش، بکارگیری دانش و نگهداری دانش می باشند، نیز بر عملکرد سازمان تاثیر مثبت دارند.

محیط متغیر امروز، به سازمان¬ها اجازه نخواهد داد که در مقابل فشارهای ناشی از مهارت، تواناییها و فناوری¬های رقبا، به صورت سنتی و همیشگی اداره شوند. یکی از ویژگی¬های شرکتهای موفق امروز برخورداری از قدرت رقابت¬پذیری است. در عصر رقابتی امروز، شرکت ها باید سیاست های مسئولیت اجتماعی را دنبال کنند که به عنوان یک نگرش کلیدی در قضاوت درباره شهرت سازمان به کار می¬رود. بنابراین با توجه به مطالب مطرح شده و اهمیت سرمایه فکری و جایگاه آن در رشد و بقای شرکت و سازمان و از طرفی با توجه به گسترش روزانه تکنولوژی و افزایش ارتباطات و لزوم توجه به نوآوری در این راستا، این مطالعه بر آن است تا به بررسی اثر مسئولیت اجتماعی، سرمایه فکری و نوآوری بر رقابت پذیری بپردازد. در این پژوهش جهت سنجش روابط بین متغیرهای تحقیق از مدل¬یابی معادلات ساختاری (sem) استفاده شد و با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی سعی شد تا روابط بین متغیرهای مسئولیت اجتماعی، رقابت¬پذیری، سرمایه فکری و نوآوری تجزیه و تحلیل شده و ارتباط بین آنها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل از تخمین داده¬های جمع¬آوری شده حاکی از این بود که مسئولیت اجتماعی بنگاه می¬تواند بر رقابت پذیری اثرگذار باشد. این اثر علاوه بر این که مستقیم است، می تواند از کانال نوآوری و سرمایه فکری نیز بر رقابت پذیری اثر گذار باشد، زیرا نتایج پژوهش مشخص نمود مسئولیت اجتماعی بنگاه بر نوآوری و سرمایه فکری اثر مستقیم و معنی داری دارد.

بقای سازمان ها در دنیای رقابتی و بازارهای پیچیده داخلی و بین المللی امروز؛ منوط به خلاقیت و نوآوری همگانی است. یادگیری مهمترین سازوکار انباشت دانش، نوآوری و رشد است. این دانش در سازمان بوجود می آید، منتها تعامل آنها با دیگر سازمان ها و (حضور نظام ملی نوآوری) نقش بسیار مهمی در فرایند خلق و انتشار دانش ایفا می کند. نظام ملی نوآوری مجموعه ای است از نهادهای مجزا که به تنهایی یا به صورت مشترک در توسعه و انتشار فناوری های جدید شرکت می کنند. علی رغم وجود مطالعات متعدد در زمینه ارتباط نهاد های مختلف در یک نظام نوآوری، می توان گفت در مطالعات داخلی انجام شده در این حوزه به تفکیک منابع نوآوری پرداخته نشده و بررسی نقش و میزان اثرگذاری این منابع بر روی سازمان های نوآور داخلی در کشور مورد توجه واقع نشده است. هدف اصلی این تحقیق رسیدن به این موضوع است که منابع دانش موجود در نظام ملی نوآوری، اثر مثبتی بر قابلیت های نوآورانه تکنولوژیکی سازمان دارد. همچنین در این تحقیق رابطه میان قابلیت های نوآورانه تکنولوژیکی سازمان و عملکرد نوآورانه آن بررسی شده است. در این راستا با استفاده از داده های گردآوری شده از 238 شرکت مستقر در پارک های علم و فناوری کشور به بررسی تأثیر منابع نوآوری موجود در نظام نوآوری بر عملکرد سازمان از طریق نقش میانجی قابلیت های تکنولوژیکی نوآورانه پرداخته شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیات تأثیر مثبت دانش خارجی بر قابلیت های تکنولوژیکی نوآورانه را تأیید کرد ولی رابطه معناداری را میان همکاری با سازمان های خارجی و تمام ابعاد قابلیت ها نشان نداد. همچنین از میان هفت بعد قابلیت های تکنولوژیکی نوآورانه تنها قابلیت r&d و قابلیت سازماندهی دارای تأثیر مثبت بر عملکرد نوآورانه سازمان بودند.