سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از تعیین کننده های اجتماعی سلامت معرفی شده است و یکی از رایجترین موضوعات در سلامت عمومی شده است. سرمایه اجتماعی می تواند به عنوان منابع نهفته در شبکه های اجتماعی یا منابع اجتماعی تعریف شود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی با استفاده از رویکرد ژنراتور موقعیت می باشد. فرض بر این است که موقعیت هایی که افراد در جامعه به آنها دسترسی دارند بر میزان حمایت اجتماعی و در نتیجه سلامت اجتماعی تأثیر دارد. روش پژوهش پیمایش است و داده ها با استفاده از مصاحبه های ساختار یافته گردآوری شده است. جامعه آماری پژوهش را افراد بالای 18 سال شهرقم تشکیل می دهند. حجم نمونه 385 نفر می باشد که به صورت تصادفی و با روش نمونه گیری خوشه ای از سه منطقه انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. پاسخگویانی که موقعیت های بیشتری را می شناسند دارای سلامت اجتماعی بیشتری هستند و همچنین افرادی که به موقعیت های بالاتری دسترسی دارند از سلامت اجتماعی بیشتری برخوردارند. میانگین اندازه شبکه پاسخگویان 36 نفر است. تعداد خویشاوندان نزدیک بیشتر از دوستان، همکاران و همسایگان می باشد که نشان می دهد خویشاوندان نقش مهمی در شبکه های اجتماعی افراد دارند. بین اندازه شبکه و سلامت اجتماعی پاسخگویان نیز رابطه معناداری وجود دارد، یعنی افرادی که دارای شبکه بزرگتر می باشند سلامت اجتماعی بیشتری نیز دارند. بین پرستیژ شغل فرد و مشاغلی(موقعیت) که فرد شناسایی نموده است رابطه مستقیمی وجود دارد، یعنی پاسخگویان با مشاغل متوسط، بیشتر موقعیت های متوسط را انتخاب نموده اند و افراد با مشاغل بالا، موقعیت های بالا را انتخاب نموده اند و افراد با مشاغل پایین، مشاغل با پایین را شناسایی نموده اند.

چکیده ندارد.