بتا شکارچی یا ? ori نزدیک ترین ستاره ابرغول آبی به خورشید است و پس از چند میلیون سال آینده با رمبش هسته آهنی اش به انفجار ابرنواختری از نوع دوم منتهی خواهد شد. بنابراین، برای مطالعه پیش ستارگان انفجار ابرنواختری و ساختار داخلی آنها مناسب است. این ستاره تغییرات نوری و طیفی از خود نشان می دهد که منحصر به دسته ستارگان آلفا دجاجه است. برای نخستین بار در این مطالعه، نورسنجی ماهواره ای و بیش از 6 سال طیف سنجی مداوم را نشان خواهیم داد. با مطالعه تغییرات در سرعت شعاعی، نوزده وجه نوسانی را با قطعیت قابل ملاحظه ای پیدا می کنیم که دوره تناوبشان بین 21/1 و 74/74 روز است. این وجوه مربوط به l کم و گره های شعاعی n بالا هستند. هر چند تغییرات سرعت شعاعی و نورسنجی درجه خفیفی از هم بستگی را نشان می دهد، اما هیچ نشانی از هم بستگی میان پهنای معادل خطوط طیفی فلزی و بالمر هیدروژن وجود ندارد. مطالعه شرایط فیزیکی در نزدیکی هسته پیش ستارگان انفجارهای ابرنواختری می تواند قیدهای محکمی بر اندازه، جرم و ترکیب شیمیایی بقایای این ستارگان بگذارد. اخترلرزه نگاری این قبیل ستارگان سنگین و متحول شده یک روش مناسب برای چنین مطالعاتی است. بر اساس مدل عددی که از ساختار و تحول این ستاره محاسبه کرده ایم، بتا شکارچی، در موقعیت کنونی اش در حال هلیوم سوزی در هسته و هیدروژن سوزی در پوسته است. محاسبات عددی بر مبنای نوسانات غیر بی دررو و غیر شعاعی این مدل تعادلی گویای این واقعیت اند که تنها وجوه گرانی در این ستاره برانگیخته می شوند. در همین حال، تمامی وجوه شعاعی و تشدیدهای آن میرا هستند. زمانی که حتی قسمتی از پوسته هیدروژن سوز در ناحیه تابشی قرار می گیرد، شرایط مساعدی فراهم می شود که امواج گرانی از طریق اختلال در فرایندهای هم جوشی هسته ای برانگیخته شوند. تنها آن دسته از امواج گرانی که دامنه زیادی در این ناحیه تابشی و هیدروژن سوز دارند قادر به برتری بر میرایی تابشی هستند. بر اساس بسامدهای رصد شده از منحنی سرعت شعاعی و نیز بسامدهای وجوه برانگیخته مدل محاسبه شده، تنها آن دسته از وجوه با دوره تناوب بین 21 و 127 روز به این وسیله قابل توجیه هستند. در همین حال، نوسانات مشاهده شده با دوره تناوب کوتاه تر قابل توجیه نیستند. به دلیل تشابه ساختاری بتا شکارچی و دیگر ستارگان ابرغول از گونه طیفی a و b پیشنهاد می کنیم که این سازوکار ناپایداری در این دسته از ستارگان نیز حائز اهمیت است و می تواند منجر به نوسانات ستاره ای شود.

ما مسیر تحولی ستاره های ولف-رایه ( (wr را از سن صفر رشته ی اصلی هلیومیhe-zams تا مرحله ی پیش ابرنواختری مورد مطالعه قرار داده ایم. در فاز های پیشرفته کاهش شدیدی در دمای سطحی این ستاره ها مشاهده می شود که ناشی از تورم شدید شعاع است. تورم پوش با جرم و فلزیت افزایش می یابد که پیامدی از وضعیت فرا-ادینگتون و ناکارآمدی در همرفت می باشد. بنابراین کاهش نسبت جرم به درخشندگی m/l با جرم و یا یک کدریت بالا در پوش، منجر به متورم شدن ستاره می شود. در نتیجه انتظار داریم ستارگان کم جرم و کم فلز، ساختار فشرده ای داشته باشند و با افزایش جرم و فلزیت، پوش ستاره متورم شود. بنابراین می توان انتظار داشت ستاره های wnl (ستاره هایی که در سطح شان هیدروژن دارند)، پوش تابشی گسترده تری داشته باشند. این توقع ناشی از کدریت بالاتر پوش این ستاره ها است نتایج ما ساختار ستاره های wr درخشان و پرفلز (ازhe-zams) و ستاره های wr درخشان و کم فلز (در فاز های پیشرفته) را به صورت یک هسته ی همرفتی کوچک که توسط یک پوش گسترده ی تابش غالب احاطه شده است، توصیف می کند. این پوش رقیق در زیر یک ناحیه ی نسبتا چگال قرار دارد (وارونگی در چگالی). نتایج ما نشان می دهد تورم شعاع ستاره های پرجرم، ناشی از مجاورت درخشندگی به درخشندگی ادینگتون می باشد و همه ی ستاره های wr متورم می شوند wr های کم جرم و میانه جرم در فاز های پیشرفته متورم می شوند).

