در این رساله با استفاده از مبانی نظری تکنیک جریان سیال ذهن به بازیابی سبک شخصی مولوی در غزلیات شمس پرداخته شده است. سیلان ذهن، هجوم افکار و اندیشه ها، تداعی آزاد معانی با توجه به محرک های درونی و بیرونی، غیرارادی بودن زبان مولوی بر بنیان پرش های ذهن و اندیشه، زمان پریشی و بی مرزی میان گذشته، حال و آینده، به کارگیری ابزارهایی چون خواب و رویا و مستی و دیوانگی برای بیان مفاهیم و تجربیات عرفانی سبب می شود که بتوان غزلیات شمس را یک اثر «جریان سیال ذهنی» دانست.

چکیده ندارد.