یکی از تاثیر گذارترین مفاهیم در حوزه ی تحقیقات مربوط به رشد زبان از نگاه نظریه ی فرهنگی-اجتماعی، مفهوم محدوده ی پیشرفت احتمالی است. این مفهوم فرصتی را برای زبان آموزان جهت پیشرفت توانایی های خود مهیا میسازد. محققین معتقد اند که پیشرفت زبانی افراد از طریق حمایت در فرایند یادگیری زبان رخ میدهد (برونر ، 1983). در پژوهش حاضر، به تاثیر سه نوع تکنیک حمایت تحت عناوین حمایت معلم، کلاس، و همکلاسی بر پیشرفت نوشتار زبان آموزان انگلیسی می پردازد. بر این هدف، از دانشجویان رشته ی زبان انگلیسی دانشگاه اراک 30 نفر انتخاب شدند. دانشجویان این کلاس واحد مقاله نویسی را میگذراندند که در آن 19 نفر در یک کلاس، به عنوان گروه ازمایشی، و11 نفر بقیه در کلاسی دیگر، به عنوان گروه کنترل، شرکت داشتند. میزان همگنی سطح زبان انگلیسی این دو گروه از طریق آزمون تعیین سطح اکسفورد مشخص گردید. سپس ، گروه آزمایش تکنیک های حمایت معلم، کلاس، و همکلاسی را در سه جلسه ی متوالی ، و گروه کنترل سه تکنیک فردی را تجربه کردند. تجزیه و تحلیل کمی داده ها با استفاده از آمار توصیفی ، همبستگی پیرسون ، و ازمون چندمتغیری نشان داد که گروه کنترل عملکرد نسبتا بهتری نسبت به گروه آزمایش داشته اند. علاوه بر این، کیفیت تعامل در جلسه حمایت معلم نسبت به جلسات حمایت کلاس و همکلاسی بیشتر بود. برای بررسی دلایل این نتایج ، تعامل شرکت کنندگان در گروه آزمایش به صورت تحلیل کیفی بررسی شد. در پایان ، نتایج تحلیل کمی و کیفی به بحث گذاشته شد و کاربرد یافته های تحقیق در آموزش زبان و پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی ارائه شد.

چکیده ندارد.