در رساله ی حاضر به مثابه ی پژوهشی فلسفی و بنیادین، اساس اهتمام بر نشان دادن نسبت میان اندیشه ی والتر بنیامین و نقد اندیشه ی پیشرفت قرار دارد. نسبتی که در آن، «روشنگری در مقام اندیشه ی پیشرفت» و مفهوم پیشرفت به عنوان مفهومی اساسی در اندیشه ی روشنگری، انگاشته می شود. اما برای ایجاد شرایط امکان نشان دادن این نسبت و نشان دادن «نقد اندیشه ی پیشرفت در فلسفه ی تاریخ از دیدگاه والتر بنیامین»، با توجه به فقدان و ضعف پژوهشهای پیشین در ترسیم منظومه های مفهومی ـ تکوینی مشخص، در ارتباط با «اندیشه ی پیشرفت» و به تبع ان مفاهیم «زمان» و«اسطوره» و «تاریخ» و دگردیسیها و تطورات این مفاهیم؛ به بررسی تکوینی ـ تاریخیِ سلسلهای مشخص از مفاهیم بر اساس خوانش متون فلسفیِ کلاسیک و تدقیق مفاهیم پرداخته میشود. از جانبی بنیامین از ظرفیتهای تئولوژیک برای ساماندهیِ نقد خود بر مدرنیته یا روشنگری بهره میگیرد و از این روی این رساله کوشیده به پیروی از خود بنیامین موضوع را در ریشه های تاریخی آن جستجو کند. بعلاوه تبیین این مسائل این امکان را فراهم می آورد که بنیامین در بطن سنت تاریخی شناخته شود. اینچنین، مفاهیم «اسطوره»، «تاریخ»، «زمان» از «دوره ی یونان باستان» و سپس تحت «مبانی تئولوژیک فلسفه ی تاریخ»، با تشریح تغییر نگرش، در مفهوم «زمان» با ورود از دنیای یونانی به جهان اندیشه ی یهودی ـ مسیحی پی گرفته می شود. شکل گیری زمانِ تاریخی از زمان دورانی به زمان خطی، ترسیم شده و از زمان خطی به اندیشه ی پیشرفت توضیح داده می شود؛ و با بررسی گذار از «تئولوژی تاریخ» به «فلسفه ی تاریخ» و پرداختن به فیلسوفانِ فلسفه ی تاریخ، نگرش «تاریخ جهانی» تبیین میگردد. سپس بررسی منتقدان فلسفه ی تاریخ از جمله ویلهلم دیلتای و نیچه، به عنوان آباء فکری مکتب انتقادی، توان رفتن به سوی موضوع اصلی و در نهایت پی گرفتن موضوع در آراء بنیامین را میسر می کند و بر این بنیان است که سپس، «چگونگی و چرایی نقد اندیشه ی پیشرفت نزد والتر بنیامین» پردازش میشود. سه مولفه ی «زبان»، «تئولوژی» و «تاریخ» به عنوان بنمایه های اصلی تفکر بنیامین، در نظر گرفته شده و در ادامه ی پژوهش به واکاوی هر یک پرداخته می گردد. در این واکاوی با عطف به ایده ی پیشرفت، «تمثیل»، نقد «سیستم» با یک هسته ی مرکزی و طرح «منظومه»، «زمان اکنون» و لحظه ی «رخداد»ُ، حذف شدگان از تاریخ، «دیالکتیکِ در حال سکونِ»، «تئولوژی و ماتریالیسم»، «مفهوم تاریخ»، «تاریخ نگاری ماتریالیستی»، «پیوند میان تاریخ و زبان» و مفاهیم اساسی دیگر نزد بنیامین مورد مداقه قرار می گیرد. همچنین، «تزهایی در باب مفهوم تاریخ» بنیامین، به مثابه ی چکیده ای از تفکرات و اندیشه ی او در نظر گرفته شده، به تفصیل مورد بررسی و تفسیر قرار می گیرد. در مجموع، این رساله سعی درگام نهادن به جانب گشودگی سویه های پنهان در فرم نگرش تاریخی، پرداختن به بنیادهای مفاهیم رایج فلسفی ـ نظریِ مربوط به آن، مطرح کردن گرایشات و نگرشهای موجود در فلسفه ی تاریخ متکی بر اندیشه ی پیشرفت، نقد اندیشه ی پیشرفت در فلسفه ی تاریخ و واشکافی نقد ان از منظر والتر بنیامین، به عنوان گامی کوچک بوده است.

چکیده ندارد.