دیپلماسی انرژی برای کشوری چون ایران دارای اهمیت فوق العاده ای است که از دید جغرافیای سیاسی به این مقوله در محدوده زمانی 1368-1376 پرداخته شد و موضوع در چهارچوب نظریه انتقادی تشریح گردید.حاصل پژوهش آن بود که آقای هاشمی رفسنجانی به عنوان سردمدار دولت ، نگاهی همه جانبه نگر در دیپلماسی انرژی داشتند و رویه تشنج زدایی با اوپک و سایر بازیگران بزرگ عرصه انرژی را در پیش گرفتند که با موقعیت ژئوپلیتیک کشورمان هماهنگ بود ، هر چند که انتقاداتی نیز بر نحوه تنظیم قراردادها وارد بوده و بصیرت بیشتری را طلب می کرده است ولی دولت در آن برهه نمی توانست ریسک از دست دادن مشتریان بزرگ انرژی را در قبال کاملا به دلخواه ایران تنظیم کردن قرار دادها بپذیرد در این راستا اشاره ای هم به دیپلماسی انرژی کشورهای موثر در عرصه انرژی گردید و سپس با تشریح دیپلماسی انرژی ایران به محورهای آن اشاره شد و از آن آسیب شناسی شده و پیشنهاداتی هم برای موفقیت بیشتر در عرصه دیپلماسی انرژی ارائه گردید.