مقدمه : چسب پلاکتی، فرآورده مشتق از پلاسمای انسانی است که غنی از فاکتورهای رشد پلاکتی و فیبرینوژن می باشد و دارای خاصیت هموستاتیک و ترمیمی می باشد. در این مطالعه تاثیر چسب فیبرینی غنی از فاکتورهای رشد پلاکتی در ترمیم زخم های سوختگی بررسی می شود. مواد و روش ها : در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 بیمار سوخته به صورت تصادفی انتخاب شدند. 25 بیمار تحت درمان با چسب پلاکتی اتولوگ و 25 بیمار تحت درمان روتین قرار گرفتند. هر دو گروه در مدت درمان آنتی بیوتیک دریافت نمودند. بیماران به مدت یک ماه ارزیابی شدند. اساس پاسخ به درمان، تشکیل بافت گرانولاسیون قابل مشاهده و یا اپیتلیزاسیون بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم آفزار spss 16 و آزمون های آماری فیشر و t انجام شد. یافته ها : میانگین زمان لازم برای بهبودی کامل در دو گروه کنترل و درمان تفاوت آماری قابل توجهی داشت (05/0 =p ). زمان لازم برای بهبودی 100 درصد در گروه درمان 2/2 ± 5/11 و در گروه کنترل 5/3±2/ 16 روز بود. سرعت ترمیم زخم در گروه درمان 4/1 برابر گروه کنترل بود. نتیجه گیری : چسب پلاکتی اتولوگ می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی جدید در ترمیم زخم های سوختگی به کار رود. با استفاده از این فرآورده می توان انتظار داشت زخم های سوختگی با سرعت بیشتری ترمیم شوند.

چکیده ندارد.