هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایس? دو روش کاهش وزن در کُشتی گیران بود. به این منظور 30 نفر از کُشتی گیران تمرین کرده که حداقل 5 سال سابقه تمرینی پیوسته داشته انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کاهش وزن حاد (سریع) و گروه کاهش وزن کُند (تدریجی) تقسیم شوند. قبل و 16 ساعت بعد از دوره کاهش وزن از هر دو گروه به وسیل? کالیپررافایت درصد چربی و همچنین آزمون هایی برای ارزیابی توان هوازی و بی هوازی گرفته شد. از آزمودنی ها خواسته شد که 4 درصد وزن خود را کاهش دهند. گروه اوّل به طور سنتی با استفاده از سونا و رژیم سخت غذایی طی 48 ساعت و گروه دوّم بر اساس روش جدید بر پایه رژیم خاص که توسط محققان برنامه ریزی شده بود (12 روز) به کاهش وزن پرداختند. متغیرهای جمع آوری شده عبارت بود از اندازه گیری توان هوازی از آزمون شاتل ران و برای اندازه گیری توان بی هوازی از آزمون وینگیت دست بالاتنه استفاده شده است. داده ها به وسیل? نرم افزار spss و آزمون t زوجی برای مقایسه تغییرات درون گروهی متغیرها پیش و پس از دوره کاهش وزن و از آزمون independent sample test برای مقایسه تغییرات بین گروهی استفاده شد. یافته ها نشان داد که کاهش سریع وزن موجب کاهش معنی داری در توان هوازی و بی هوازی کُشتی گیران نخبه شد و درصد چربی تغییر معنی داری نداشت. اما در گروه کاهش وزن کُند (تدریجی) توان هوازی و بی هوازی تغییر معنی داری نداشت و درصد چربی کاهش معنی داری نشان داد.